We zijn weer thuis.

Het is weer voorbij. We zijn weer thuis. Wat gaat het toch snel. We moesten maandag om 15.00 de bungalow uit. We hebben daarna nog heerlijk bij het zwembad gelegen, nog even naar het dorpje geweest, voor de laatse dingetjes. Bij de buren hebben we een sandwich gegeten, van bruin brood, heerlijk. Om 19.00 uur stond de bus klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Een uurtje met de bus, en dan wachten tot je het vliegtuig in mag. Om 24.00 uur vertrokken we richting Schiphol. We hebben allebei een paar uurtjes geslapen. Dinsdag kwamen we 12.50 Nederlandse tijd aan op schiphol. Op het schiphol ging het best snel. We hadden al vaker gekeken of we Jeroen (een oud collega) daar zagen, die werk bij de douane op Schiphol. En vandaag zagen we hem, even lekker kletsen, hij ziet er goed uit en heeft het vreselijk naar zijn zin.
We hebben 's avonds de katten bij Karina gehaald en lekker biefstuk gegeten. Woensdag zijn we nog vrij. Donderdag en vrijdag moeten we naar Garderen voor het werk. Gaan we weer een nachtje in een ander bed slapen.

Nog een bericht uit Brasil!!

Even een update uit Brazilië. We zijn naar de Markt in Goianinha geweest. Het is een markt waar de bevolking zelf zijn inkopen doet. De kippen het vlees (pens) ligt open en bloot op de stalletjes en het stinkt vreselijk. Ze laten een bende achter dat is echt niet normaal.

Bij het hotel zitten ook aapjes in de bomen, ze zijn heel klein, maar vreselijk schattig. Er zitten hier ook een soort wasbeertjes die ´s nachts op de daken van de huisjes zitten. Ze maken een hoop lawaai het is net of ze de dakpannen van het dak aan het rukken zijn.

Woensdag op excursie geweest. We werden met een soort jeep opgehaald bij het hotel. Ze zijn voorbij Pipa gereden tot het praia du Amor, het strand van de liefde, hier mag je niet zwemmen, er zijn hele hoge golfen, waardoor zwemmen te gevaarlijk is. Het strand kon je alleen zien als boven op rotsen stond.

De volgende stop was bij de rivier, in Brazilië hebben ze overal pontjes om de rivier of de zee over te steken. Het zijn een soort vlotjes, die door jongens met stokken naar de overkant worden gebracht, heel simpel, maar het werkt wel.

Daarna zijn we wezen zeilen met een zeilboot (nou ja), onze kapitein was een oud baasje, zonder tanden in zijn mond, en onze boot zag er ongeveer net zo uit. Maar de man had pret voor tien.
We werden naar een strandje gebracht, waar ze aan het kite-surfen waren, we hebben hier wat gedronken en in de zon gezeten en naar het kite-surfen gekeken. Er stond echt een hoop wind, je werd meteen gezandstraald. Je moet hier al een hoge factor zonnecreme gebruiken (minstens 20) anders verbrand je geweldig.

Met de zeilboot weer terug naar de wal. We werden naar een retaurantje gebracht, waar ze bijna alleen maar vis hadden, op de menukaart stond heel klein ergens dat ze ook kip hadden. Hier stond ook weer heel veel wind, zodat de kip bijna van je bord vloog.

Na de lunch gingen we naar de zandduinen, waar je op een soort snow board kan gaan zitten en dan van de duinen af kan glijden. We hebben het ook geprobeerd.

Het naar beneden glijden is leuk, maar het naar boven klimmen is toch wat minder.

Na deze ervaring door naar de creperia, waar je de mooiste zonsondergang van Brazilië kan zien. Hier kan je ook lekkere crepes eten voor ongeveer 8 reais, met suiker, chocolade, banaan enz. Dat is ongeveer 3 euro. De zon was binnen 3 minuten weg, opdat moment draaien ze in de creperia de vier jaargetijde van Vivaldi, dat is heel apart.

Bert heeft een onsteking aan zijn voeten opgelopen, zijn voeten zien er echt niet goed uit. Zodat we besluiten om naar de dokter te gaan. Dus zonder Pa en Moe, toch naar de dokter toe.

Hij krijgt antibiotica en moet pijnstillers slikken. Hij moet met z´n voeten ophoog liggen, kan even geen schoenen of slippers aan. Maar het ergste is hij mag maar twee biertjes per dag. We zitten nu al twee dagen noodgedwongen bij het zwembad, want zoutwater is wel goed voor die wonden, maar zand niet.

We zetten nu maar een paar foto´s op de blog, op één foto moet je een kwartier wachten.

We hebben nog een uurtje internet tijd gekocht, maar die foto´s blijft een ramp.

Gisteren hebben zijn we gaan kayakken, vermoeiend, maar erg leuk. Eerst langs de kust. Een tussenstop op een strandje, daarna verder de mangroven in. We hebben hier zelf geen foto´s van kunnen maken, het was niet verstandig om het fototoestel mee te nemen in de kayak. Er zijn wel allemaal foto´s gemaakt, die moet je natuurlijk weer kopen, ze worden op een cd-tje gezet, De kosten vallen deze keer erg mee 10 reais. Ze zouden vanochtend bij de receptie afgegeven worden, nou het is nu 22.00 uur en de foto´s zijn er nog niet, dat zal wel morgen worden. Alles gaat hier heerlijk rustig, maakt je niet druk, het geeft geen zin.

Vandaag de laatste dag, we zijn met het busje naar Pipa gegaan. nog een keer naar de dolfijnen kijken. Natuurlijk ook nog even door Pipa lopen wat shoppen, en wat foto´s nemen.

Als je naar het dolfijnen strandje gaat moet je met het tij rekening houden. Dat was ons de vorige keren wel gelukt. Maar het water kwam steeds hoger, onze handdoeken waren in één golf zeiknat. We zijn toen maar weggegaan, maar toch al een beetje aan de late kant, we moesten over rotsen klimmen, terwijl de golfen ons om de oren spatten. We hebben het gered, we zijn zeker wel een uur onderweg geweest. Ik (Joke) viel een paar keer, ik vond het vreselijk eng, stond te trillen op mijn benen, Gelukkig is Bert in dienst geweest, dus alles komt altijd goed.

Ik heb nog een paar slippers gekocht en een pakje sigaretten, want de sigaretten die Bert eerder had gekocht, hadden de tocht niet overleefd. Nu de laatste avond hier. Morgen moeten we om 15.00 uur onze kamer uit, en stop ook de all-inclusive. We gaan dan in een restaurantje naast ons hotel eten, dat schijnt erg lekker te zijn. We worden pas om 20.00 uur opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Het wordt een lange nacht.

We hebben onze huiskat de hele week eten gegeven, die zal ons in ieder geval wel missen. ´s ochtends na het ontbijt brachten we altijd ham mee, vanavond hebben we haar een soort biefstuk gegeven, wij kregen het niet weg zo taai was het, maar zij vond het heerlijk.

2e bericht uit Brazilië

Het is hier nu 21.00 uur. We hebben net gegeten, het was weer eens niets bijzonders. Maar er zitten altijd vier katten in het restaurant en die lusten wel wat. Het mag natuurlijk niet die katten voeren, maar er loopt ook een heel kleintje rond en dan moet ze wel eten geven toch?
We hebben de excursie inmiddels gedaan. ´s Morgens hebben we met een gids door een tropisch woud gelopen. Die vent zag van alles, na tien meter lopen had hij al een slangetje gevonden. Een grote krekel, grote rode mieren , die hij dan ook nog half opat. Van blaadjes maakte hij shampoo, andere blaadjes gebruikte hij voor zijn suikerziekte. We kregen bij de gids thuis een lunch. Die natuurlijk uit kip, sla en rijst bestaat.

´s Middags zijn we naar de ranch van Meneer Umberto geweest. Deze meneer heeft veel geld en land. Hij maakt van rietsuiker alcohol. Hij maakt alcohol voor auto´s en alcohol om te drinken. Verder maakt hij van de shit van de koeien bio-gas en hij fokt vissen en garnalen. Er lopen een hoop beesten in de rondte. Ganzen, geiten, eenden, kippen en paarden. We mochten als groep allemaal een stukje paard rijden. Als je dat dan leuk vond, kon je lange tocht maken op de paarden. We hebben dat kleine stukje wel gedaan, maar dat was ook genoeg.

Bert en Joke op een paard, waarschijnlijk de eerste en de laatste keer.

We konden dat alcohol natuurlijke proeven en ze hadden allemaal home-made taarten die we allemaal mochten proeven.

We zijn in Pipa geweest, een oude hippie stad. Een gezellig stadje, in een busje vol Brazilianen er heen, opgepropt, want het busje is nooit vol. Je wordt hier dood gegooid met Havana´s, dat zijn geen sigaren maar slippers. Honderden in alle kleuren en uitvoeringen. De tweede keer dat we op het dolfijnenstrandje waren, hebben we meer dolfijnen gezien, het is echt grappig, dat die beesten daar in het rond zwemmen

De laatste dagen hebben we weinig gedaan. De buikkramp had weer toegeslagen, helaas. Maar aan het zwembad is ook heerlijk.
Morgen gaan we weer op excursie, in een soort grote jeep. De zandduinen in, we gaan ook een stukje zeilen.

Lieve mensen, die meer berichtjes van ons verwachte, we willen wel, maar in het plaatselijke internet-cafe zit alleen jeugd de hele dag spelletjes te spelen. Hier in het hotel staat maar 1 computer en dat is ook nog eens een k.. ding. Sorry.

De groeten van ons hier uit Brazilië, dikke kussen voor allemaal.

1e vakantiebericht uit Brazilië

Hier een berichtje uit Brazilië. Na negen uur vliegen, kwamen we aan op Natal, daar hebben we bijna 1 1/2 uur in de rij gestaan, eerst om door de douane te gaan, daarna moesten we nog een formulier invullen voor de koffers. het duurde eindeloos. Hup de bus in voor ruim een uur. Toen we in het hotel aan kwamen (midden in de nacht) zijn we ook maar meteen gaan slapen. Het is een klein hotel, er zijn maar weinig mensen. alleen Nederlanders. Het buffet is heel klein en niet uitgebreid. Maar de zon schijnt. Het heeft elke dag nog wel geregend. Vanochtend goot het zelfs, een tropisch buitje, zullen we maar zeggen. Gisteren zijn we langs het strand gaan lopen richting Pipa, een dorpje dat 7 kilometer verderop ligt. Daar is een dolfijnenbaai, we hebben er 1 dolfijn gezien. Vandaag zijn we weer op strand geweest de andere kant op naar Tibau del Sau. Als je naar het strand wil moet je een hele steile trap af.Dat is niet zo erg, maar je moet er ook weer op. Morgen gaan we onze eerste excursie doen. Origineel Brazilie. We gaan dan het binnenland in. Ze hebben hier heerlijke cocktails.

De sloep uit het water 2008.

De babykamer van Simone en Co

Deze babykamer hebben Simone en Cootje gekocht, mooi hé.!
Vanmiddag zijn we met z'n vieren (Annemarie was ook mee) naar een winkel in Velserbroek geweest. Na lang wikken en wegen hebben ze deze gekozen.

Au, au, au

Maandagmiddag had ik ineens het schroefdopje van in implantaat los in mijn mond.
Ik schrok me te pletter. De tandarts bellen dan maar, kom morgen maar langs dan zetten we het er weer in. Dus dinsdagmiddag naar de tandarts. Ik dacht dat schroeven ze er wel even in. Wat deed dat pijn, werd er beroerd van, piste bijna in mijn broek van ellende. De tandarts was toch niet helemaal zeker van zaak. Morgen nog even terugkomen zei hij toen ik klaar was.
Ik heb thuis een borrel met een aspirine genomen. 's Avonds bij het eten was die ....schroef er weer uit. Ik heb toen een potje gejankt van ellende, weer die pijn, dat wilde ik echt niet meer.
Van Bert moest ik toch weer een afspraak maken bij de tandarts. Hij gaat dan wel mee. Vanmiddag weer met lood in mijn schoenen naar die tandarts. Hij heeft het nu verdoofd, die prik vind ik ook vreselijk, maar die pijn wil ik ook niet meer. De schroef zit er nu weer in. Het doet nog steeds zeer. Dan nog maar een borrel. Ik hoop dat hij nu blijft zitten, want ik wil echt niet nog een keer naar die smoelensmid.

Anne en Vincent zijn weer thuis!!!

Na ruim vier weken zijn ze weer thuis. Ze hebben het vreselijk naar hun zin gehad.
Met drie koffers vol, kwamen ze vanmorgen aan op Schiphol, gehuld in kleren en schoenen, die ze in Amerika aangeschaft hadden.

De Basisweg

Een kerstcruise

We gaan in december een Kerstcruise doen. Vanaf Amsterdam naar Dusseldorf, dan naar Keulen en weer terug. In beide steden kunnen we naar de Kerstmarkt.

We gaan met deze boot, of haar zusje.