22 februari

Vandaag vertrekken we om 7:00 uur. Na het ontbijt meteen de bus in. We moeten 360 kilometer rijden, en op de wegen van Cambodja doe je daar minimaal 6 uur over. Gisterenavond hebben we met twee dames zitten praten die de fietstocht Vietnam/Cambodja aan het doen waren. Van een van de twee dames was de tas gestolen in Saigon, weg camera.
Het wordt een lange dag in de bus. Als we eenmaal de stad uit zijn hebben we aan alle kanten uitzicht over het landelijke Cambodja. Wat die mensen allemaal vervoeren op die brommers niet normaal. Ricardo vertelt ons dat zijn Opa vannacht is overleden. Hij is daar best verdrietig over. Hij wil als het kan terug naar Nederland voor de crematie. Of dat gaat lukken is nog niet bekend. We stoppen bij Spider City daar verkopen ze gebakken spinnen, torren en vogeltjes. En nog veel meer ondefinieerbare dingen. Als we de bus uit gaan worden we meteen overvallen door kinderen die ons fruit willen verkopen. Dol wordt je ervan. Bert krijgt een spin op zijn hand. Grr.  We maken foto's kopen een zakje ananas en gaan de bus weer in. We krijgen onderweg een extra fotostop, want Ricardo voelt zich niet lekker en moet spugen. Hij heeft toch een beetje last van het overlijden van zijn Opa, vannacht heeft hij een tijd net z'n moeder gebeld. Hij knapt naderhand weer wat op. Een volgende stop is bij een restaurant aan het water, wat een mooie plek. We maken weer foto's, halen wat te drinken en een zakje chips. We zitten helemaal achter in de bus, af en toe doezelen we wat weg. Maar eigenlijk is het zonde om te slapen het landschap is zo bijzonder. Overal waar ze met de weg bezig zijn is alles bruin, het ziet er echt niet uit. Ze  
maken nieuwe wegen, maar bij de eerst volgende overstroming ligt al het asfalt weer tussen de rijstvelden. Ook wordt het af al overal maar neergestort. Om een uur of drie komen we bij ons laatste hotel aan, met een zwembad. Onze kamer ligt op de vierde etage, ook hier is geen lift maar we worden geholpen met onze tassen. We frissen ons even op en gaan dan met ons groepje een rondje door de stad maken.  In de Pubstreet is het de hele dag happy our. Een tapbiertje  voor 0,50 US dollar.  We gaan dus eerst wat drinken. We lopen langs het water, weer langs een tempel, daar stonden allemaal spullen voor een optocht. Bij navraag blijkt deze vanavond te zijn. Hij komt ook door Pubstreet. We reserveren ergens een tafeltje voor 9 personen. We gaan allemaal nog even terug naar het hotel om te douchen en gaan om 6:45 richting Pubstreet en gaan eten bij Cambodja Soup.  Het eten is lekker. Als we er er tien minuten zitten  
komt de optocht langs, heel leuk om te zien. Deze optocht is een keer per jaar. De opbrengst is voor de straatkinderen. Om een uur of negen gaan we richting het hotel. Daar blazen we nog wat ballonnen op. Want morgen is Gerard jarig en gaan dan nog even wat foto's op Facebook zetten en op de computer zetten en dan is het wel genoeg voor vandaag.

21 februari

Vandaag vertrekken we om 7:45. Na het ontbijt een stokbroodje met een gebakken ei, wat we voor de eerste keer van de reis alle twee niet lekker vinden gaat de reis beginnen. Volgens Ricardo wordt het een heftig ochtendje. Als eerste brengen we een bezoek aan het Tuol Sleng Holocaust Museum. In eerste instantie was dit een school. De rode Khmer heeft hier een gevangenis van gemaakt. We hebben vandaag een speciale gids die ons van alles verteld over de geschiedenis van Cambodja en de verhoudingen tussen Cambodja, Vietnam en Thailand. Het museum is echt indrukwekkend, we zien de kleine celletjes waar de mensen opgesloten zaten. De martelwerktuigen, het turntoestel was veranderd in een martelwerktuig. De gevangenen werden op hun kop vastgebonden, en als ze weg zakten kwam hun hoofd in het grote pot die gevuld was met de uitwerpselen van andere gevangenen. De gevangenen kregen een ijzer kistje dat zo groot was als een schoenendoos daar moesten ze hun behoefte in doen, terwijl ze vastgebonden waren. Alles wat er naast kwam moesten ze op likken. Het is ongelofelijk wat is hier allemaal gebeurd en uiteindelijk niet zo lang geleden. Er hangen honderden foto's van mensen die daar hebben gezeten. Op de foto's is ook de zien hoe ze gemarteld werden. Er waren ook gevangenen die van het balkon af sprongen en deze werden naderhand met prikkeldraad dicht gemaakt. De mensen moesten blijkbaar gemarteld worden, ze mochten niet meteen dood. Er zijn nog twee overlevenden, die beheren de gevangenis. Zij hebben een boek geschreven, dat je kan kopen voor 10 US dollar.  In Cambodja hebben ze Riel, maar overal wordt met US dollars betaald. In de bus gaat de gids verder met de geschienisles. We rijden over een weg met werk in uitvoering. Alles is grijs en stoffig en de mensen blijven gewoon langs de kant van de weg hun spullen verkopen. De volgende stop zijn de "Killing Fields". Daar zijn de doden begraven die eerst gemarteld zijn in de gevangenis. Er zijn overal massagraven. Er zijn schedels opgraven die werden dan weer gesorteerd op man, vrouw of kind. Eens in de tien jaar stroomt het gebied over en dan worden er weer nieuwe botten gevonden. Waarom doen mensen dit? Deze gids geeft ons een rondleiding over het gebied, we horen vreselijke verhalen. Als iemand een vrouw hielp met bevallen, dan werd er gedacht dat degene die geholpen had een dokter was, en die werd dan neergeknald. Iedereen moest hetzelfde zijn, mensen waarvan gedacht werd dat ze gestudeerd hadden, werden meteen afgemaakt. We lopen er nog wat rond, maken wat foto's maar nogmaals het is niet te bevatten wat daar is gebeurd. Om een uur of half een zijn we weer terug bij het hotel. We drinken even wat brengen wat spullen naar de kamer en gaan dan nog wat lopen door Phnom Penh. We gaan nog een pagode in waar allemaal Monniken zitten. Langs de rivier zit een koffietentje, daar drinken we een cupucino met een cupcake. In Cambodja is de tuk tuk geen fiets met een bakje maar een brommer met een bakje. Wat de mensen hier allemaal vervoeren met die brommertjes dat is onvoorstelbaar, we proberen hier ook wat foto's van te maken. Er zijn wat mensen uit de groep ziek geworden. Spugen en diarree, na een dag is het weer over. Joke krijgt 's middag ook krampen, we besluiten dan om niet met de groep mee te gaan eten. We blijven op de kamer en later gaan we op het terras zitten op de derde etage, en maken dit verhaaltje. Op de muur achter ons zitten tien tallen gekko's leuk om even na te kijken. Morgen 
vertrekken we naar ons laatste hotel van deze reis. Nog drie dagen in Siem Reap, en dan zit het er helaas weer op. Niet zeuren, nog even lekker genieten van het warme weer. Al vinden de muggen ons ook heerlijk.

20 februari

We vertrekken vandaag naar Cambodja. We hebben in het slechtste hotel van deze reis geslapen. Dat is wel zo, maar wat een leuke lokatie. We hebben een kamer op de 3e etage, geen lift. En we moeten zelf de koffers naar boven dragen. Gelukkig hebben we Richard in de groep. Die tilt onze tassen naar boven alsof het lucifersdoosjes zijn. De kamer is klein, de lakens zien er ..... uit en zien er niet uit. Maar het restaurant is aan het water. Zo gaaf. Vanochtend zien we de zon opkomen tijdens ons ontbijt. We hebben de koffers zelf naar beneden gebracht. De koffers worden mensen van het hotel helemaal naar het terras aan het water gebracht.  We gaan met de boot naar Cambodja en worden opgehaald vanaf het terras. De grote tassen gaan een ruim in enne moet je handbagage bij je houden. We hebben een plekje op het achterdek buiten. De motor maakt den geweldige herrie. We proppen een stuk servet in onze oren. Na ongeveer een uur varen komen we aan bij de grens van Vietnam. Ricardo heeft onze paspoorten meegenomen en de papieren worden door iemand van de reisorganisatie ingevuld. De moeten de boot af en na een kwartiertje kunnen we weer aan boord.  Na een minuut of vijf komen we aan bij de grens van Cambodja. We gaan weer van boord. We krijgen van Ricardo ons paspoort daarna zit een ingevuld formulier, gelukkig hoeven we dat niet zelf te doen. Er  staat zelfs een vervalste handtekening onder. We lopen langs de douane krijgen een hoop stempels in ons paspoort en we kunnen weer verder. Bij de boot staat iemand die weer controleert of je wel alle stempels hebt. We krijgen een lunch zakje met daarin een cakeje, wat crackers, twee kleine banaantjes en een flesje water. Na een paar uur varen komen we aan in Phnom Penh. We kunnen onze koffers zelf naar boven brengen of voor 1 US dollar laten brengen. Wij zijn blij dat wij die ene dollar betaald hebben, wat een klim. Na een minuut of vijf arriveert de bus bij het hotel. We willen eigenlijk wel ff douchen, vanochtend was er geen warm water. Helaas komt er hier ook alleen koud water uit de kraan. We gaan met een klein groepje richting het paleis van de koning. Hier moet je t -shirt aan met korte mouwen en een broek tot over de knieën. Maar eerst moet er wat gedronken en gegeten worden. we nemen samen een Sandwi h, gelukkig maar, want het is best een grote sandwich en erg lekker. Het is mooi paleis met hele mooie tuinen. Het lijkt volgens de gidsen op het paleis van Bangkok. Er is ook een zilveren tempel. Er staan over gouden beelden, maar de vloer is van zilver. Overal worden weer foto's van gemaakt natuurlijk. We gaan langzaam terug naar het hotel, nemen wat andere straatjes en kopen onderweg een fles wijn bij de supermarkt. Om half 7 verzamelen we in de lobby van het hotel. We gaan met z'n alle eten bij Friends, dat is net zoiets als Fifteen van Jamie Oliver. We kunnen uit allerlei tapas kiezen. Het is weer lekker. Het eten wordt in etappes aan tafel gebracht. Dat is heel normaal in Vietnam en Cambodja. De een heeft alle gerechten al en is bijna klaar met eten, terwijl de ander nog niets heeft. Maar daar raak je aan gewend. Als je twee koffie besteld, worden ze nog apart gebracht met een tussenpoos van minimaal 5 minuten. We worden door Ricardo gewaarschuwd, geen sieraden om, tasjes aan 

18 februari

Vandaag vertrekken we om 8:00 uur uit het hotel. We verlaten het drukke Saigon. Onderwerp zien we weer honderden brommertjes. Vandaag gaan we Mekong Delta. De eerste stop is een koffiestop. Yeah ze hebben hier cappuccino. Het is een Heek mooi restaurant, waar je op verschillende plekken kunt drinken en/of eten. We maken hier weer een paar mooie foto's. Een stukje verder stoppen we voor een tempel. Die is een bijzondere tempel, andere kleuren dan de rest die we gezien hebben. Hier zijn een aantal geloven samengevoegd. Na deze stop gaan we op een boot over de Mekong rivier varen. Als we de boot opstappen krijgen we allemaal een kokosnoot met een rietje. We stoppen bij een fabriekje waar ze snoepjes maken van de kokosnoot. We krijgen een soort van rondleiding en we mogen de snoepjes proeven. Elk snoepje wordt met de hand gemaakt en ingepakt. Diverse mensen kopen hier ook wat snoepjes. buiten het fabriekje staat een kooi met een slang. Als Bert daar langs loopt vraagt een mannetje of Bert de slang om zijn nek wil, en dat doet hij dan ook. Het mannetje neemt een foto met onze camera. Een stukje verderop gaan we verder in kleine bootjes. Per bootje 4 mensen. We varen tussen de waterpalmen. Wat is het schitterend. We varen tegen de stroom in, de juffrouw peddelt zich kapot.  Monique gaat haar maar helpen. Een prachtige omgeving. We stappen ergens uit voor een fruitproeverij. We krijgen onder andere mango, Jack fruit, ananas met zout en een soort lychees. Er gaan wat dames wat muziek maken en zingen. Als het fruit op is lopen we nog wat langs de souvenirs winkeltjes, kopen een armband voor 35.000 dong en daarna gaan we weer terug door de waterpalmen met een luchtwortels. We stappen weer over op de grote boot en gaan dan op weg naar het restaurant waar we gaan lunchen. Een mekong lunch volgens Ricardo. We krijgen springrolls van Olifantenvis. De vis wordt op tafel gezet zodat wij nog wat foto's kunnen maken. Het lijkt we een piranha. De vis is gefrituurd en is best lekker. We krijgen garnalen, rijst, soep, een omelet met garnalen en wat groente. Thi onze gids gaat niet mee naar  Cambodja. Als we op de boot gaan dan gaat Thi met de chauffeur terug naar  Saigon. Er komt natuurlijk weer een discussie wat we aan fooi gaan geven onderweg. Er wordt een soort van norm neergezet, maar je mag ook minder of meer geven. De envelop gaat rond en we schrijven allemaal wat op een kaart voor Thi. Toen we de boot opgingen hadden tassen gezien, die we eigenlijk wel willen kopen. Monique en Ursula willen ze ook, misschien krijgen we extra korting. Nou geen extra korting, maar de dame heeft in een klap een hoop tassen verkocht. 2 1/2 uur rijden. Bijna iedereen lag te slapen. Olga heeft ons allemaal gefotografeerd. Onderweg komen langs de langste brug van Vietnam,   gebouwd door de Japanners. We proberen wat foto's te maken, maar of het wat  geworden is met een camera waarvan de lens stuk is en er niet meer ingezoomd kan worden en een camera waarvan het schermpje stuk is en er een vlek op de lens zit en er niet meer afgaat, is de vraag. We komen aan bij het hotel, we hebben een mooie kamer.  Om 19:00 uur gaan we gezamenlijk eten aan de rivier als afscheid van Thi. 

14 februari

Vandaag hebben we een excursie achter op brommertjes. De Easy Rider Tour. Eerst gaan we ontbijten in een ander gedeelte van het hotel. We moeten een stukje lopen om daar te komen. Na het ontbijt staan de brommertjes klaar. Alle sleutels van de brommers liggen in een helm, je moet zelf een sleutel uit de helm halen, dan uitzoeken wie bij de sleutel hoort, deze is de chauffeur van jouw brommer van deze dag. We moeten allemaal een helmpje op. We rijden door Dalat naar het station. Het is een oud stationnetje, er staan twee oude locomotieven. Of er nu nog steeds een trein rijd is niet helemaal duidelijk, er worden wel treinkaartjes verkocht, dus je zou zeggen dat er dan nog wel een trein rijdt. We gaan verder naar een uitzichtpunt, daar kunnen we mooie foto's maken van Dalat. Hier is ook een kabelbaan. We kopen voor 50.000 dong een enkele reis naar beneden. Daar komen ook de chauffeurs met brommers heen. het is een leuk ritje tussen dennenbomen door. Aan het eind van de kabelbaan is een boedisch klooster (Thin Vien Truc Lam) daar gaan we ook heen. Ook hier staat weer een monnik op een gong te slaan. We lopen nog wat in de rondte en maken nog wat foto's. In het complex ligt een vijver, daar liggen een aantal vissen op apegapen. Een monnik probeert deze vissen tot leven te brengen. Het leek wel of hij mond op mond beademing aan het doen was. We gaan nu naar de lekkerste koffietent van Dalat volgens Ricardo. Els een van de medereizigers is vandaag jarig.  Vanochtend tijdens het ontbijt hebben we al voor haar gezongen. Maar nu krijgt ze taart van Djoser. En wij krijgen allemaal een stukje. We drinken een bakkie koffie en gaan verder de bergen in.  Eerst rijden we over asfalt maar op een gegeven moment  is er werk in uitvoering de weg wordt breder gemaakt en daarvoor moeten er veel rotsen wordt afgegraven, en is het alleen mag gele grond met bulten, rotsen en los zand waar we over heen rijden.

Heftig want er wordt gewoon ingehaald, rijden er vrachtwagens waar we omheen moeten. De groep is over een grote afstand verspreid en als we bij een plek zijn aangekomen waar we foto's kunnen maken blijkt er een ongeluk te zijn gebeurd met Gerard een van de groepsleden. Tijdens het afremmen is de scooter geslipt. Gerard ligt op de grond en heeft veel pijn. Het blijkt achteraf nog mee te vallen maar we zijn wel heel erg geschrokken.
Gerard wil toch weer verder ondanks schaafwonden maar hij moet wel overstappen op een andere scooter want de chauffeur gaat terug naar Dalat want de scooter is beschadigd en hij heeft er genoeg van. We rijden verder maar er wordt gestopt bij een restaurant. Het blijkt nu dat er 2 scooters een lekke band hebben en om het te repareren moeten er spullen uit Dalat komen. Het wachten duurt lang en de planning loopt steeds verder uit. Eindelijk krijgen we het sein om verder te rijden de banden zijn geplakt of vervangen en ze komen achter ons aan. Hert volgende reisdoel zijn watervallen. Na een kwartiertje rijden komen we daar aan. Je kunt via een moeilijk begaanbaar pad naar beneden om alles van de waterval te zien maar wij nemen genoegen met foto’s maken van het bovenaanzicht. Het is namelijk heel druk met o.a schoolklassen en de kinderen hebben haast om naar beneden te klimmen. Wij vinden het daarom te gevaarlijk om deze klim naar beneden ook te maken. We blijven met een aantal andere groepsleden na de eerste trap naar beneden maar zitten en kijken hoe anderen wel verder naar beneden gaan. Na een tijdje gaan we naar boven en halen wat te drinken en dan gaan we verder. We gaan nu naar een bedrijfje dat rijstwijn maakt en waar je hele dure koffie kunt kopen. De koffiebonen worden opgegeten door een chenetkat die het daarna weer uitpoept waarna een bijzonder aroma aan de koffie zit. Voor de rijstwijn wordt de rijst op de normale manier gekookt en deze wordt dan op een mat uitgespreid en dan laten ze het voor 3 dagen liggen. De rijst begint vanzelf te gisten. Na deze 3 dagen wordt het in een gesloten vat gedaan waarna het nog meer gaat gisten en dan met water gekookt en gedistilleerd. We mogen proeven, maar het alcohol percentage is 65%, erg sterk. We gaan weer verder naar een krekel farm, hier worden krekels geteeld of gefokt. Deze krekels worden o.a. gefrituurd als snack. We mogen de krekels proeven. Bert wil dat niet maar Joke eet er twee op. Ze smaken naar niets, het is alleen knapperig.
Dan kunnen we eindelijk naar het restaurant voor de lunch. Dit blijkt hetzelfde tentje te zijn als waar we vanmiddag gewacht hebben op de mensen met een lekke band. De lunch is lekker, vooral de soep was heel lekker. We moeten dezelfde weg terug, weer langs de weg werkzaamheden, los zand en losse keien. Er rijden veel vrachtwagens op de weg, af en toe zie je helemaal niets meer. Joke vertrekt als een van de eerste en Bert als laatste van de groep. De chauffeur van Bert en Ursula (een van de groep in groep heet zo) is even weg. Ze moeten even wachten totdat deze weer terug zijn. Het volgende doel is een plantenkas waar we kunnen zien wat voor planten er gekweekt worden in Vietnam. Als Bert daar aan komt als laatste blijkt iedereen er te zijn, behalve Joke. Iemand weet waar ze is. Dit lijkt tot lichte paniek. Na enig telefooncontact blijkt de chauffeur van Joke de afslag gemist te hebben en staat Joke ondertussen een heel eind verder bij een bloemenmarkt. De chauffeur van Joke moet dat hele eind weer terug rijden. Als Joke bij de plantenkas aankomt gaat iedereen weer weg. We rijden nu terug naar het hotel. Iedereen gaat even douchen, schone kleren aantrekken. We gaan 's avonds op markt eten waar we gisteren ook gegeten hebben. Springrolls, crunchy kip en een fles Dalat wijn voor 100.000. We gaan bijtijds naar bed, want morgen vertrekken we om 7:00 uur.

12 februari

Vandaag vertrekken we half negen richting de haven. Dus we hoeven niet izo vroeg op. In het gedeelte van Vietnam waar we nu zijn zitten veel Russen, ook hier zeer ze onbeschoft en vervelend. Er is tegenwoordig een rechtstreekse vlucht vanuit Rusland naar Nha Trang. Er zitten hele groepen Russen die de boel beroven enz. Daar moeten we dus voor uitkijken, niet voor de Vietnamese, zegt Ricardo.  Bij het ontbijt kom je ze al tegen, duwen, veel eten op hun bord. Grr. Er worden overal dure hotels neergezet voor de Russen, er is een kabelbaan van het vaste land naar een eiland voor de kust. Op dat eiland is een soort pretpark.

We vertrekken met taxi's. We gaan met z'n allen op een bootje, zwemvest aan, we kunnen vertrekken. Heerlijk een stukje varen en in het zonnetje zitten. We meren aan bij het Aquarium. Ze hebben soort zeilschip nagebouwd. Het is grappig om daar rond te lopen maar spectaculair is het niet. Het is er vooral erg warm. Als we terug komen op het bootje zijn drie banken omgetoverd tot een bed en kan je je laten masseren of je nagels laten doen. Ook halen ze haren van je benen met een touwtje. Er is een iemand van de groep die zich laat masseren. We varen nog een tijdje rond en gaan dan naar een haventje waar dames met rieten manden op ons wachten. Bert en ik gaan samen in een mand. Als we dat willen mogen we ook mee peddelen. We varen langs bootjes die afgemeerd liggen. Regelmatig liggen alle mandjes bij elkaar. Op een gegeven moment begint de roei dame te praten, zeg maar schreeuwen tegen de rest. die geven weer antwoord enz. Het is een herrie niet normaal. Op laatst gaan wij ook maar een beetje schreeuwen en zingen onderling. Als we weer uit de mandjes zijn geladen, lopen we nog een stukje door een dorpje. Wat een zooitje.  Je kan in de huisjes kijken, sommige lijken wel het Waterloo-plein. Er wordt een klein jongetje gewassen aan de kant van de straat. Wat een lekker ding. We maken onderweg natuurlijk weer veel foto's.  Aan de andere kant van het dorpje ligt de boot alweer op ons te wachten.  We varen terug naar de haven van Nha Trang.  We besluiten om met een paar andere om ons af te laten zetten bij de .pagode met de witte Boeddha. Eerst gaan we wat drinken op een hoekje op kleine stoeltjes. De dames waar we de drankjes kopen hebben handschoenen aan, een hoed op, een mondkapjes voor en wij zitten in ons t-shirt.  Om bij de Boedha te komen moeten we weer trappen lopen. Eerst komen we langs een liggende Boedha. We krijgen daar allemaal een wierookstokje dat moeten we in een pot steken en drie keer bidden. We moeten natuurlijk wel een donatie geven. Verder naar boven naar de grote witte Boeddha. Wat is die groot. De Boeddha is 19 meter hoog en je kan daar naar binnen. Binnen is soort tempel. We maken gauw een foto met onze vrolijke poes. We lopen nog wat rond. Er is een ceremonie met een grote klok. Er staat een monnik op te klok te slaan en als je wilt kan je onder die klok gaan zitten. Dat doen we natuurlijk ook allemaal. Wel een grappig gezicht alleen die beentjes onder die klok. Als je binnen zit galmt het een beetje. Aan de binnenkant van de klok hangen allemaal briefjes.  We gaan weer een stukje naar beneden, naar de grote tempel. Daar begint om 14:00 uur een ceremonie . Er worden allemaal kleine tafeltjes netjes in rijen neergezet. Monniken gaan op een gong slaan en de aanwezige gaan een mantra opzeggen. We gaan weer verder en onderweg drinken we nog wat. Ook hier worden weer springrolls besteld. De groep gaat verder naar de markt. Wij gaan terug naar het hotel, we willen van het balkon genieten. Onderweg kopen we nog wat drinken en wat te eten. We hebben een jacuzzi daar gaan we even lekker inzitten. Zo'n dure kamer en het internet is pet, we kunnen geen foto's op facebook zetten. Ook valt er een stuk tegel van de muur als we de deur van de badkamer open doen. Dit stuk oplakken we vast met haargel, als het maar blijft zitten tot we weg zijn, ha, ha. We schrijven  nog een verhaaltje en dan is het goed voor vandaag.

10 februari

Vanochtend vertrekken we 7:00 uur. We hebben vandaag en morgen een reisdag. We rijden vandaag van Hoi An naar Quy Nhon. Iets meer dan 300 kilometer, maar daar doe je in Vietnam heel lang over. Na twee uur rijden is er een koffiestop bij de locals. Dat houdt in op hele kleine stoeltjes zitten. Ze hebben alleen Vietnamese koffie met gecondenseerde melk. Aan de overkant zitten twee vrouwtjes de scharen van krabben vast te binden. Op de weg is het vreselijk, ze scheuren langs en toeteren. De volgende stop is het dorpje My Lai. Op 16 maart 1968 hebben de Amerikanen hier een Aanval uitgevoerd en alle dorpelingen die ze tegen kwamen vermoord. De schatting is dat het er 500 zijn. Waarvan de helft kinderen, ouderen en zwangere vrouwen.  De Amerikanen hadden het idee dat My Lai een bolwerk was de Viet Cong. Maar tijdens de aanval is er geen enkel schot gelost op de Amerikanen. We krijgen eerst een documentaire te zien, deze is in 1993 gemaakt. Dit is heftig. Iedereen is hier stil van. We lopen door een museum waar alle namen van de mensen die omgekomen op een hele grote steen staan. Ook hangen er allemaal foto's van de aanval. Kippevel. Op het terrein rond het museum is het dorp deels herbouwd. Na weer een kwartiertje in de bus  gaan we lunchen. Dit is weer een lekkere lunch met vlees. Na de lunch wordt er in de bus de film over Vietnam opgezet. Het geluid staat hard en iedereen wil eigenlijk wel slapen, dus komt het verzoek om de film uit te zetten. De meeste mensen dommelen lekker weg. Er volgt nog een plaspauze en dan gaan we weer verder. Het verkeer is echt vreselijk, je toetert en haalt daarna in. Ongelofelijk dat hier niet veel ongelukken gebeuren. Om 17:30 komen we aan bij het hotel. Dit is het beste hotel van de hele reis volgens Ricardo. We hebben een kamer op de vijfde etage met uitzicht op de zee. We gaan nog even bij het zwembad en de zee kijken. Op de 12e etage is een panorama terras. Er zit helemaal niemand en het waait best wel. We gaan terug naar onze kamer en gaan op het balkon zitten met een zelf gekochte fles wijn. 

9 februari

Het fietsen is gisteren best goed bevallen. We hebben gisteren besloten dat we vandaag ook weer gaan fietsen. We willen naar de zee fietsen. Dat heeft Bert in 1995 ook gedaan. We gaan uiteindelijk met 7 mensen fietsen. Een van de twee Gerards heeft een route uitgestippeld. Er gaat een lange rechte weg naar het strand, maar wij gaan via, via. We komen langs hele mooie plekjes. Onderweg komen we zoveel plekjes tegen om te fotograferen. Wat een gave route. We moeten onze fietsen een paar honderd meter voor het strand in de stalling zetten. We gaan op een terras aan het strand wat drinken. Er komen wat verkopers langs om wat spullen te verkopen. Ze hebben allemaal happy hour. Een van de verkopers had al wat Nederlandse woorden geleerd. Kijken, kijken en niet kopen, maar ze zij ook opzouten, ha ha. We hebben niets gekocht. We lopen wat langs het strand, maken nog wat foto's en gaan dan weer richting het hotel. Het is warm en de weg gaat hier en daar schuin omhoog. Dat valt niet mee. na de fietstocht trekken we even een schoon shirt aan en vertrekken richting de stad. We moeten nog wat dingen zien, zoals de Japanse brug, wat oude huisjes en nog wat tempels. Als eerste gaan we naar de Japanse brug. Het is een brug met een houten opbouw. Het is volgens Bert heel toeristisch geworden in 19 jaar. We lopen door de straatjes. Kopen wat t-shirts en bezoeken wat tempels. In de tempels hangen grote spiralen van wierook. Je kan zo'n spiraal kopen en er dan een wens in laten hangen. We komen bij een markt aan waar ze echte van alles verkopen en alles ligt ook weer gewoon op de grond, vlees vis, groenten enz. Aan het eind van de markt is een brug die over de rivier loopt, we gaan daar ook een paar foto's maken. De batterij van de kleine camera is leeg en Joke wisselt dezelfde met een volle. We lopen via de markt weer naar de kade waar een heleboel restaurantjes zitten. We gaan op een terras zitten met een wijntje. We willen even de foto's terug kijken welke we vandaag gemaakt hebben. Op de kleine camera staan nog maar een stuk of tien foto's. Hoe kan dat nou weer? Misschien vergeten de sd kaart te activeren en staan Deze foto's op het interne geheugen. Als Bert gaat kijken wat er aan de hand is blijkt de sd kaart er helemaal niet meer in te zitten.  Shit, shit dat ding is er waarschijnlijk uitgevallen met het wisselen van de batterij. We drinken als een speer ons glas leeg en gaan terug naar de brug. Volgens Bert heeft dat geen zin, maar ik wil toch gaan kijken. Gelukkig lopen er op de brug niet zo veel mensen. Het is een wonder want we vinden het kaartje, nou maar hopen dat er niemand opgestaan heeft. We gaan weer op het terrasje zitten en bestellen maar een nieuw glas wijn. Het kaartje doet het nog. Helemaal blij. Er komt een meisje langs om wat dingen te verkopen. We kopen iets van haar, eigenlijk moet je dat niet doen. Maar we zijn zo blij dat we het kaartje terug hebben gevonden, dat we het toch doen. We besluiten om op het terras ook wat te eten. Rundvlees met patat en sla. Dat zag er toch anders uit dan we verwachten. Ach het was lekker. Op de terug weg halen we nog een fles wijn. We moeten de koffers weer inpakken want morgen gaan we weer verder. Goodbay Hoi An.

8 feburari

Vandaag hoeven we niet zo vroeg op. Om 8:30 uur gaan we fietsen. De meeste mensen van de groep gaan mee. Ik. (Joke)  vindt het best spannend. Een fiets zonder terugtraprem en het verkeer in de stad. Ik mag niet achterop bij Bert, dus moet ik echt zelf  fietsen. We beginnen in de stad, overal scooters en getoeter. Maar na  een tijdje went het wel. Net als bij het oversteken, gewoon gaan met  die banaan. Ik weet in ieder geval dat het waar is, ik vindt nieuwe dingen eng, maar na een tijdje denk je waar maakte ik me nou zo druk om. Het is een geweldige rit, door de stad, langs de rivier en tussen
de rijstvelden. We stoppen onderweg om foto's te maken. Je blijft  knippen. Natuurlijk is er ook een koffie stop. Gelukkig moeten we af  en toe bij den stoplicht stoppen, dan kunnen we even gaan staan. Onze  billen zijn niet gemaakt voor die soort tochtjes. Tussen de  rijstvelden rijden we over hele smalle paadjes, tjonge wat spannend  allemaal. Als je naast het pad raakt lig je tussen de rijstvelden. We komen uiteindelijk allemaal rond 12:30 helemaal heel aan bij het hotel. Voor twee personen is onderweg een andere fiets gehaald. De een  had een lekke band en bij de ander was er iets met de kettingkast. Ik  ben blij dat ik het gedaan hebt het is echt gaaf. Bijna iedereen gaat  even met zijn benen in het zwembad zitten heerlijk koel water. Er volgt een soort van watergevecht waardoor twee mensen zeiknat worden. Als deze twee droge kleding aan hebben gaan we lunchen.
De lunch is lekker maar veel te veel voor een lunch. Na de lunch gaan we heerlijk aan het zwembad zitten met de laptop en de Ipad.  Zullen we nu dan verhaaltjes voor de weblog af kunnen maken?

Vrijdag 7 februari

 Vrijdag 7 februari

We vertrekken vandaag vroeg (7:30 uur) want er staat weer een hoop op het programma. Na een lekker ontbijt gaan we richting de bus. Els en Johan zijn vandaag 40 jaar getrouwd en worden door iedereen gefeliciteerd . Ricardo heeft een bos bloemen voor ze gekocht. We gaan vandaag naar Hoi An, via Da  Nang. onderweg stoppen we een keer voor wat foto's van de rijstvelden.  We hebben een koffiestop in een resort direct aan zee. We krijgen onze cappuccino van het bruidspaar. We gaan natuurlijk even bij de zee kijken. De volgende stop is het Cham museum in Da Nang. Hier ligt een grote collectie Cham-sculpturen. We lopen daar wat rond, en maken foto's. Voor de deur van het museum is een nieuwe brug over de rivier gebouwd. De "Draken brug" Tussen de rijstroken hebben ze over de hele lengte van de brug een draak gemaakt. Elke zondagavond komt en vuur uit zijn bek en water uit de achterkant van de draak. Volgens Ricardo moeten we nog 10 minuten rijden voordat we bij het restaurant zijn waar we gaan lunchen. Die 10 minuten bleken een halve minuut te zijn. Het eten is best lekker, het is voor ons doen, vooral veel groente en heel weinig vlees. na de lunch gaan we naar  de Marble Mountains, Dat zijn vijf grote grotten,  ze zijn genoemd naar, water, vuur, metaal, hout  en aarde. Vroeger werd er marmer uit de rotsen gehaald. Tegenwoordig wordt al het marmer uit het binnenland gehaald en worden hier hele grote beelden van gemaakt en deze worden geëxporteerd. Voornamelijk naar China  en Amerika daar zijn ze gek op deze beelden. Deze bergen waren een ideale schuilplaats voor de Viet Cong .Je kan tegenwoordig ook met een glazen lift naar boven, maar dat doen we natuurlijk niet. Het is een hele klim (156 treden) naar boven en we moeten dan ook diverse keren stoppen om even op adem te komen. Boven aangekomen bezoeken we een paar grotten en diverse tempels. In een van deze tempels wordt door monniken gezongen. We gaan ook naar een uitzichtpunt dat uitkijkt over China beach, dat is het punt waar de Amerikanen voor het eerst voet hebben gezet op Vietnamees grondgebied.  Bij de laatste tempel staan twee oude vrouwtjes wierook stokjes te verkopen. Voor 20.000 dong. wat een markante kopen hebben deze dames. We mogen foto's van ze maken en besluiten om toch mar wierookstokjes aan te schaffen? Op weg naar de bus komen we langs heel veel winkeltjes waar de marmer verkopen. We maken alleen wat foto's en kopen niets. We blijven wel Nederlanders. hup de bus in richting hotel, het hotel heeft een zwembad. We krijgen een kamer op de begane grond, een mooie kamer, maar weer geen balkon, waar je even lekker kunt zitten. Maar wel een raam met tralies en een uitzicht op een muurtje. We hebben 1 1/2 uur tijd om ons even op te frissen, we gaan even lekker in het bad zitten. Om kwart voor vijf verzamelen we weer in de lobby. Ricardo en The de Vietnamese gids nemen ons mee naar de oude stad. We gaan een stukje varen over de Thun Bon-rivier. In de oude stad hangen overal lampionnen, die 's avonds branden. Overal zien we oude vissersbootjes. Er wordt een net uitgegooid door een bootje. En nog een keer, steeds opnieuw, zodat wij mooie foto's kunnen maken. Dit is natuurlijk voor opgezet en zij komen dan ook langszij om geld op te halen. Iedereen geeft natuurlijk wat.  We zien een hele mooie zonsondergang. Als we aanmeren is het bijna donker en branden er al een heleboel lampionnetjes. Ricardo neemt ons nog mee door het straatje waar de beste restaurants van Vietnam zijn. Overal zijn kledingzaakjes, waar je voor weinig kleding kan laten maken. In een van deze zaken krijgen wij uitleg over de prijzen en worden er wat modellen getoond. Je kan ook tassen en schoenen laten maken. Wij zijn er wel klaar mee voor vandaag en vertrekken richting het hotel. Onderweg kopen we wat crackers, kaas en wijn, en gaan lekker aan onze verhaaltjes werken want we liggen een heleboel achter. Morgen hoeven we gelukkig niet vroeg op.

5 februari

Vanochtend weer een beetje op tijd het bed uit. Na het ontbijt, brengen we de koffers naar de receptie, checken uit en gaan weer op pad. We willen kijken of we een brug over de rivier kunnen vinden. Met de plattegrond  van de stad komen we bij de weg naar de brug.  Daar is het zo druk en breed dat we niet over durven steken. Een stukje verderop kunnen we een afslag nemen die langs de spoorbrug loopt. De weg daar is heel  smal en wordt alleen gebruikt door de brommers en scooters er is wel een stoep. Maar we vinden het toch wel gevaarlijk en gaan weer terug. Door de vele straatjes lopen we richting het station.  Het is veel drukker dan de vorige keer en dat maakt het oversteken nog spannender. Alle winkeltjes zijn open. Onderweg drinken we bakkie cappuccino, heerlijk. Iedereen gooit wat die niet meer nodig heeft op straat. Ze verbranden een soort nep geld, dat heeft ook weer met TET te maken, dat stinkt vreselijk. Het station valt een beetje tegen.  We lopen er door heen, maar het perron mag je niet op, overal zitten hekken voor. Om een kaartje te kopen moet je een nummertje trekken en daarna lang wachten voor je aan beurt bent. Verder naar het Thong Nhat meer en park, dat een stuk verderop ligt. De  entree is per persoon 4000 dong. Het is een meer waar rondom een park is aangelegd. Je kan er waterfietsen huren en vissen. De man die er stond te vissen had binnen een mum 3 vissen gevangen. We wandelen daar wat in de rondte maken wat foto’s van een Vietnamees meisje. Ook vraagt een gezinnetje of we wat foto’s van hen wilde maken. Ze wensen je meteen  een Gelukkig Nieuwjaar.   Er is ook een soort kermis. Wat een ouwe troep.  Onze mede reizigers hadden ons vertelt dat we langs de St Joseph’s  kathedraal moesten gaan als we daar nog tijd voor hadden.  Dus richting de kathedraal. De kathedraal is dicht er zit een groot hek om heen. Het is best een mooi gebouw maar voor het grootste gedeelte is hij zwart van de viezigheid.

Weer door richting het Hoan Kiem meer. Daar drinken we een Tiger biertje en een milkshake. We zijn  het geloop wel zat en besluiten terug de gaan naar het hotel. Om 17:00 uur worden we daarvan dan opgehaald en om 20:30 uur gaan we met een binnenlandse vlucht naar Hue.  We kunnen dan nog even een uurtje aan onze verhaaltjes werken. Het is warm buiten, eigenlijk hoort dat niet,want het is winter. We gaan op het hoekje nog wat drinken en wat springrolls eten. We vertrekken netjes op tijd met de bus.  Inchecken en wachten op het vliegveld.  Alles loopt goed, vliegtuig gaat op tijd weg.  Het is volgens de piloot een uurtje vliegen. Ricardo had ons verteld dat we een klein snackje zouden krijgen. Nou mooi niet, alleen een verfrissingdoekje en  een flesje water kon eraf. Even op de koffers wachten en een half uurtje in de bus. Om 22:30 uur komen we aan in het hotel. Helaas is de bar dicht. We gaan maar naar bed, want morgen moeten we om 6:30 ontbijten. Het wordt een drukke  dag in Hue.

4 februari

Na een nacht met constant herrie van het aggregaat staan we op en gaan voor het ontbijt aan dek zitten de zon is net op en het is nog een beetje nevelachtig  en daardoor ziet er sprookjesachtig uit. Het andere schip vertrekt  en we zijn net te laat om een foto temaken van het aggregaat dat ons wakker heeft gehouden. Wij vertrekken ook en we kunnen ontbijten. Na het ontbijt gaan we weer aan dek zitten en genieten weer van het uitzicht. We zijn er weer stil van. Weer terug in de haven gaan we nog maar een keer pinnen want we weten niet wanneer de automaten worden bijgevuld. We krijgen er weer geld uit. dan de bus en weer terug naar Hanoi. We stoppen weer bij de galerie waar we ook kunnen lunchen. We kopen ook deze keer niets. In ons hotel in Hanoi aangekomen krijgen we deze keer een kamer op de 4^e verdieping. We kunnen niet naar buiten kijken want het raam zit op 2 meter hoogte. Voor de rest is het een mooie kamer. Het is nu al in de middag en we gaan wat drinken in de buurt van het Hoan Kiem meer. We belanden op een terrasje op de eerste verdieping  vlakbij het meer met uitzicht op een stalletje waar je broodjes vlees kunt kopen. We zijn hier al vaker langs gelopen en het is er altijd erg druk. Er worden op straat constant plakjes vlees, paté en nog iets anders gesneden om voldoende voorraad te hebben. Een oudere dame is de baas over het stalletje en zij maakt ook de broodjes. We kunnen dit en de drukte op straat vanaf het balkon goed zien. Daarna is het tijd voor ons om zelf wat te gaan eten.  Na enig zoeken vinden we een restaurant waar we springrols, patat, aardappelpuree  met beef en salade eten en nog een toetje. Daarna lopen we naar het hotel en is het om naar bed te gaan morgen de laatste dag in Hanoi en we willen de dingen gaan zien waar we nog niet aan toe gekomen zijn.

3 februari

Om 07:30 komt de bus voor rijden en kunnen we vertrekken naar Halong Bay. Het ongeveer 4 uur rijden. We mogen alleen maar een klein rugzakje meenemen en onze andere bagage moeten we in het hotel achterlaten die wordt opgeslagen. We blijven 1 nacht slapen op de boot. Ha Long bay is een van de grootste natuurwonderen ter wereld. De baai meet ongeveer 1500 km2 donkerblauwe zee die bezaaid is met meer dan 3000 kalkstenen eilandjes. De meeste onbewoond. De soms wonderlijk gevormde rotsformaties en de talloze grotten scheppen een betoverende,  tijdloze en bijna mystieke wereld. Onderweg stoppen we bij een galerie waar door  gehandicapte Vietnamezen borduurwerk, schilderijen en beelden van marmer en nog veel meer gemaakt worden. Sommige van deze beelden zijn levensgroot. De kopers voor deze beelden van leeuwen en olifanten of marmeren fonteinen enz.enz. worden door Amerikanen Chinezen gekocht. Er zijn ook hele kleine kunstwerkjes maar wij kopen niets en drinken er alleen koffie. Als we in Halong Bay aankomen  gaan we eerst maar weer kijken of we kunnen pinnen want we moeten entreegeld betalen voor het varen in Halong Bay en we gaan naar een eiland met een grot en een ander eiland met een uitzichttoren en daar moet ook voor betaald worden. Het lukt ons om 3 keer geld uit de automaat te krijgen en daarna snel naar de steiger waar we in 2 ploegen in een soort bijboot moeten stappen en naar het schip gevaren worden dat in de haven voor anker ligt. Want volgens de geldende regels mogen we niet met zijn allen tegelijk vervoerd worden. Zodra we allemaal aan boord zijn wordt het anker gelicht en varen we de haven uit, we komen er nu ook achter dat we de cameratas met onze extra zoomlens in de bus hebben laten liggen. Er kan niet veel mee gebeuren want we gaan ook met deze bus morgen weer terug maar het is wel jammer dat we deze lens niet bij ons hebben. Halong Bay is echt heel mooi en we zijn er helemaal stil van. We kunnen na een half uur gaan lunchen. Het is vooral vis en daar houden we niet zo van dus dan maar alleen rijst.  Na een paar uur varen bereiken we het eiland waar we de grot in kunnen. We worden weer aan land gezet met de bijboot die eigenlijk op een soort van landingsvaartuig lijkt.  We mogen nu wel met zijn allen tegelijk vervoerd worden. Om de grot te bereiken moeten er eerst 156 traptreden beklommen worden. Het is vandaag erg warm dus dit valt niet mee we moeten geregeld even pauze houden. Er is een route uitgezet in de grot die we moeten volgen. Het ziet er mooi uit maar we zijn al in meer grotten geweest en op een bepaald moment lijken ze allemaal op elkaar. Als we weer buiten komen moeten we weer trappen op en af om bij de steiger te komen waar de boot ligt aangemeerd waarmee terug naar het schip gebracht worden.  Er liggen aan de andere kant van de steiger  liggen een bootjes met daarop allerlei spullen die je kunt kopen van wc papier tot flessen wijn, waspoeder, koekjes en nog veel meer. We kopen natuurlijk niks maar maken er wel foto’s van.  Weer aan boord van ons schip varen we naar het eiland met de uitzichttoren. We moeten om de uitzichttoren  te bereiken 456 treden beklimmen dus dat wordt weer afzien.  En inderdaad komen we uitgeput in de uitkijkpost aan. Maar het is het wel waard want het uitzicht is geweldig. Weer terug aan boord na al die treden ook weer afgelopen te zijn kijken we hoe de zon onder gaat. Het schip blijft hier  voor anker liggen. Omdat er niet genoeg  kamers zijn op het schip is er nog een ander schip langszij komen liggen. Een aantal groepsleden moet als ze willen gaan slapen overstappen naar het andere schip. Wij hoeven niet over te stappen maar onze kamer ligt precies op de plek waarop op het andere schip een aggregaat staat te draaien. En alle motoren op schepen maken een ongelooflijk kabaal dus dat wordt niet rustig slapen. Ricardo zegt dat het aggregaat vanavond uit wordt gezet maar we geloven er niets van.  Het diner  bestaat uit iets meer  vlees en iedereen zit lekker te eten. Er is wel discussie over de wijn ontstaan. Je kunt eigenlijk alleen maar wijn per fles kopen maar bijna iedereen wil het per glas kunnen  bestellen. Uit eindelijk kon dat dan wel maar sommige hadden bij de lunch al een fles besteld en die was nog niet op en daar worden nu ook glazen wijn voor anderen uit geschonken. Je kunt zelf de wijn , bier of fris uit de ijskast pakken en dan vul je dit op een lijst waarop de drankjes en de prijzen staan zelf in. De goedkopere wijn die iedereen dronk was snel op  en iemand had een duurdere fles gepakt en de goedkope prijs ingevuld want er stonden geen prijzen op de fles en hij had niet in de gaten dat deze fles duurder was. Het is uiteindelijk de volgende dag  toch nog goed gekomen. Na het diner blijven we nog wat zitten praten en dan naar bed. Het aggregaat blijft de hele nacht doordraaien en dat is toch  niet prettig. De kamer is voor de rest goed maar de herrie doet ons toch wat minder goed slapen.

2 februari

Vandaag kunnen we op eigen gelegenheid Hanoi gaan verkennen.  We hoeven niet zo vroeg op. Na het ontbijt gaan we op pad. In het hotel hebben we een plattegrond van Hanoi gekregen waar we de dingen die we willen zien op hebben aangekruist .  We gaan eerst naar de botanische tuin daar is het rustig en kunnen we wat afstand nemen van het lawaai van de stad. Met de platte grond van de stad in de hand lopen de goede kant op. Het oversteken van  de straat  blijft spannend je moet niet aarzelen niet stoppen en steeds met de zelfde snelheid blijven lopen. Als je dit doet bereik je veilig de overkant. Om er zeker van te zijn dat we de goede kant op lopen willen we de weg  vragen aan twee  agenten van verkeerspolitie maar die willen ons niet te woord staan, het lijkt wel alsof ze niet met ons mogen praten.  Maar zonder hun hulp komen we er ook wel. De botanische tuin is een park met een groot aantal soorten bomen. Het is er inderdaad een stuk rustiger  je hoort nu nauwelijks het  getoeter meer. In het midden van het park  staat een grote kooi met 1 aapje daarin. Je kunt aan het dier zien dat het niet gelukkig is het zit helemaal ineengedoken en reageert  nergens meer op.  Het is een triest gezicht. We lopen nog wat rond en gaan daarna naar het mausoleum van Ho Chi Minh. We willen niet het mausoleum in maar het  is een soort park met het Ho Chi Minh historisch museum en er staat de pagode die op 1 pilaar gebouwd is. Kortom genoeg te zien. Het museum  geeft de geschiedenis weer over wat Ho Chi Minh allemaal gedaan heeft voor Vietnam. Het is voor ons niet zo interessant. We gaan nu naar het West Lake waar de oudste pagode van Vietnam staat. Het is er vreselijk druk  en er worden overal  spullen verkocht die geofferd kunnen worden, waaronder koekjes , blikjes bier of cola ook wordt er veel geld ge geven. Er zijn speciaal voor deze gelegenheid allemaal nieuwe bankbiljetten gedrukt want je mag met “Tet” geen oude bankbiljetten uitdelen en in de tempel offeren. Na de pagode gaan we naar tempel van de literatuur. We lopen heel wat af op deze dag. Ook hier is het vreselijk druk het is een groot ommuurd complex midden in de stad met tuinen en tempels. Er is een ceremonie met middelbare dames die dansend een  tempel in gaan en je kunt er een soort van vlaggetje laten beschilderen met een spreuk. Het is de bedoeling dat je dit alleen op deze dag doet. We lopen het complex uit en drinken een cappuccino in een barretje waar we goed de drukte kunnen zien en het lawaai kunnen horen. We lopen nu richting het Hoan Kiem meer. Het is verder dan we gedacht  hebben en krijgen een beetje pijn in onze voeten.  Bij het meer is een terras waar we wat drinken en onze voeten wat rust kunnen geven.  Ook  hier is het erg druk. Na wat te zijn uitgerust  lopen we om het meer langs de pagode van de schildpad. Lang geleden ga f de schildpad uit het meer een koning een zwaard waarmee hij ten strijde trok en na 10 jaar gaf hij het zwaard terug. De schildpad trok het zwaard uit zijn handen en verdween onder water en is niet meer gezien. Aan de andere kant van het meer staat de Ngoc Son tempel deze staat ook op een eiland in het meer net als de pagode van de schildpad maar daar kon je niet bij komen. Deze tempel is verbonden met een donkerrode brug. Ook hier is het weer ongelofelijk druk  en het is best lastig om ons door de mensen massa heen te worstelen.  Er wordt weer geld, koekjes en  van alles geofferd. We gaan nog wat drinken  op hoek van een straat waar we gisteren met Ricardo zijn geweest. De krukjes zijn erg laag en we betwijfelen dat als we hier lang blijven zitten we het ons nog lukt om op te staan.  Er wordt hier door het personeel geen Engels gesproken en het is daarom erg lastig om iets te bestellen van hun eigen kaart. Maar het lukt uiteindelijk om drinken en gefrituurde kaassticks te bestellen. We kijken nog steeds met verbazing naar de drukte om ons heen . Als je scooter wil parkeren  moet je daarvoor betalen en een kaartje kopen bij een dame die midden op de straat staat en dan wordt een parkeerplaats aangewezen en er wordt met krijt een nummer op het zadel geschreven. De dag zit er bijna op en we gaan een  restaurant zoeken in de oude Franse wijk. We willen niet naar het restaurant van gisteren naar de keuze is groot en moeilijk maar uiteindelijk vinden we iets waar we gaan eten.  Na het eten gaan we naar het hotel terug en dan naar bed want morgen gaan we naar Halong Bay en vertrekken we om 07:30.

Vandaag lijkt wel een werkdag want  de wekker gaat net als elke andere dag  af om 05:45 uur. Om 07:00 uur worden we door Gerrit en Sjaan de ouders van Joke opgehaald en naar Schiphol gebracht. We hoefden niet vooraf in te checken want dit was al door Djoser gedaan. We zitten  bij het raam en de derde stoel blijft leeg. Dus daar kunnen we spullen op leggen.

We gaan eerst bij MC Donald ontbijten en daarna kopen we nog een paar tijdschriften en dan naar de Gate en dan  het vliegtuig in. We vertrekken om 11:30 de reis loopt voorspoedig en we komen om  06:00 uur aan op het vliegveld van Singapore, dit is inclusief 6 uur tijdverschil. Om 09:20 vliegen we naar Hanoi. Het vliegveld ziet er overzichtelijk en netjes uit. We drinken een bakje koffie en we bekijken de winkels. We hebben wel  het idee dat alles duurder is dan bij ons thuis.

Het vliegtuig naar Hanoi is ook een Boeing 777-200 net als naar Singapore en zit helemaal vol. We hebben een  paar mensen  van onze groep gezien maar nog niet allemaal. Dus het blijft een verassing voor ons hoe de groep er in zijn  geheel uit ziet.

De reisleider blijkt ook in het vliegtuig te zitten.  We ontmoeten de groep, het lijken best aardige mensen.  Iedereen  wil pinnen. Maar de meeste automaten zijn leeg.  Het is TET,  31 januari, Chinees Nieuwjaar.  De meeste winkeltjes  in Hanoi zijn de aankomende dagen ook dicht. De banken vullen de pinautomaten niet. Of iedereen  de aankomende dagen kan pinnen blijft een verrassing.  Het is drie kwartier rijden naar het hotel. We hebben een kamer op de zevende etage. We blijven een paar uurtjes op de kamer even bijkomen. Om 17:00 krijgen we wat te horen van Ricardo, onze reisleider.  Het is druk in Hanoi, maar je hoeft niet bang te zijn om over te steken. Gewoon gaan, de brommers en scooters  gaan wel langs je heen. Na zijn praatje gaan we gezamenlijk naar het  Hoan Kiem meer. Hier is het begin van de Franse wijk met een heleboel restaurantjes. In een van de restaurantjes gaan we met z’n allen eten. Na een keer oefenen steken we ook gewoon over, dood eng, maar het is echt zo, de scooters letten op jou en gaan om je heen.  Het is een heel  leuk restaurantje. Het eten is ook goed. Om een uur of zeven zijn we weer terug in het hotel en gaan lekker slapen.