Echo

Op de echo was heel goed het voetje te zien. Gisteren voelde Ursula hoe dat voetje kan trappen.

Baby shower Ursula

Simone en Anne hadden een baby shower georganiseerd voor Ursula. Ursula wist echt van niets. Ik was ingehuurd als hulp voor het maken van de uitnodigingen, spelletjes, huis versieren enz. Het was heel gezellig. De aanwezige mensen konden met de spelletjes prijsjes winnen. Er was ook een baby poule, daar kon iedereen aangeven, of de baby een jongen of een meisje wordt, het gewicht, de geboortedatum enz. De winnaar hiervan is natuurlijk pas na de geboorte bekend. Ik was zelf mijn fototoestel vergeten, ik moet nu dus wachten op de foto's van Simone en Anne.

Een foto van Joyce

Joyce, de vriendin van Simone heeft hele mooie zwangerschapfoto's gemaakt. Daar moest ik natuurlijk even mee scrappen. Dit is het resultaat.

GR#@%**@!!#$#@"*%

Toen we de katten gingen halen bij Karina, zagen we dat de buitenspiegel van de auto, afgebroken was, het spatbord en de motorkap beschadigd is. Het is toch vreselijk, dit is al de derde keer dat we schade aan de auto hebben. Wat gaat dit nou weer kosten. We hopen dat degene die dit op hun geweten hebben iets vreselijks krijgen. Daar gaat de rest van ons vakantiegeld.
De katten waren heel lief bij Karina en gingen niet om eten zeuren. Nou Bo zit hier al weer bij het kastje waar de brokjes in zitten en op dit moment zit zij boven op de tafel, kijken of ze wat van ons bord kan jatten.

De terugreis

Na het opstaan hebben we de koffers ingepakt. Ontbijten voor de laatste keer in Tunesie.

De koffers werden opgehaald door de mensen van de receptie. We zijn nog lekker een paar uurtjes naar het strand gegaan. Het was bewolkt, zelfs twee spetters regen hebben we gehad. Om een uur of twee zijn we nog wat gaan eten bij de strandbar. Daarna richting zwembad om daar de laatste uurtjes in de zon te liggen. Om half zes hebben we onze Hollandse kleding aangetrokken. Nog een cocktail en een wijntje, daarna kwam de bus ons ophalen. We hebben nog wat mensen opgehaald bij andere hotels. Om een uur of acht waren we op het vliegveld. Langs de douane, ons laatste geld opmaken, want je mag geen dinars uitvoeren. Op het vliegveld hebben we ook nog maar wat gedronken. Om kwart voor tien mochten we aan boord. Toen we op onze stoel zaten, zagen we een ambulance naast het vliegtuig staan. De piloot riep om, dat er iemand was gevallen bij het instappen en die werd nagekeken door het ambulancepersoneel.

Een kwartiertje later konden we dan toch vertrekken richting Schiphol. Het ging voorspoedig. Na een uurtje werd er iemand niet lekker, drie rijen voor ons. De dame kreeg zuurstof toegediend. Er werd door de stewardes gevraagd of er iemand een insulinepen had om de hoogte van het suikergehalte te meten. Die was er. De piloot riep om dat we turbulentie hadden en ongeveer 100 kilometer van Nice af waren. Weer vijf minuten later weer de piloot, we gaan over een kwartiertje landen op de vlieghaven van Nice, de dame had medische hulp nodig. Het landen ging heel snel. De stewardessen hadden nauwelijks tijd om te gaan zitten. Het deed zeer aan je oren.

Vliegveld Nice

Na de landing werden de naar een speciaal stukje gedirigeerd, daar stond de ambulance en de politie al te wachten. Eigenlijk was de luchthaven gesloten. Het duurde zeker nog een kwartier voordat de mensen binnen waren. Er kwam ook nog een brandweer, het was een en al zwaailichten rond het vliegtuig. De dame werd meegenomen in de ambulance. Daar was de piloot weer, er moest brandstof bijgetankt worden, dat ging een uur en een kwartier duren. We mochten het vliegtuig niet uit. Om een uur of twee was alles klaar en konden we verder. Uiteindelijk kregen we om drie uur eindelijk iets te drinken. Om vier uur landen we op Schiphol, daar was bijna niemand te bekennen. Buiten kon Bert eindelijk roken. Om half zes waren we thuis en zijn lekker gaan slapen.

De laatste avond

We zitten nu op het terras op een cocktail te wachten. Daarna gaan we voor de laatste keer bij het strand eten. Italiaans. Vanmorgen zijn we nog langs wat winkeltjes geweest. Daarna hebben we de hele dag aan het zwembad gelegen. We worden morgen om 18.15 gehaald van het hotel, dan is het nog 1 1/2 uur rijden naar het vliegveld. Als alles goed gaat zijn we om een uur of twee 's nachts weer op Schiphol. Morgenochtend pakken we de koffers verder in en gaan dan nog wat in de zon liggen.

Het zit er alweer bijna op!

Nog twee dagen en dan komen we alweer naar huis. Wat gaat het toch snel.

Gisteren hebben we aan het zwembad gezeten. Zwemmen, drinken, eten en op een bedje liggen. We hebben ook meegedaan aan de Arabische les. We zijn de woorden alweer vergeten, maar het was wel grappig. Gisterenavond was bij de animatie een danswedstrijd. We hebben gelachen om die rare mensen. Vandaag zijn we naar de Markt geweest in Hammamet, het was er vreselijk warm. Het was vandaag helemaal erg heet, volgens de temperatuurmeter in de taxi was het buiten 37 graden. De markt was een grote rommelmarkt. We zijn er weer gauw weggegaan, dan maar weer op het strand in de zon liggen.

Een dagje niets

Gisteren vanwege de hoofdpijn, blauwe teen en dikke enkel niet veel gedaan, tot een uur of twaalf in de kamer gebleven. Alleen Bert heeft niets, maar die is dan ook in het leger geweest.

Vandaag hebben we wat rond gelopen in het straatje met winkeltjes hier vlakbij het hotel. Bert en Joke hebben ook nog de omgeving van het hotel verkend. Daarna lekker bij het zwembad gelegen tot de zon er weg ging.
We hebben ook nog wat foto's met de onderwater camera gemaakt.

Excursie

Vroeg opgestaan, we zouden om 7.40 worden opgehaald,dat werd wat later. We zijn bijna nog nooit op tijd opgehaald. Nog langs wat andere hotels. Er zijn nog twee mensen niet meegegaan, daar was geen plaats meer voor. Op weg naar Tunis, dat is ongeveer 1 1/2 uur rijden. Het eerste bezoek was de Medina in Tunis. Vreselijk, hele kleine nauwe steegjes, waar de verkopers je naar binnen wilden lokken. Het was erg vreselijk druk en donker. We mochten er een uurtje blijven. Nou wij hadden het na een half uurtje al gezien. weg daar. We zijn een soort warenhuis ingegaan. Sjaan moest ineens weer na de wc. Dat werd een bezoeking. Na de tweede etage, met een roltrap die niet rolde. Op de tweede etage was het een zooitje, op de wc was geen papier en het was erg smerig. Het tweede bezoek was naar het mozaiek museum. Daar hingen heel veel mozaikien, verrassend. Onze gids legde alles heel uitvoerig uit, in drie talen, toen hij door had dat wiju uit Nederland kwamen, was het steeds rechtdoor lopen, het busje komt zo, enz. Het was allemaal erg interressant maar het duurde wel erg lang. Daarna kregen we een rondrit door Tunis. Wat is dat een drukke stad, iedereen toetert maar een eind weg. Er was onderweg nog een ongeluk gebeurt, wij zagen aan de ene kant van de bus, iemand onder het bloed op de weg liggen, aan de andere kant lag een auto helmaal in elkaar. Volgens onze gids was de man dood. Hoe hij dat kon weten, geen idee.

Hierna kregen we een lunch. We vonden het weer eens niets. Ger en Sjaan vonden de soep te heet. De rest viel ook allemaal tegen, maar vanavond kunnen we ons weer vol eten, dus niet zeuren.

Na de lunch naar Carthago, afgravingen uit de Romeinse tijd. We kregen maar 20 minuten de tijd om hier rond te lopen. Dat was heel jammer, wij vonden dat het leuks van de dag. Moe moest ooki hier weer naar de wc, Pa en Moe hebben dus wel de toiletten bezocht, maar van de rest hebben ze niet veel gezien.
Cathago, was vroeger de tweede stad van de Romeinse tijd. Rome was de grootste stad en Carhago de tweede. Deze plaats is door de Romeinen helemaal vernietigd.

De volgende stop was Sidi Bou Said. We werden met de bus afgezet op een parkeerplaats. we moesten rechtdoor lopen. Er was een hele lange straat naar boven, we zijn met goede moed begonnen, maar Sjaan en Ger vielen al gauw af. Wij zijn nog een eind verder gelopen, maar zijn ook maar terug gegaan. Het was er vreselijk warm en geen schaduw. Wij hadden het geld en wilden ook Sjaan en Ger niet zonder koud drankje daar achterlaten.

's Avonds hebben we weer a la carte gegeten, dit maal Tunesies. Dit vonden we ook niet lekker.

Vanavond gaan we gewoon in het restaurant eten. Daar is keus genoeg. We nemen elke keer ook eten voor de katten mee. Er staat een huisje op het terrein "resto Cat" dat is speciaal voor de katten. Wij zijn niet de enige die hier eten ingooien, de katten zien er dan ook goed uit.

Groeten uit Tunesie

Deze foto is gemaakt door de hotel fotograaf.

We zet net terug van de excursie, morgen zullen we het verslag hiervan op de blog zetten.

Bericht uit Tunesie

Na het slangengebeuren zijn we naar het cabaret gegaan. Dit was vreselijk. Onze mede vakantiegangers vonden het geweldig. Die zaten vreselijk te lachen. Woensdag hebben we een excursie geboekt naar Tunis en nog twee andere bestemmingen. We gaan hier zaterdag heen. We vertrekken dan om 7.20 uur. Daarna de hele dag aan het strand gelegen. Wat hebben we het zwaar. Gisteren was er bij de animatie Mister Les Oranges. Er werden vijf mannen uit het publiek gehaald. Drie er van waren heel erg dik. Ze moesten een liedje zingen, daarna hetzelfde liedje nog een keer, maar dan met een pingpong balletje in hun mond. Ze moesten striptease doen, ze hadden vrouwenkleren aangekregen. Daarna was er een verrassing, ze stonden allemaal in hun onderbroek, geen gezicht. Ze moesten ook Micheal Jackson nadoen met de moonwalk.
Als laatste moesten ze drie bobybuilding pose doen en de roep van Tarzan doen. We hebben vreselijk gelachen, geen gezicht die dikke buiken. Er heeft een duitser gewonnen, hij heeft een parasailing tochtje gewonnen. Zou hij echt van de grond komen?

Donderdag hebben we echt helemaal niets gedaan, ja op het strand liggen, eten. drinken en zwemmen in de zee. Er zwemmen allemaal kleine visjes om je benen heen, als je gaat zwemmen.

Vanavond gaan we Aziatisch eten bij het strand.

Dat verhaal volgt weer.

S(nake)ensatie

We gingen Italiaans eten aan het strand. We werden bediend. We kregen weer flessen rosé en rode wijn. Bert moest in z'n eentje een hele fles wijn opdrinken. Dat vond die verschrikkelijk. We moesten wel lang wachten op het eten. Het waren weer kleine beetjes op een groot bord. Het was best lekker en na al dat eten zaten we toch weer prop vol. Daarna even na onze kamer een vestje halen voor dat we naar de animatie gaan. Pa was zijn huissleutels kwijt, we gaan ook al bijna haar huis, niet waar. Maar die sleutels moesten toch gezocht worden. Wij waren vast een plaatsje gaan zoeken, ze zouden later komen. Na een paar minuten kwam Pa naar ons toe. er zat een slang op hun kamer. Moe dacht dat het blaadjes waren, maar het bewoog ineens. We hebben even gekeken of het echt waar was. Het was echt waar, we hebben iemand van de receptie opgehaald, die heeft hem weggehaald. Bert heeft nog even gauw een foto gemaakt.

2e bericht uit Tunesie

Maandag
Vandaag kregen we ons welkomstpraatje van de hostess. Er zijn niet zo veel excursies. De pinautomaat is dichtbij, 1 Tunesische dinar is ongeveer 60 euro cent. We gaan wel een excursie doen, maar die bespreken we later wel. Er rijdt ook een toeristen treintje naar Hammamet, je kan ook de taxi nemen voor 3 dinar.
Verder hebben we op het strand gelegen, vandaag was er niet zoveel wind. Een goed punt van het hotel is dat je de wijn en rosé in flessen krijgt. De rosé wordt zelfs in een koeler op je tafel gezet. We zitten ook de hele dag te eten, broodjes, pizza, kaas, ijs en dan nog een ontbijt en diner. We hebben nog niet in zee gezwommen omdat we het water te koud vinden. Misschien morgen. De entertainment van vanavond stelde niet veel voor. Eerst de kinderdisco dat eindigde met hetzelfde liedje dat we ook al gehoord hadden in praktisch ieder ander land waar we geweest zijn. We kunnen het dan ook helemaal meezingen. Daarna de dagelijkse bingo. De kaartjes verkoper loopt alleen maar langs zwaaiend met de kaartjes zonder deze aan iemand aan te bieden. We vragen ons af wie er dan aan meedoet. Vervolgens kwam de buikdanseres ook heel leuk en daarna 2 man met een trommeltje en een derde met een soort van Tunesische doedelzak, we werden er helemaal gek van. En daarom hebben we niet gewacht op de slangenbezweerder en zijn naar bed gegaan.

Dinsdag
Na het ontbijt hebben we bij de kassier van het hotel geld gewisseld want de euro is hier nog niet echt doorgedrongen. En voor alle zekerheid ook maar een kluisje gehuurd. De kluisjes zitten niet in de kamers maar in een ruimte achter de receptie. Daarna met het toeristentreintje (wat in werkelijkheid een auto is die lijkt op een locomotief) naar Hammamet er zijn verschillende bedrijfjes die zo’n treintje hebben rijden en de kaartjes zijn onderling niet uitwisselbaar. Daarom is ons aangeraden om alleen een enkele reis te nemen. Het ritje duurt ongeveer een minuut of 10 en gaat gepaard met een hoop herrie en je wordt flink door elkaar geschud.
De eind halte is de Medina dit is het oude ommuurde centrum van Hammamet met hele smalle straatjes en vol met souvenirwinkeltjes. We hadden verhalen gehoord over opdringerige en onbeschofte verkopers zodat we met gemengde gevoelens naar binnen gingen. Het bleek allemaal wel mee te vallen. Ze wilden wel allemaal dat we hun winkel binnengingen en ze zeiden dat het goedkoper was dan de Wibra maar dit hebben we wel vaker gehoord. Natuurlijk hebben we wel een paar dingetjes gekocht, maar dit gebeurde na stevig afdingen. Joke bood 10 dinar voor een spiegeltje met twee deurtje ervoor, en de verkoper wilde er 85 dinar voor hebben, dat was een speciale prijs. Toen Joke 10 bood, zei hij tegen haar, dat ze naar de dokter moest en zich moest na laten kijken. Volgens hem was ze niet goed bij haar hoofd. Na nog wat rondlopen in de Medina zijn we er uit gegaan en hebben op het dichtstbijzijnde terras wat gedronken. Een minpuntje was wel dat er alleen maar alcohol vrij bier was. Maar dan heb dit ook maar eens meegemaakt. En het smaakte niet eens zo slecht. We wilden naar het hotel ook weer met het treintje, maar het treintje dat er op dat moment stond was van een ander bedrijf en dus duurder. Op de heenweg koste het 2,5 dinar per persoon en nu 3,5 dat gingen we niet doen. Dan maar met de taxi en deze kost 3 dinar voor ons vieren.
Na aankomst zijn we naar het zwembad gegaan. Lekker in de zon gelegen. Weer eten en drinken vervelend. Vanavond gaan we Intaliaans eten en worden bediend. Er is ook cabaret vanavond. Morgen doen we hier verslag van.

1e bericht uit Tunesie

Om half vijf stonden we netjes op de taxi te wachten. Die was er om kwart voor vijf nog niet. Dan toch maar even bellen met het taxibedrijf. Volgens de man aan de telefoon was de rit afgezegd. Maar hij ging een andere taxi sturen. Binnen 10 minuten stond er een andere voor de deur. Naar Schiphol. Alle transwavia vluchten waren vertraagd ivm hagelschade. Volgens de dame aan de incheckbalie had ons vliegtuig daar geen last van. Om half zeven moeten we bij Gate D3 zijn. Toen we daar aan kwamen bleek dat ons vliegtuig toch 2 uur vertraging had. We kregen een consumptiebon van 2,50 om een drankje te drinken. Uiteindelijk vertrokken we om kwart over tien met een KLM vliegtuig. Om 1 uur landen we op Monastir. Onze koffers stonden heel snel op de band. Een koffers van mijn ouders kwam op snel en de andere kwam niet. Ik dacht dat mijn vader het in zijn broek deed. Hij komt echt niet meer, nou heb ik geen zwembroek enz. Na navraag moesten we ons melden bij de gevonden voorwerpen. Toen zagen we hem gelukkig staan. Iedereen stond bij de bus op ons te wachten. Daarna moesten we nog 1 1/2 uur in de bus zitten. Om half vier (Nederlandse tijd) waren we in het hotel. We konden nog een bakje koffie drinken met een plakje cake. Die cake was zo droog dat je er bijna de moord instak. Daarna naar bed.
Vandaag zijn we een beetje aan het bijkomen. Het eten is best lekker. Je kan de hele dag door eten en drinken. Het zeewater is erg koud, maar het water in het zwembad is lekker. Er staat een hoop wind. In het hotel is draadloos internet. Zoals je op de foto kan zien.

Vakantiegeld van Bert is op!!

Bert is al maanden aan het kijken voor een lens. Hij vind de lens die we nu hebben voor de camera niet goed. Na een hoop internetten en onderzoek zijn we zaterdag naar een winkel in Alkmaar geweest. Hij heeft eindelijk besloten welke lens het moest worden en we hebben hem meteen gekocht. Het is geworden de 50-135 mm F2.8ED (IF) SDM. Eigenlijk wil hij nog een lens, dat wordt dus nog verder sparen.

Overgrootvader en achterkleinzoon