Bijna weekend

Vandaag zijn we weer om 7.00 begonnen. Om onze collega Simon bij te staan in deze drukke tijd. Er moeten allerlei bijlage's bij de werkbriefjes geprint worden. Dit duurt drie weken. Het is een chaos op de repro. Maar het valt niet mee om aan het eind van de week een dag 9 uur te werken. Toen we thuis kwamen lag er een rouwkaart in de bus. Het is altijd schrikken, wie zou er overleden zijn? Het is Frans, de baas van de jachthaven, waar onze sloep ligt. Weer zo iets onbegrijpelijk, pas met pensioen, een praatjesmaker, was altijd op de jachthaven. Hij wordt maandag begraven, als we een paar uurtjes vrij kunnen krijgen gaan we er wel even heen. Maak je maar druk, om alles.