Pa Doeser Jarig

Hiep hiep hoera, vandaag is hij 78 jaar geworden.

Sloep uit zijn winterslaap

Zaterdag 17 maart

We hadden al eeder ’s nachts herrie gehoord een soort gebonk. Ze zijn op een etage beneden ons twee kamers aan het slopen we denken dat het daar vandaan komt. Vannacht werden we er weer wakker van en hebben de receptie gebeld er kwam iemand langs. Hij dacht dat het van het dak kwam, de herrie werd steeds erger. Uiteindelijk zijn we toch wel weer in slaap gevallen. De zijn ’s ochtends meteen naar de receptie gegaan om te vragen of ze er iets aan wilde doen, want de herrie was er nog steeds. Ze verzekerde ons dat als het ’s avonds niet opgelost was dat we dan een andere kamer zouden krijgen. Na het ontbijt gaan we nog even bij het zwembad zitten. We nemen het busje van 12:00 uur naar het snorkel strand. De zee is veel dichter bij ons hotel, maar zij hebben twee stukjes strand gepacht een eind verder op in Sharm el Sheikh. Er is bijna niemand op het strand en er staat een hoop wind. Het verbaast ons dan ook niet dat er een rode vlag hangt en dat er niet gesnorkeld mag worden. De man die ons al eerder gevraagd had om onze gezichtsharen te verwijderen is er ook weer hij vertelt ons weer een heel verhaal waar hij vandaan komt dat hij twee dochters heeft enz. We gaan in het restaurant wat eten. Het wordt weer rijst met kip. Als we weer op onze bedjes liggen komt de gezichtsman weer langs. Voor ons ligt een Belgisch echtpaar, waarvan de man door hem geknipt is en de vrouw ook haar wenkbrauwen heeft laten doen. Joke laat zich tenslotte toch overhalen om haar wenkbrauwen te laten doen.

Terwijl Joke haar wenkbrauwen laat doen raakt Bert in gesprek met de Belgische man. Deze heeft de reis geboekt via Groupon voor twee personen voor 450 euro. En wij dachten al dat we een goedkope reis hadden geboekt. Deze mensen hebben hetzelfde idee over het hotel als wij, voor een weekje kan het wel en dan is het wel goed geweest. Om half drie gaan we weer richting hotel. Aan de bar drinken we nog een bakkie koffie en een wijntje. Als we op de kamer aankomen is de herrie er nog steeds. We gaan weer naar de receptie en ze zeggen dat er weer iemand langs komt. We gaan weer terug naar onze kamer en wachtten af, na een half uur is er nog niemand verschenen. We zien in de gang wel iemand van de technische dienst staan en vragen of hij naar ons gebonk wil luisteren. Hij begint aan de airco te frunniken en probeert ons werking van de knopjes uit te leggen ook al vertellen we hem dat wij de airco nooit aan hebben en dat het geluid van het dak komt. Eindelijk luistert hij naar ons en hoort het gebonk ook. Hij gaat meteen bellen en daarna krijg ik de hoorn in mijn handen gedrukt en krijg te horen dat er weer iemand langs komt. Na een minuut of 20 zijn we het zat en gaan weer naar de receptie. Daar is ondertussen de avondploeg begonnen en we kunnen het hele verhaal weer opnieuw vertellen. Hij gaat weer bellen en zegt daarna tegen ons dat er nu echt binnen 10 minuten iemand komt en gaat kijken of het probleem ter verhelpen is? Als dit niet lukt krijgen we een nieuwe kamer “No problem” We gaan wéér naar onze kamer terug en wachten af. Er komt niemand bij ons langs maar na 10 minuten houdt wel het gebonk op. We lopen weer naar de receptie en krijgen te horen dat het probleem is opgelost. De technicus was in een hele smerige overall wel langs de receptie gelopen om te laten weten wat hij gedaan maar is niet bij ons langs gegaan. Nou ja het probleem is opgelost. Het is ondertussen al 21:00 uur en we moeten nog eten. Vandaag maar weer rijst met kip. Ik probeer nog een toetje maar ze zijn nog net zo smakeloos als eerder deze week. We gaan hierna naar de bar waar het heel druk is omdat vanwege de kou niemand wil buiten zitten. We gaan daarom maar bij de bar staan. Op een bepaald moment hoeven we niet meer om onze drankjes te vragen maar krijgen we zodra ons glas leeg is meteen weer nieuwe. En als we hem ook nog een paar euro’s geven moeten we oppassen dat het niet uit de hand loopt. Daarna naar bed want morgen is het alweer onze laatste dag in dit hotel.

Vrijdag

We zijn weer vroeg opgestaan want dan is het nog lekker rustig in restaurant voor het ontbijt. We willen daarna ons verhaaltje van de afgelopen dagen op de weblog plaatsen maar we krijgen geen verbinding met het internet. Alle instellingen worden geprobeerd maar geen inlog scherm van het hotel. We vragen het bij de receptie maar hij weet het ook niet en gaat een It-specialist voor ons bellen die er met 10 minuten zou zijn. Na een half uur wachten was de IT-specialist er nog niet en we houden het voor gezien want we willen om 11:00 uur met de hotelbus naar Sandy-beach het andere strand van het hotel en het is ondertussen al 10:45 en we moeten ons al haasten. We lopen langs de receptie en we melden dat er niemand is komen opdagen en dat we er klaar mee zijn. We kunnen nog net onze spullen pakken en zijn precies op tijd voor de bus. Het strand ligt vlakbij de plek waar we afgelopen woensdag gesnorkeld hebben. Er staat weer een hoop wind dat maakt het toch wat kouder. We willen wel het water in maar vinden het toch te koud dan maar een boekje lezen en een biertje drinken. Er blijkt hier ook een restaurant te zijn terwijl er gezegd was dat er maar bij één van de stranden een restaurant zou zijn. Blijkbaar weet niemand in ons hotel hoe het nu precies zit. We eten patat met een broodje met vlees. Rond een uur of 4 pakken we onze spullen in en lopen over het strand naar de “Old Market” het oude winkelcentrum van Sharm el Sheikh. We worden bij elke winkel wel aangesproken met “goede prijs”. “Where are you from”. “allemachtig prachtig” en “kijke kijke wel kopen” We kunnen ook met een kameel op de foto en met de taxi mee. Het is best wel leuk om daar een uurtje rond te lopen maar daarna is  het wel genoeg en als we door een poort het terrein verlaten komt er een man op ons aflopen met de vraag of we een taxi willen. Het was al eerder gevraagd maar dat waren geen officiële taxi’s en deze wel. Na wat onderhandelen over de prijs gaan we met hem mee. Hij brengt ons tot het toegangshek van het hotel, verder mag hij niet komen en we stappen uit. Als we door het hek lopen worden we aangesproken door de portier die ons kamernummer wil weten. Hij schrijft het op een kladblaadje. We vragen ons af waar dit voor is want hij kan aan ons oranje armbandje ook wel zien dat we hier vandaan komen. Maar Egyptenaren zijn ongelofelijke bureaucraten en willen alles registreren al is het nog zo zinloos. Ergens in het hotel moet nog een zwembad met grote glijbanen en een Belgisch restaurant te zijn. We hebben ze alleen nog niet kunnen vinden. Maar terwijl we naar de ingang van het hotel lopen zien we een tot dan toe niet gezien pad en als we dat volgen komen we bij het restaurant en zwembad met glijbanen. Dus tegen de tijd dat we naar huis gaan heeft het hotel geen geheimen meer voor ons. We drinken nog wat op het terras en gaan dan binnen bij de bar zitten want het is niet zo warm meer en dan naar de kamer. Na het eten drinken we nog wat en dan is de dag weer om.

15 maart

Donderdag


We willen vandaag niet veel doen. Misschien vanmiddag een city tour door Sharm el Sheikh. We halen de foto’s van de camera. Gaan ontbijten en in de zon zitten en het verhaaltje van gisteren af maken. We komen er achter dat er vanmiddag geen city tour is. De volgende city tour is pas zondag en dan gaan we naar huis.  Dan maar met het busje van 19:00 uur naar Naama Bay. In de loop van de middag wordt het wat kouder en we houden het zwembad voor gezien. We gaan naar het terras voor een glaasje wijn en lopen langs het restaurant en zien dat de barbecue wordt klaargezet. We besluiten om vanavond niet naar Naama Bay te gaan. We blijven in het hotel en zijn heel nieuwsgierig wat de barbecue ons zal brengen. Het valt allemaal een beetje tegen er worden alleen maar stukjes kip gegrild. Die als van de barbecue afkomen nogal droog zijn. Na het eten gaan we naar het terras waar een zanger optreed. Er lopen ook steeds mensen van het animatieteam rond om hun avondprogramma aan te prijzen. Ze zien er weer belachelijk een man is als vrouw verkleed en tilt steeds zijn rok op terwijl hij tussen het publiek loopt en de vrouw heeft hele grote nepborsten. Je mag met haar op de foto terwijl je in die ballonnen knijpt. Ja dat wordt lachen vanavond. Hun show begint om 21:30 uur en 10 minuten voor hun show begint storen ze het optreden van de zanger met de mededeling dat we bij de zanger weg moet gaan en naar de plaats moet gaan waar het animatieteam hun optreden verzorgd. Wij blijven nog een uurtje zitten en gaan dan naar onze kamer want het is vandaag best wel koud.

14 maart

Woensdag

Vandaag staan we om 6:00 op. Om 7:00 ontbijten, het is heerlijk rustig bij het ontbijt, geen gedrang bij de koffie, misschien moeten we morgen ook maar vroeg gaan ontbijten.

Als we naar buiten gaan om 10 voor acht staat het busje er al. We moeten even wachten op twee andere personen die zijn er nog niet. We gaan ook nog langs wat andere hotels om mensen op te halen. Er zitten ook een paar vrolijke russen bij, maar niet heus. We komen op het verzamelpunt waar we onze paspoorten moeten laten zien en formulieren in moeten vullen. Je kan hier ook snorkels enz huren. Ook hier moeten we weer wachten op andere hotel gasten, daarna worden we verdeeld over een aantal  busjes met ieder zijn eigen bestemming en schip. Als we in het busje zitten komt iemand er achter dat ze nog geen snorkel en zwemvliezen had gehuurd. Als ze terug komt in het busjes vraagt iemand wat ze heeft betaald. Ze blijkt meer betaald te hebben dan iemand anders in het busje, waarop degene die naast ons zegt. “Niet geneukt maar toch genaaid”. De stemming is meteen gezet. We rijden naar de haven, daar zijn ook de mensen die we al eerder op het verzamelpunt hebben gezien. We moeten hier een behoorlijke tijd wachten, op andere busjes, waar achteraf bleek Russen in zaten. Ze waren erg rustig. Dat kwam door de Wodka die ze de avond daarvoor in grote hoeveelheden hadden gedronken volgens een van de Hollanders. De touroperator had ons beloofd dat we alleen met Hollanders en Engelsen aan boord zouden zitten. Hij lult dus echt maar wat.
Eindelijk mogen we richting de steigers lopen, de papieren worden nog een keer uitvoerig gecontroleerd door een man in uniform en dan naar het schip de “Gamal” We gaan meteen met de trap omhoog naar het zonnedek aan de voorkant van het schip waar we op kussens kunnen zitten of liggen. De motoren worden gestart en we varen de haven uit. Zodra we de haven uit zijn begint het heel hard te waaien en het voelt meteen als in Nederland maar we blijven zitten in de hoop dat de wind snel gaat liggen. De Russen zijn bij de eerste windvlaag meteen naar binnen gegaan. De zee wordt ook steeds wilder en geregeld worden we besproeid met koud zeewater ook al zitten we ongeveer 4 meter boven de waterlijn. Maar we blijven zitten op onze mooie plek. Het lukt met deze zee ook niet om een kopje koffie te halen en het nog vol bij onze plek te krijgen. We moeten nu ook weer een formulier invullen waarin we moesten aangeven dat we niet aan bepaalde ziektes of hartkwalen leidden, en ons adres en telefoonnummer, lekker handig als er echt iets gebeurd. We moeten ook weer laten zien dat we de paspoorten nog bij ons hebben. Na het invullen van deze formulieren en nog een kwartiertje verder varen komen we bij onze eerste bestemming. De gids geeft instructie.
We moeten allemaal bij elkaar blijven en bij hem.
We moeten aangeven of we het koud krijgen
Of we ons goed voelen of niet.
We mogen het koraal niet aanraken
We moeten met de stroom mee snorkelen langs het rif en het schip wacht ons aan het einde op. 
We trekken onze snorkel aan en ondertussen krijgen we het steeds kouder maar als de gids Jump, Jump roept springen we het water in. Het water is koud maar als je eenmaal door bent gaat het wel. We moeten langs de rand van het rif zwemmen maar het is heel lastig om iets te zien als je met zo’n grote groep dicht bij elkaar moet blijven. Je bent elkaar daardoor steeds aan het schoppen en slaan. Het lukt ons ondanks dat om nog een aantal foto’s te maken. We moeten best wel een heeleind zwemmen en op een bepaald moment wordt het heel erg koud. En we zijn ook blij als er door de gids geroepen wordt dat het genoeg is. Het schip komt  langs varen en we kunnen aan boord klimmen. We proberen ons zo snel mogelijk af te drogen en dan meteen naar ons plekje op het dek. Maar de zon zit nog achter de wolken en het waait enorm dus echt warm worden we niet onze vingers zijn zelfs enigszins gevoelloos geworden. Hierna varen we door naar de tweede snorkellocatie, het waait nog steeds en we worden weer naar gespat. Bij de tweede locatie aangekomen besluiten we niet te gaan snorkelen net als vele anderen. Dit keer gaat er maar een klein groepje het water in. Ze komen allemaal verkleumd weer aan boord. Na een paar minuten word er geroepen dat de lunch klaar is. De russen springen op en zijn binnen een tel beneden waar het eten geserveerd wordt. Voor ons is ook nog wel wat, maar het is allemaal niets bijzonders, een heel klein stukje en een heel klein stukje vlees. Gelukkig is er vanavond weer een gevuld buffet. Na het eten vertrek de boot richting het laatste snorkelpunt. Ondertussen kan je de film zien die de cameraman tijdens het snorkelen van ons gemaakt heeft. Die gaan wij niet zien. We blijven buiten zitten onder een handdoek want het is nog steeds koud. Op de derde plek mogen zelf rond zwemmen als we maar in de buurt van het schip blijven. Dat gaan we dan ook doen. We snorkelen een tijdje zien weer een hoop vissen. Na een half uurtje houden we het voor gezien en gaan we weer aan boord. Zodra iedereen weer aan boord is gaan we naar de haven. De film is op cd gezet en kost 25 euro. Dit doen wij dus niet. Eén iemand heeft de film gekocht en de rest heeft zijn e-mail adres doorgegeven. De film wordt gekopieerd en dan delen we de kosten. We blijven natuurlijk wel zuinige Nederlanders. Als we op plek komen waar het busje staat zien we daar een hele hoop katten die zich daar hebben verzameld.
We zien nog even snel hoe een kat een stuk vlees uit de vuilnisbak vist en er mee weg rent met een heleboel katten achter zich aan.  Terug naar het hotel. Bert neemt meteen een biertje want die was op de boot niet te verkrijgen. Ze bakken ook kleine pizza’s daar eten we er dan ook maar een van op. We hebben het nog steeds koud. We zijn wel verbrand dat heb je niet in de gaten op die boot met die wind. Om 19:30 uur gaan we eten, daarna tot een uur of tien op het terras zitten en dan naar bed, nog wat BVN kijken.

Dinsdag 13 maart 2012

We zijn deze nacht verschillende keren wakker geworden.  De telefoon liet merken dat hij moest worden opgeladen. De tweede keer werden we opgeroepen voor het gebed vanuit de moskee en de derde keer gingen ze de insecten verdelgen rond het hotel wat met veel lawaai en rook gepaard ging. 

Uitgeslapen gingen we naar het ontbijt maar na een paar koppen koffie en een gebakken eitje ben je er weer helemaal bij. Daarna na het zwembad. We hebben een paar foto’s van het zwembad gemaakt en Bert heeft zijn angst voor het koude water overwonnen en is het water ingegaan. Het water viel reuze mee. En was eigenlijk helemaal niet koud.  We zijn om 12:00 uur in de hotelbus naar het strand gestapt. En na ongeveer 20 minuten kwamen we aan bij het strand. Er is toch een restaurant en er zijn zelfs bungalowtjes. Voor het strandje moest je een eind naar beneden lopen.

Er is een drijvende steiger in het water. We hebben bedjes uitgezocht  vlakbij de zee. Bert ging de handleiding van de onderwatercamera lezen want het was ons nog niet gelukt er een behoorlijke foto mee te maken. Er bleken wat instellingen niet goed te staan waardoor er alleen maar onscherpe foto’s gemaakt konden worden. We worden geregeld aangesproken of we niet een excursie willen boeken en er is iemand die ons gezichtshaar wil verwijderen en onze wenkbrauwen bijwerken. Het duurt een tijdje voordat we deze persoon hebben duidelijk gemaakt dat niet van zijn diensten gebruik willen maken. Maar als dit eindelijk gelukt is staat niets het snorkelen in de weg. We waren bang dat het zeewater te koud zou zijn om je lekker te kunnen zwemmen of snorkelen maar dit viel reuze mee als je eenmaal door bent is het helemaal niet koud meer. Er zijn weer heel veel vissen te zien en proberen hier foto’s van te maken, maar dit is best wel lastig want de vissen blijven niet stil staan en zelf beweeg je ook en je moet door je duikbril naar het schermpje van de camera kijken.

We maken een hoop foto’s en er zullen er wel een paar gelukt zijn. Na het snorkelen willen we wat gaan eten in het restaurant en komen de man weer tegen die ons gezicht wil bewerken hij heeft in overleg met zijn manager de prijs verlaagd zegt hij. Maar wij gaan er niet op in. Gelukkig voor hem zijn er een paar Russische dames die van zijn diensten gebruik willen maken. Hij heeft een heel klein hokje op het strand waarin hij dit doet.

We eten kip met patat en Joke neemt er een soepje bij. Het heeft allemaal wat te lang in de buffetbakken gelegen maar het nog wel te eten. Daarna weer terug naar het strand want de bus komt om 16:30 uur. Weer terug in het hotel drinken we nog wat op het terras van het hotel en gaan dan naar de kamer. We willen kijken of de foto’s gelukt zijn en het stukje van vandaag schrijven.

Co Bos is jarig

Cootje is vandaag weer een jaartje ouder geworden.
Van harte gefeliciteerd.
Een foto volgt.

Maandag 12-03-2012

Na het ontbijt zijn we naar het zwembad gegaan. De buffetten zijn niet zo uitgebreid als we gewend zijn de laatste tijd, maar er is genoeg. De toetjes hebben we ook wel eens lekkerder gegeten. We komen er achter dat je met een busje naar het strand moet, shit. Er zijn twee verschillende stranden waar je heen kan, dat wel. Het ene is een zandstrand en daar is ook een restaurant waar je kan lunchen. Het andere strand is met stenen en rotsen en daar is geen restaurant maar er zijn wel snacks. Maar om te snorkelen is dit wel het beste strand. Om 12:00 is de introductie bijeenkomst. Hier komen we de prijzen van de excursies aan de weet. We twijfelen nog steeds of we de excursie naar Jeruzalem zullen gaan maken. Je bent hiervoor 24 uur onderweg en dat is best veel als je maar een weekje in Egypte bent. We boeken in ieder geval de snorkelexcursie op woensdag, je gaat dan op drie verschillende plaatsen snorkelen. De man van Skytours lult af en toe maar wat, hij zegt dat je ook in het Indiaanse restaurant kan eten als je all-inclusieve bent, maar bij de receptie zeggen ze dat je gewoon moet betalen. De man vertelde ook dat er een busje vanuit het hotel naar de old market gaat in Sharm el Sheik, dat is ook niet waar. We gaan lunchen, bij het zwembad een boekje lezen en dan is het weer tijd om te eten, na het eten een bakkie koffie en dan weer wat drinken bij de bar. We hebben het zwaar. Morgen gaan snorkelen bij het rotsige strand.

Een weekje Sharm el Sheikh

Zondag 11 maart 2012

Vandaag begint ons weekje Egypte Sharm el Sheikh.

Bo wil ook mee.

Dit keer gaan we met de bus naar Schiphol, eerst een paar haltes met de 80 naar het busstation in de Marnixstraat, daarna verder met 197 naar Schiphol. Een half uurtje later komen we op Schiphol aan. We hadden thuis al ingecheckt we moesten alleen onze tas nog inleveren. We hebben dit keer ook maar 1 tas meegenomen, we zijn van plan heel weinig te doen en dan heb je alleen een zwembroek en een tandenborstel nodig. We gaan nog een bakkie koffie drinken bij Mac Donald. Kopen nog wat tijdschriften en dan naar D51, we vertrekken op tijd. We vertrekken via de Polderbaan dat is eerst een stukje rijden met het vliegtuig. We zitten op rij drie met z’n tweeën de derde stoel blijft leeg. Het is 4 uur en 40 minuten vliegen. En een uur tijd verschil, we landen om 20:00 uur Egyptische tijd.

Op het vliegveld gaat alles ook redelijk snel, de stickers in de paspoorten, de douane stempelt deze en dan nog een kwartiertje op de koffers wachten en we kunnen verder.

De stickers kosten eigenlijk 15 euro maar iedereen moet 25 betalen, die 10 euro is fooi. De fooi is voor iedereen ook voor de mensen achter de schermen zeggen ze. We krijgen nu te horen waar we de aankomende week zullen verblijven. We gaan naar het Kiroseiz Parkland. Het is de eerste stop met de bus. We kunnen net nog wat eten. De meeste bakken van het buffet zijn leeg. Er is nog wat rijst en kip, genoeg voor ons. De toetjes waren niet op, daar hebben we er maar een paar van genomen. Een tafeltje naast ons zitten Russen, die een vraag stellen aan de ober, de man gaf netjes antwoord, maar de Russen namen hem niet serieus, waarop de Ober heel boos zei, dat hij hen niet kon verstaan en toch heel erg zijn best deed om hun antwoord te geven en dat ze hem in de maling namen en dat hij hier niet van gediend was en ze met vragen maar naar de receptie moesten gaan. Hij draaide zich om naar ons tafeltje en zei tegen ons “ik heb zo’n hekel aan die Russen”.

We worden daarna met een elektrisch autootje naar de kamer gebracht. We zijn best tevreden over onze kamer. We gaan nog wat drinken bij de bar aan het zwembad en dan naar bed. Je krijgt hele kleine plastic glaasjes met drinken ook het bier krijg je in die zelfde glaasjes.

Nog een wandeltocht

Tien kilometer gelopen door Amsterdam, we dachten dat we tijdens deze wandeling in hofjes kwamen, helaas was dat niet het geval. Deze wandeling stond in het teken van pleinen, dus Haarlemmerplein, Rembrandsplein, Thorbeckeplein, Leidseplein, Beursplein, Dam, Waterlooplein, Max Euweplein, Raamplein enz. We hadden dus geen reden om foto's te maken.

Deze bruggen hebben we ook gezien.

Ruud Jarig

We zijn vandaag sportief bezig geweest!!!

We zijn lid geworden van de Noord Hollandse Wandelsportbond. En we hebben ook meteen een wandeling gelopen van 10 kilometer. De wandeltocht was in de omgeving van Weesp. We hebben ons ingeschreven bij de plaatselijke voetbalclub in de kantine. Na het inschrijven zijn we vertrokken, de wandeling voerde ons onder andere door het Diemerbos. We zijn twee keer het Amsterdam Rijnkanaal over gestoken. Onderweg hebben we natuurlijk weer foto's gemaakt. We hadden geluk op een paar spetters na is het droog gebleven. Bij terugkomst kregen we ons wandelboekje met een sticker. We hebben nog een bakkie koffie in de kantine gedronken en zijn daarna richting huis gegaan. Het is afwachten wanneer de volgende sticker in het boekje komt.

ǝʇdʎƃǝ ɹɐɐu ǝʇuɐʞɐʌ do uɐɐƃ ǝʍ

We hebben een bingo reis geboekt naar Egypte hierover staat het volgende op internet:

U verblijft in een 5 sterren hotel in Sharm El Sheikh op basis van All inclusive. Bij aankomst hoort u in welk 5 sterren hotel u verblijft. De kamers bij alle hotels zijn in ieder geval voorzien van een badkamer met bad of douche en toilet.

U verblijft hier op basis van de All Inclusive-formule. Dit houdt in dat alle maaltijden, lokale drankjes en hapjes en vele sportmogelijkheden zijn inbegrepen in de reissom op de door het hotel aangegeven tijden. Uitzondering hierop zijn buitenlands geïmporteerde dranken en sporten als duiken en gemotoriseerde sporten.

In welk hotel we komen horen we pas bij aankomst.

Anne staat in de krant