vrijdag, december 23
woensdag, december 14
14 december 2011
Beruwela, Eden resort
Zoals eerder gezegd dit is onze laatste dag in dit hotel. We worden wakker en het lijkt alsof het de hele nacht geregend heeft. De lucht is helemaal grijs. Er is nog geen zon te bekennen. De matrasjes en handdoeken worden weer klaargelegd op de bedjes die voor onze kamer staan. We gaan eerst maar ontbijten.
Daarna ga ik foto’s maken van het hotel want dat heb nog niet gedaan en het is nu nog droog maar het lijkt erop dat het elk moment kan gaan regenen. Ik wissel nog wat geld bij de kassier en neem nog een internetkaartje mee. Het wordt een beetje saaie dag we lezen weer wat en drinken nog een bak je koffie.
We hebben weer ham of iets wat er op lijkt meegenomen uit het restaurant en de kat komt langs om het op te eten. Hij blijft daarna een uurtje bij in de buurt liggen. De zon wil maar niet doorkomen. Dan nog even zwemmen. Er worden vandaag weer schilderijen verkocht net als begin deze week maar het is niet onze smaak. In het vorige hotel zagen we een schilderij dat we leuk vonden en dat hebben we niet gekocht, en deze schilder heeft het net niet. Aan het eind van de middag komt toch de zon nog even door. We hadden eerder deze week een leguaantje gezien bij het zwembad hij kwam toen met zijn kop uit een overloop gat van het zwembad. We waren net te laat voor een foto want er kwamen andere gasten langs lopen die hem niet gezien hadden waarna hij in het gat verdween. Vandaag was hij er opeens weer hij kwam langs het zwembad op zijn gemak aanlopen en ging hetzelfde gat weer in. Ja je maakt wat mee op je laatste vakantiedag. Het is nu 16.00 uur en we gaan zo de koffers inpakken, morgenochtend om 4 uur worden we gewekt en om 5 uur vertrekken we naar het vliegveld wat nog een kilometer of 50 tot 60 hier vandaan ligt dus na het diner naar bed en nog even tv kijken en of lezen en dan slapen zodat we niet al te duf morgen opstaan.
Zoals eerder gezegd dit is onze laatste dag in dit hotel. We worden wakker en het lijkt alsof het de hele nacht geregend heeft. De lucht is helemaal grijs. Er is nog geen zon te bekennen. De matrasjes en handdoeken worden weer klaargelegd op de bedjes die voor onze kamer staan. We gaan eerst maar ontbijten.
dinsdag, december 13
13 december 2011
Beruwela, Eden resort
We gaan willen vandaag een stukje met de Tuk Tuk gaan rijden want dat moet je als je in Sri Lanka bent op zijn minst 1 maal gedaan hebben. Als we het straatje buiten ons hotel uitlopen worden we al opgewacht, we willen naar de vismarkt en de haven en daarna naar de vuurtoren en dan weer terug. De baas van de Tuk Tuk wil ons wel daarheen brengen voor 800 roepies wat volgens hem een goede prijs is. Maar Martijn en Majorie hebben het zelfde rondje gereden maar dan voor 400. We komen uit op 500 en stappen in. De vismarkt is al bijna afgelopen want eigenlijk moet je daar al om een uur of 6 in de morgen zijn maar dat is wel heel vroeg. Om op het terrein van de vismarkt te komen moeten 25 roepies per persoon betalen. Onze buren moesten gisteren 2 x 50 roepies betalen dus we maken weer winst vandaag. We stappen uit om wat rond te kijken en foto’s te maken de meeste vis is al weg er ligt alleen nog een stapel haaien waarvan de vinnen zijn afgesneden. En de ingewanden liggen er naast. Het stinkt er heel erg en we gaan daarna snel weer verder.
Onze chauffeur verzekerd ons dat de haaien helemaal worden opgegeten maar ik geloof dat niet zo. De vissershaven ligt in een soort lagune en we rijden er omheen waar ook de vuurtoren staat. De weg ligt vol met vis die te drogen ligt en met nog veel meer haaivinnen.
Er moeten wel heel veel haaien gevangen worden. We rijden een stukje langs de kust terug voordat we weer op de grote weg naar het hotel zijn. We zien nu ook voor het eerst geiten langs de weg lopen. Volgens de chauffeur komt dit omdat er hier vooral moslims wonen. De geiten trekken zich in ieder geval net zo weinig aan van het verkeer als de overige weggebruikers. We stoppen onderweg nog even bij de drankwinkel en de supermarkt en worden daarna voor de deur van het hotel afgezet. We geven de chauffeur een flinke fooi en gaan naar de hotelkamer. De schoonmaker is al klaar en heeft van de handdoeken vandaag een olifant gemaakt. We zetten een bakje koffie en gaan wat zwemmen en een boekje lezen.
In de middag gaan we langs het strand lopen richting de vuurtoren van vanochtend. Het is een beetje bewolkt en dus niet zo warm. We zoeken eigenlijk een leuk restaurantje waar we kunnen lunchen maar we komen niet iets tegen wat we leuk vinden. De paar waar we langs lopen verkopen alleen vis en daar zijn we niet zo dol op. We lopen langs kledingwinkels en winkels waar je edelstenen kunt kopen. Ook kunnen we ons laten masseren en met bootjes varen. Onderweg komen we een stuk of 4 kinderen tegen die aan het zwemmen zijn en ze willen dat we een foto van ze maken die ze meteen mee willen nemen. Ik probeer ze duidelijk te maken dat dit zo niet gaat. Ik heb ook maar niet geprobeerd naar hun e-mailadres te vragen maar we worden toch bedankt. We kunnen de vuurtoren van vanochtend niet bereiken want dan moeten we over rotsen in de ze lopen en daar hebben we geen zin in. We gaan dus maar terug. We willen toch wat eten en lopen voorbij ons hotel naar een restaurant wat er een beetje verwaarloosd en sjofel uitziet. We kunnen daar een kaas en tomaat sandwich bestellen met een (gember)biertje. We moeten heel lang wachten op de broodjes en als ze eindelijk komen, komen er gelijk 2 honden mee die ons hongerig aankijken.
De ene hond is vrolijk en speels en de andere kijkt ons heel heel zielig aan met als gevolg dat de sandwiches gedeeld gaan worden. Weer bij onze kamer aangekomen drinken we nog wat en gaan nog even zwemmen. En voor je het weet is er weer een dag voorbij. Om een uur 8 gaan we naar het restaurant voor het diner wat wederom niet echt geweldig is We nemen ook geen wijn meer omdat we zo snel mogelijk weer naar buiten willen. Om 21.30 zijn er sketches in de bar maar daar hebben we geen zin in, we hebben wel even door het raam van de bar staan kijken maar er zit bijna niemand en we gaan naar de kamer terug en zien het laatste stuk van een film waar een hoop doden in vallen en gaan dan slapen want morgen is onze laatste dag hier.
We gaan willen vandaag een stukje met de Tuk Tuk gaan rijden want dat moet je als je in Sri Lanka bent op zijn minst 1 maal gedaan hebben. Als we het straatje buiten ons hotel uitlopen worden we al opgewacht, we willen naar de vismarkt en de haven en daarna naar de vuurtoren en dan weer terug. De baas van de Tuk Tuk wil ons wel daarheen brengen voor 800 roepies wat volgens hem een goede prijs is. Maar Martijn en Majorie hebben het zelfde rondje gereden maar dan voor 400. We komen uit op 500 en stappen in. De vismarkt is al bijna afgelopen want eigenlijk moet je daar al om een uur of 6 in de morgen zijn maar dat is wel heel vroeg. Om op het terrein van de vismarkt te komen moeten 25 roepies per persoon betalen. Onze buren moesten gisteren 2 x 50 roepies betalen dus we maken weer winst vandaag. We stappen uit om wat rond te kijken en foto’s te maken de meeste vis is al weg er ligt alleen nog een stapel haaien waarvan de vinnen zijn afgesneden. En de ingewanden liggen er naast. Het stinkt er heel erg en we gaan daarna snel weer verder.
In de middag gaan we langs het strand lopen richting de vuurtoren van vanochtend. Het is een beetje bewolkt en dus niet zo warm. We zoeken eigenlijk een leuk restaurantje waar we kunnen lunchen maar we komen niet iets tegen wat we leuk vinden. De paar waar we langs lopen verkopen alleen vis en daar zijn we niet zo dol op. We lopen langs kledingwinkels en winkels waar je edelstenen kunt kopen. Ook kunnen we ons laten masseren en met bootjes varen. Onderweg komen we een stuk of 4 kinderen tegen die aan het zwemmen zijn en ze willen dat we een foto van ze maken die ze meteen mee willen nemen. Ik probeer ze duidelijk te maken dat dit zo niet gaat. Ik heb ook maar niet geprobeerd naar hun e-mailadres te vragen maar we worden toch bedankt. We kunnen de vuurtoren van vanochtend niet bereiken want dan moeten we over rotsen in de ze lopen en daar hebben we geen zin in. We gaan dus maar terug. We willen toch wat eten en lopen voorbij ons hotel naar een restaurant wat er een beetje verwaarloosd en sjofel uitziet. We kunnen daar een kaas en tomaat sandwich bestellen met een (gember)biertje. We moeten heel lang wachten op de broodjes en als ze eindelijk komen, komen er gelijk 2 honden mee die ons hongerig aankijken.
maandag, december 12
12 december 2011
Beruwela, Eden resort
Het eten gisteravond viel wel mee. We zijn pas om 20.00 uur gaan eten en het was dan ook een stuk rustiger in het restaurant het houdt wel in dat je dan aan een tafeltje zit met een kleedje waarop geknoeid is. En dat misschien niet alles meer wordt aangevuld en het is niet meer zo warm.
Vanochtend hebben we wat later ontbeten het was hier ook een stuk rustiger. We hebben ook wat ham meegenomen voor als de kat weer bij ons langs komt.
De zon schijnt volop we gaan weer op ons bedje voor de deur liggen en af en toe zwemmen om af te koelen. Om de hoek zijn ze weer van alles aan het opbouwen voor een trouwerij. Om een uur of twee komt het bruidspaar met veel tam tam binnen.
Het zijn volgens ons russen en er is helemaal geen familie bij. We kijken even wat er allemaal gebeurd. Van de ceremonie begrijpen we weinig.
Het is een grote poppenkast. Na het trouwen gaat het bruidspaar met een olifant naar de zee.
Ze maken nog wat foto’s op het strand en dan is het klaar.
Om 15.00 uur kan je een proefduik maken in het zwembad.
Bert gaat dit doen, binnen twee tellen ligt Bert op de bodem van het zwembad. Volgens Bert ging hij helemaal over de bodem met z’n buik. Hij vond het wel leuk.
Het begint weer te regenen. We kijken met de buren nog wat foto’s door van het Yale Nationaal Park en drinken een wijntje.
We gaan weer wat laat eten dan is het een stuk rustiger in het restaurant. Om 21.30 komt er een slangenshow bij de bar. We gaan er even kijken met de buren. Gelukkig zit er een rij stoelen tussen de slangenbezweerder en ons. Hij begint met een grote slang die mag je, als je dat wilt om de nek hangen. Bert wil dit wel hij staat bij stoer bij. Wij hebben zelf geen foto’s gemaakt, want we waren het fototoestel vergeten. We kregen ze na de vakantie van de buren. Ook komt hij langs met een schorpioen, die mag je ook even op de arm zetten. Dit doet Bert natuurlijk ook weer. Verder heeft hij een stuk of vijf cobra’s bij zich. Die toetert die uit hun mandje. Na afloop wil hij natuurlijk wat geld hebben. We gaan naar bed.
Het eten gisteravond viel wel mee. We zijn pas om 20.00 uur gaan eten en het was dan ook een stuk rustiger in het restaurant het houdt wel in dat je dan aan een tafeltje zit met een kleedje waarop geknoeid is. En dat misschien niet alles meer wordt aangevuld en het is niet meer zo warm.
Vanochtend hebben we wat later ontbeten het was hier ook een stuk rustiger. We hebben ook wat ham meegenomen voor als de kat weer bij ons langs komt.
De zon schijnt volop we gaan weer op ons bedje voor de deur liggen en af en toe zwemmen om af te koelen. Om de hoek zijn ze weer van alles aan het opbouwen voor een trouwerij. Om een uur of twee komt het bruidspaar met veel tam tam binnen.
Het is een grote poppenkast. Na het trouwen gaat het bruidspaar met een olifant naar de zee.
Om 15.00 uur kan je een proefduik maken in het zwembad.
We gaan weer wat laat eten dan is het een stuk rustiger in het restaurant. Om 21.30 komt er een slangenshow bij de bar. We gaan er even kijken met de buren. Gelukkig zit er een rij stoelen tussen de slangenbezweerder en ons. Hij begint met een grote slang die mag je, als je dat wilt om de nek hangen. Bert wil dit wel hij staat bij stoer bij. Wij hebben zelf geen foto’s gemaakt, want we waren het fototoestel vergeten. We kregen ze na de vakantie van de buren. Ook komt hij langs met een schorpioen, die mag je ook even op de arm zetten. Dit doet Bert natuurlijk ook weer. Verder heeft hij een stuk of vijf cobra’s bij zich. Die toetert die uit hun mandje. Na afloop wil hij natuurlijk wat geld hebben. We gaan naar bed.
zondag, december 11
11 december 2011
Beruwela, Eden resort
We zijn weer bijtijds op wat het is zonde om tijdens je vakantie te gaan uitslapen. Het restaurant is weer net zo druk en lawaaiig en het is weer zoeken naar een plekje. Als we dit gevonden hebben gaan we eerste even zitten Joke heeft alvast een glas sinaasappelsap gepakt en wat vruchtjes. Dit staat dan op onze tafel en als we de rest van ons ontbijt willen gaan halen leggen we er ook onze kamersleutel bij zodat iedereen kan zien dat deze tafel bezet is. Hierna gaan we naar het buffet dat over verschillende plekken van het restaurant verdeeld is. Als we terug komen bij onze tafel blijkt dat er een ouder stel Sri Lankanen aan onze tafel zijn gaan zitten met hun bord witte bonen in tomatensaus. Ik probeer aan hun duidelijk te maken dat dit toch echt onze tafel is maar wordt niet begrijpend aangekeken want er staan toch 4 stoelen om deze tafel. Joke heeft ondertussen een andere tafel gevonden en we gaan daar maar zitten. Hier is geen bestek en de tafel wankelt maar uiteindelijk kunnen we met ons ontbijt beginnen maar de eetlust is wel wat minder geworden. Ik heb toen ik opstond vanochtend al voor de ligbedden die voor onze kamer staan al handdoeken en matrasjes gekregen en we kunnen dan meteen gaan liggen als we onze zwemkleding hebben aangetrokken. Om van alle ervaringen van deze ochtend bij te komen gaan we eerst maar een boekje lezen even zwemmen en daarna een bakje koffie zetten. We slaan de lunch vandaag maar over want we worden toch al veel te dik. In de middag gaan we naar een supermarkt voor koekjes, water en gingerbeer en naar de wijnwinkel voor bier en wijn want dat is in dit hotel ook een stuk duurder en we blijven toch Nederlander. Beide winkels liggen ongeveer 2 kilometer van ons hotel verwijderd dus dat is makkelijk te belopen.
We worden weer geregeld aangesproken. Het begint altijd met de vraag waar we vandaan komen en daarna begint het, wil je met een boot de rivier op of met de tuk tuk enz enz. de meeste van deze mensen gaan weg als je ze vriendelijk maar wel duidelijk verteld dat je van hun diensten gen gebruik wilt maken, maar er zijn altijd uitzonderingen. Vandaag liep een mijnheer een tijdlang met ons mee die maar niet wilde begrijpen dat we van zijn diensten geen gebruik wilden maken. Toen hij het eindelijk doorhad liep hij toch enigszins beledigd weg. Om bij bovengenoemde winkels te komen moeten we weer langs een weg zonder trottoir lopen we moeten dus goed uitkijken als we om een auto, tuk tuk of wat voor opstakel dan ook heen moeten lopen. Het is druk op de weg met vooral weer veel toeterende heel hard rijdende bussen. Er lopen ook weer koeien op de weg en we blijven ons verbazen dat deze dieren zich niets aantrekken van al dat verkeer en gewoon in hun eigen tempo doorlopen en hier en daar wat gras eten en als hun dat zo uitkomt steken ze de weg over zonder op het voorbij razende verkeer te letten. En iedereen stopt ook voor ze zelfs de buschauffeurs. Hetzelfde geldt voor de honden voor hun maakt het ook allemaal niets uit ze staan vaak midden op de weg en laten zich niet weg toeteren ze gaan pas opzij als het hun uitkomt. Als we bijna weer bij het hotel zijn lopen we langs een stalletje waar je Rampoetans kunt kopen. Dit zijn vruchten die Joke heel lekker vindt. De prijs is 10 roepies per stuk, we kopen er 5 en geven de verkoper 100 roepies we hoeven geen geld terug en de verkoper is blij. 100 roepies is ongeveer € 0,66. Weer terug in het hotel gaan we verder met dit verhaal en wat zwemmen. We hebben al een paar keer een kat gezien hij lijkt op onze loesje meer is iets donkerder en is een mannetje.
Vanochtend kwam hij ook al langs maar werd toen weggejaagd door een kind dat een steen naar hem gooide. We zien hem weer terug als hij een eekhoorn probeert te vangen. De eekhoorn is te snelvoor hem en springt luid piepend de boompjes in die voor onze kamer staan en de kat blijft daarom maar bij ons zitten en wil aangehaald worden. Wat later gaat hij weer verder het wordt ondertussen wat donkerder en er valt weer een buitje we gaan naar binnen om een boekje te lezen en naar de tv kijken. We vragen ons af waar het buffet vanavond uit bestaat en of het weer zo’n kippenhok is in het restaurant.
We zijn weer bijtijds op wat het is zonde om tijdens je vakantie te gaan uitslapen. Het restaurant is weer net zo druk en lawaaiig en het is weer zoeken naar een plekje. Als we dit gevonden hebben gaan we eerste even zitten Joke heeft alvast een glas sinaasappelsap gepakt en wat vruchtjes. Dit staat dan op onze tafel en als we de rest van ons ontbijt willen gaan halen leggen we er ook onze kamersleutel bij zodat iedereen kan zien dat deze tafel bezet is. Hierna gaan we naar het buffet dat over verschillende plekken van het restaurant verdeeld is. Als we terug komen bij onze tafel blijkt dat er een ouder stel Sri Lankanen aan onze tafel zijn gaan zitten met hun bord witte bonen in tomatensaus. Ik probeer aan hun duidelijk te maken dat dit toch echt onze tafel is maar wordt niet begrijpend aangekeken want er staan toch 4 stoelen om deze tafel. Joke heeft ondertussen een andere tafel gevonden en we gaan daar maar zitten. Hier is geen bestek en de tafel wankelt maar uiteindelijk kunnen we met ons ontbijt beginnen maar de eetlust is wel wat minder geworden. Ik heb toen ik opstond vanochtend al voor de ligbedden die voor onze kamer staan al handdoeken en matrasjes gekregen en we kunnen dan meteen gaan liggen als we onze zwemkleding hebben aangetrokken. Om van alle ervaringen van deze ochtend bij te komen gaan we eerst maar een boekje lezen even zwemmen en daarna een bakje koffie zetten. We slaan de lunch vandaag maar over want we worden toch al veel te dik. In de middag gaan we naar een supermarkt voor koekjes, water en gingerbeer en naar de wijnwinkel voor bier en wijn want dat is in dit hotel ook een stuk duurder en we blijven toch Nederlander. Beide winkels liggen ongeveer 2 kilometer van ons hotel verwijderd dus dat is makkelijk te belopen.
zaterdag, december 10
10 december 2011
Beruwela, Eden resort
Vandaag is de grote dag van onze transfer naar het Eden resort. De verwachtingen zijn hooggespannen is het een mooier, beter hotel als het Bentota. We worden om 13.00 uur opgehaald. Het ontbijt is weer overvloedig en daarna gaan we een wandeling maken over het hotelterrein en het strand. Overal is het groen en prachtig. Het strand bestaat uit heel fijn zand en het zeewater is warm wat wil je nog meer. Vandaag is het volle maan en daarom mag er in heel Sri Lanka geen alcohol worden geschonken dat is wel jammer want met dit warme weer gaat er een biertje wel in. Na de lunch is het tijd om te vertrekken. Het Eden resort ligt schuin aan de overkant van de rivier en zouden er zo met het bootje heen kunnen varen maar dat gaan ze niet doen. We varen naar de overkant en dan worden de koffers in een busje geladen en dan 5 minuten rijden en dan zijn we er. Het is een totaal ander hotel als waar we vandaan komen. Dit is meer heen standaard hotel zoals er zoveel zijn. Het ziet er wel allemaal lux uit overal airco en een mooi groot zwembad. Met daarom heen een grasveld met ligbedden en ook direct aan het strand. Onze kamers zijn nog niet gereed en we lopen daarom wat rond. Het ziet er goed uit maar mist een beetje de sfeer die Bentota had. Het is echt een hotel met een tuin terwijl het Bentota een tuin is met daarin een hotel. Maar misschien moeten we even wennen. Na ongeveer een uur kunnen we naar onze kamer. We krijgen een superiorkamer en we zijn heel benieuwd. De kamer is op de begane grond en best wel mooi en we kunnen zo uit onze kamer het zwembad inlopen. Er is weer een waterkoker dus kunnen we als we daar behoefte aan hebben koffie en thee zetten. Het is nu al wat later in de middag en we gaan een boekje lezen. Het diner begint hier om 19.00 uur. Als wij om 19.30 uur het restaurant binnenkomen is het nog heel erg druk we kunnen hier ook niet buiten zitten. Het is een gekrioel van mensen die langs het buffet lopen en willen gaan zitten de tafels staan naar mijn idee heel dicht bij elkaar waardoor het nog benauwder lijkt, en er is heel veel lawaai van al die door elkaar heen pratende mensen, en er zit nog iemand accordeon te spelen. We moeten echt zoeken en wachten voor we een plekje gevonden hebben. Het buffet valt ook een beetje tegen en zijn dan ook snel klaar met eten en kunnen gelukkig weer naar buiten. Om 21.00 uur is er een culturele show in de bar. Het blijkt een dansvoorstelling te zijn zoals we al eerder hebben gezien met veel lawaai van de trommels. We kijken het een paar minuten aan vanuit de tuin zodat de herrie niet zo luid klinkt en gaan dan naar onze kamer terug. We drinken nog een wijntje dat we al sinds Hikkaduwa meeslepen en kijken naar Tom en Jerry en dan is het tijd om te gaan slapen.
Vandaag is de grote dag van onze transfer naar het Eden resort. De verwachtingen zijn hooggespannen is het een mooier, beter hotel als het Bentota. We worden om 13.00 uur opgehaald. Het ontbijt is weer overvloedig en daarna gaan we een wandeling maken over het hotelterrein en het strand. Overal is het groen en prachtig. Het strand bestaat uit heel fijn zand en het zeewater is warm wat wil je nog meer. Vandaag is het volle maan en daarom mag er in heel Sri Lanka geen alcohol worden geschonken dat is wel jammer want met dit warme weer gaat er een biertje wel in. Na de lunch is het tijd om te vertrekken. Het Eden resort ligt schuin aan de overkant van de rivier en zouden er zo met het bootje heen kunnen varen maar dat gaan ze niet doen. We varen naar de overkant en dan worden de koffers in een busje geladen en dan 5 minuten rijden en dan zijn we er. Het is een totaal ander hotel als waar we vandaan komen. Dit is meer heen standaard hotel zoals er zoveel zijn. Het ziet er wel allemaal lux uit overal airco en een mooi groot zwembad. Met daarom heen een grasveld met ligbedden en ook direct aan het strand. Onze kamers zijn nog niet gereed en we lopen daarom wat rond. Het ziet er goed uit maar mist een beetje de sfeer die Bentota had. Het is echt een hotel met een tuin terwijl het Bentota een tuin is met daarin een hotel. Maar misschien moeten we even wennen. Na ongeveer een uur kunnen we naar onze kamer. We krijgen een superiorkamer en we zijn heel benieuwd. De kamer is op de begane grond en best wel mooi en we kunnen zo uit onze kamer het zwembad inlopen. Er is weer een waterkoker dus kunnen we als we daar behoefte aan hebben koffie en thee zetten. Het is nu al wat later in de middag en we gaan een boekje lezen. Het diner begint hier om 19.00 uur. Als wij om 19.30 uur het restaurant binnenkomen is het nog heel erg druk we kunnen hier ook niet buiten zitten. Het is een gekrioel van mensen die langs het buffet lopen en willen gaan zitten de tafels staan naar mijn idee heel dicht bij elkaar waardoor het nog benauwder lijkt, en er is heel veel lawaai van al die door elkaar heen pratende mensen, en er zit nog iemand accordeon te spelen. We moeten echt zoeken en wachten voor we een plekje gevonden hebben. Het buffet valt ook een beetje tegen en zijn dan ook snel klaar met eten en kunnen gelukkig weer naar buiten. Om 21.00 uur is er een culturele show in de bar. Het blijkt een dansvoorstelling te zijn zoals we al eerder hebben gezien met veel lawaai van de trommels. We kijken het een paar minuten aan vanuit de tuin zodat de herrie niet zo luid klinkt en gaan dan naar onze kamer terug. We drinken nog een wijntje dat we al sinds Hikkaduwa meeslepen en kijken naar Tom en Jerry en dan is het tijd om te gaan slapen.
vrijdag, december 9
9 december 2011
09-12-2011 club Bentota in Aluthgama
We zijn weer vroeg wakker en we kunnen net wachten om te gaan ontbijten. Je gaat steeds meer wennen aan het vele eten. En er is en er is volop keuze en ook lekker brood, dat hebben we wel gemist. Er waren meestal alleen casinobrood dat kon worden geroosterd en wat hele kleine bolletjes. Maar hier is zelfs vers bruin brood. Alleen is het mes waarmee je het brood moet snijden heel bot en het is geen kartelmes. Maar ja je kunt niet alles hebben. Na het ontbijt lopen we naar het watersportcentrum van het hotel We willen namelijk een stukje de Bentota rivier op om naar de mangroven, vogels en misschien wel krokodillen te kijken. De prijs valt heel erg mee namelijk 3000 roepies voor ongeveer 2,5 uur. We spreken af dat we om 10 uur weer terug komen om aan de excursie te beginnen. We gaan eerst nog even naar de kamer terug om de camera op te halen en we willen aan de bar nog een kopje koffie drinken.
Om 10 uur zijn we er klaar voor en we vertrekken. De boot is een soort van sloep maar dan niet mooi en de buitenboordmotor maakt een vreselijk kabaal en de uitlaatgassen worden onze kant op geblazen. Maar er zit wel een biminitop op waardoor we niet in de felle zon zitten. We willen voor onze sloep eigenlijk ook zo’n ding maar dit is er nog steeds niet van gekomen. Het is een prachtig gebied en we varen door een echt stukje mangrove bos heen de biminitop moet daarvoor wel even omlaag omdat de boot dan te hoog is. Hoe onze gids/stuurman het ziet geen idee maar hij ziet van grote afstand varanen en vogels in de bomen of struiken. Hij ziet zelfs een kleine krokodil die echt helemaal in het struikgewas verscholen zit. We varen weer verder en zien een ijsvogel op een tak zitten.
Er is elke woensdag markt en we varen langs de nu lege marktkramen. De walkant langs de markt ligt vol met afval een beetje triest gezicht. We varen nog een uurtje of zo verder de rivier op en maken nog wat foto’s van varanen en zelfs een roofvogel. We gaan keren en varen langs de andere kant van de rivier terug. Onze gids trekt een lotusbloem uit het water en maakt van de lange steel heel snel een soort ketting van en hangt deze Joke om haar nek. Halverwege onze terugreis stoppen we onverwacht om naar papagaaien en een stekelvarken te kijken en er is ook een winkel met houtsnijwerk. De papagaaien zijn groen en zitten in een boom vol met groene bladeren, ik zie ze dus niet gelukkig Joke wel en zij kan de foto maken. Het stekelvarken zit in een klein hokje en is best wel zielig. De vrouw die ons rondleid verteld dat haar man aan houtsnijden doet en laat ons zijn werkplaatsje zien het is een werkbank met een aantal beitels en een hamer, nou ja meer heb je ook niet nodig. De mevrouw laat weten dat het geen enkel probleem is om een grote olifant met de boot naar Nederland te laten verschepen Maar wij houden het bij een klein schildpadje. Na wat afdingen zijn we het een over de prijs en ik ga naar de boot om het geld te halen, ik heb mijn bril niet op en geef de dame daarom veel te veel geld terwijl ik dacht haar gepast betaald te hebben. Vlak voor we weer wegvaren komt ze langs om tot mijn verassing geld terug te geven. Hierna geeft de gids vol gas en gaan we terug naar het hotel. In het gras vlabij het restaurant loopt op zijn gemak een varaan waar natuurlijk weer een foto van moet worden gemaakt. Na de lunch gaan op bedje liggen vlakbij het strand. Het strand is heel breed dus als je wilt zwemmen moet je een eind lopen. Tijdens de lunch zit er plotseling een kat naast ons die hebben we natuurlijk ook weer kip te eten gegeven. Aan de buitenkant van het hek staan verkopers te wachten tot je naar buiten komt. De zee is lekker warm. Aan het eind van de middag gaan we wat drinken bij de bar, Joke neemt een kopje thee met een plakje cake. De eekhoorns vinden dit ook lekker en komen zelfs op de tafel om een stukje cake te bemachtigen. De kraaien vinden het ook lekker en het laatste stukje wordt door een van hen van het schoteltje gepikt. Hierna gaan we naar onze kamer terug om ons voor te bereiden op het sit-down menu van vanavond. We hebben het aan de mevrouw van het restaurant gevraagd en vanavond wordt er weer voor ons vieren gedekt aan het water. We hoeven niet zelf langs het buffet te gaan maar worden weer bedient. Op de kamer aangekomen zien we dat ons bed is met bloementjes versiert is door de schoonmaker. Het diner van die avond is weer heel erg lekker en we zouden willen dat we de rest van onze vakantie ook zo verwent gaan worden, maar dit is de laatste avond hier en morgen gaan we naar het Eden hotel en hopen dat het net zo mooi is als dit hotel. Volgens de dame die ons bediend is het Eden hotel aan de andere kant van de rivier. Er is vanavond ook live Music en daarom gaan we naar de bar en drinken nog een paar wijntjes en luisteren naar de muziek. En daarna is het tijd om naar bed te gaan. Ze zitten inmiddels wel onder de muggenbulten.
We zijn weer vroeg wakker en we kunnen net wachten om te gaan ontbijten. Je gaat steeds meer wennen aan het vele eten. En er is en er is volop keuze en ook lekker brood, dat hebben we wel gemist. Er waren meestal alleen casinobrood dat kon worden geroosterd en wat hele kleine bolletjes. Maar hier is zelfs vers bruin brood. Alleen is het mes waarmee je het brood moet snijden heel bot en het is geen kartelmes. Maar ja je kunt niet alles hebben. Na het ontbijt lopen we naar het watersportcentrum van het hotel We willen namelijk een stukje de Bentota rivier op om naar de mangroven, vogels en misschien wel krokodillen te kijken. De prijs valt heel erg mee namelijk 3000 roepies voor ongeveer 2,5 uur. We spreken af dat we om 10 uur weer terug komen om aan de excursie te beginnen. We gaan eerst nog even naar de kamer terug om de camera op te halen en we willen aan de bar nog een kopje koffie drinken.
Om 10 uur zijn we er klaar voor en we vertrekken. De boot is een soort van sloep maar dan niet mooi en de buitenboordmotor maakt een vreselijk kabaal en de uitlaatgassen worden onze kant op geblazen. Maar er zit wel een biminitop op waardoor we niet in de felle zon zitten. We willen voor onze sloep eigenlijk ook zo’n ding maar dit is er nog steeds niet van gekomen. Het is een prachtig gebied en we varen door een echt stukje mangrove bos heen de biminitop moet daarvoor wel even omlaag omdat de boot dan te hoog is. Hoe onze gids/stuurman het ziet geen idee maar hij ziet van grote afstand varanen en vogels in de bomen of struiken. Hij ziet zelfs een kleine krokodil die echt helemaal in het struikgewas verscholen zit. We varen weer verder en zien een ijsvogel op een tak zitten.
donderdag, december 8
8 december 2011
Club Bentota in Aluthgama
We waren vanochtend weer vroeg wakker. We hebben vannacht even de vertrekkende gasten gehoord maar daarna zijn verder gaan slapen. Om een uur of acht gaan we ontbijten. De kras meneer staat zenuwachtig te draaien, het zegt meteen dat er een probleem is met het volgende hotel. Er is 1 standaard kamer en een superior kamer beschikbaar in het hotel. Hij vraagt wie van ons de superior kamer wil, dat willen natuurlijk allemaal. Het gaat een loterij doen, hij maakt twee lootjes en Joke mag als eerste kiezen. Zij heeft het superior lootje. Grappig toch. We vertrekken pas om 11:00 uur uit het hotel, we gaan nog even zwemmen en in de tuin zitten. Het is stil zonder al die andere gasten. Om half elf drinken we nog een kopje koffie en pakken de koffer verder in. Als we beneden komen zitten onze medereizigers met twee mannen te praten. Er zijn nog meer problemen, het hotel waar we heen gaan zouden moeten is overboekt. Of we gaan twee dagen in het hotel willen blijven, nou dat willen we niet. We kunnen ook naar een ander hotel met een ster minder, maar dan mogen we all inclusieve. Het gaat om twee nachten daarna kunnen we naar ons geboekte hotel. Ze hebben nog een ander alternatief het hotel “Club Bentota” je moet met een bootje naar het hotel, het is ook en ster minder en krijgen dan ook twee dagen all inclusieve. Vanavond krijgen we dan kreeft te eten en morgen een sit down dinner wat dat ook mogen wezen. We besluiten dit te doen. Nog even op de chauffeur wachten en dan kunnen we vertrekken. Er gaan nog twee andere mensen mee die gaan we onderweg bij een ander hotel afzetten. We vragen aan de chauffeur of hij onderweg wil stoppen bij een schildpadden opvang. De opvang lag een beetje van de weg. We kregen uitleg hoe de eieren daar terecht komen. Als de schilpadden kunnen eieren gelegd hebben worden ze door de plaatselijke bevolking opgegraven en de eieren worden dan naar de opvang gebracht. Zij krijgen 10 roepies per ei. De eieren worden weer begraven, als de eieren uitkomen worden ze een aparte tank gestopt. Er worden veel meer mannetjes geboren als vrouwtjes dat heeft met de temperatuur te maken. De mannetjes worden binnen een week weer uitgezet, de vrouwtjes blijven 5 jaar in de opvang tot ze groot en sterk zijn. In de opvang zitten ook blinden en gehandicapte schildpadden, we mogen allemaal een kleintje van drie dagen oud vasthouden, ze zijn echt schattig.
Daarna krijgen we er een van een paar maanden in onze handen, ze zijn best sterk. Ze houden ook van kietelen volgens de man die ons rondleidt. Martijn probeert het even en het is echt zo. Je zit dat de schilpad ervan geniet.
Er zit ook een albino schilpad, dat is ook bijzonder, deze schildpad wordt niet uitgezet, omdat deze geen kans zou hebben in de zee. We geven natuurlijk weer een kleine donatie en gaan verder met de reis. Dit keer zitten we met z’n zessen in een klein busje. Het twee mensen worden afgezet bij een hotel. Het hotel ligt een beetje achteraf, waar zullen wij terecht komen.
We rijden nog een stukje door, daar staat er een bord langs de kant van de weg met de tekst “Club Bentota”. We slaan af gaan een poort door. Hier moeten we wachten op een soort veerpontje. Het hotel ligt aan de overkant van de Bentota rivier. Het pontje ziet er goed uit. Het hotel is echt geweldig.
We krijgen hier ook een extra luxe kamer. Zelfs de tv doet het.
We gaan nog even gauw lunchen. Dit eten is ook erg lekker. Vlees zonder botten en lekkere toetjes.
Dit is niet goed voor ons. Na het eten lopen we nog even een rondje, drinken nog wat aan de bar, daarna de zwembroek en zwempak aan nog even aan het strand liggen. Het hotel ligt prachtig,tegen zonsondergang lopen we nog een stukje over het strand. Als we weer op de kamer zijn worden we gebeld dat er een boodschap van het restaurant is en dat wordt ons gebracht dat blijkt een kaartje te zijn wat we vanavond af moeten geven bij het eten. Kreeft eten hebben we nog nooit gedaan. We zijn heel benieuwd.
We worden om 07.30 uur verwacht voor het diner we geven het kaartje af aan de dame die de leiding heeft over de bediening in het restaurant. Er is tafel voor ons gedekt aan het water alleen voor ons vieren. Wat een luxe. We Kunnen soep en of salade aan het buffet halen en als dit op is wordt de kreeft geserveerd. We krijgen allemaal een halve kreeft en een stuk of 5 grote garnalen samen met gekookte aardappelen. Wij hadden nog nooit kreeft gegeten en we waren bang dat we het niet lekker zouden vinden. Maar het valt mee de kreeft is beste lekker.
De garnalen vinden we niet zo geweldig en de aardappelen zijn niet gaar. Daarna is het weer tijd voor de toetjes en deze zijn weer erg lekker en wen scheppen hier weer teveel van op ons bord. Nog een bakje koffie en dan zit het diner er op. We besluiten nog een glaasje wijn te drinken biij de bar wat overigens niet onder de all inclusive formule valt. Er is deze avond een DJ die muziek draait. Na nog een halfuurtje gaan we moe maar voldaan naar onze kamers en naar bed.
We waren vanochtend weer vroeg wakker. We hebben vannacht even de vertrekkende gasten gehoord maar daarna zijn verder gaan slapen. Om een uur of acht gaan we ontbijten. De kras meneer staat zenuwachtig te draaien, het zegt meteen dat er een probleem is met het volgende hotel. Er is 1 standaard kamer en een superior kamer beschikbaar in het hotel. Hij vraagt wie van ons de superior kamer wil, dat willen natuurlijk allemaal. Het gaat een loterij doen, hij maakt twee lootjes en Joke mag als eerste kiezen. Zij heeft het superior lootje. Grappig toch. We vertrekken pas om 11:00 uur uit het hotel, we gaan nog even zwemmen en in de tuin zitten. Het is stil zonder al die andere gasten. Om half elf drinken we nog een kopje koffie en pakken de koffer verder in. Als we beneden komen zitten onze medereizigers met twee mannen te praten. Er zijn nog meer problemen, het hotel waar we heen gaan zouden moeten is overboekt. Of we gaan twee dagen in het hotel willen blijven, nou dat willen we niet. We kunnen ook naar een ander hotel met een ster minder, maar dan mogen we all inclusieve. Het gaat om twee nachten daarna kunnen we naar ons geboekte hotel. Ze hebben nog een ander alternatief het hotel “Club Bentota” je moet met een bootje naar het hotel, het is ook en ster minder en krijgen dan ook twee dagen all inclusieve. Vanavond krijgen we dan kreeft te eten en morgen een sit down dinner wat dat ook mogen wezen. We besluiten dit te doen. Nog even op de chauffeur wachten en dan kunnen we vertrekken. Er gaan nog twee andere mensen mee die gaan we onderweg bij een ander hotel afzetten. We vragen aan de chauffeur of hij onderweg wil stoppen bij een schildpadden opvang. De opvang lag een beetje van de weg. We kregen uitleg hoe de eieren daar terecht komen. Als de schilpadden kunnen eieren gelegd hebben worden ze door de plaatselijke bevolking opgegraven en de eieren worden dan naar de opvang gebracht. Zij krijgen 10 roepies per ei. De eieren worden weer begraven, als de eieren uitkomen worden ze een aparte tank gestopt. Er worden veel meer mannetjes geboren als vrouwtjes dat heeft met de temperatuur te maken. De mannetjes worden binnen een week weer uitgezet, de vrouwtjes blijven 5 jaar in de opvang tot ze groot en sterk zijn. In de opvang zitten ook blinden en gehandicapte schildpadden, we mogen allemaal een kleintje van drie dagen oud vasthouden, ze zijn echt schattig.
We gaan nog even gauw lunchen. Dit eten is ook erg lekker. Vlees zonder botten en lekkere toetjes.
We worden om 07.30 uur verwacht voor het diner we geven het kaartje af aan de dame die de leiding heeft over de bediening in het restaurant. Er is tafel voor ons gedekt aan het water alleen voor ons vieren. Wat een luxe. We Kunnen soep en of salade aan het buffet halen en als dit op is wordt de kreeft geserveerd. We krijgen allemaal een halve kreeft en een stuk of 5 grote garnalen samen met gekookte aardappelen. Wij hadden nog nooit kreeft gegeten en we waren bang dat we het niet lekker zouden vinden. Maar het valt mee de kreeft is beste lekker.
woensdag, december 7
7 december 2011
Hikkaduwa
Vandaag de laatste dag in dit Hotel. Het is ook wel genoeg.
Het eten is niet bijzonder. Vanmorgen stond er wel iemand eitjes te bakken.
Er zijn wel kopjes (als ze niet even op zijn) maar dan tien verschillende. De lepeltjes zijn op. De bedjes op het strand zijn op of stuk. Als je een handdoek wil hebben moet je ook mazzel hebben want die zijn op vaak op. De tv doet het niet, wij kijken bijna geen tv, maar onze mede reizigers vinden het wel fijn om tv te kijken. We zijn blij dat we morgen naar een 5 sterren hotel gaan. We toch naar even in de tuin zitten, ja we hebben een bedje met een dekje en een handdoek. ’s Middags gaan we nog even een stukje lopen en wat geld pinnen. Onderweg eten we een beefburger, die ziet er weer bijzonder uit, maar hij is wel lekker. We eten met zijn zessen en drinken met z’n zessen die flessen wijn leeg, dat zijn 3 glazen per persoon. We gaan de koffer weer inpakken, drinken nog wat op onze kamer, en dan is deze dag ook weer voorbij.
Vandaag de laatste dag in dit Hotel. Het is ook wel genoeg.
Het eten is niet bijzonder. Vanmorgen stond er wel iemand eitjes te bakken.
Er zijn wel kopjes (als ze niet even op zijn) maar dan tien verschillende. De lepeltjes zijn op. De bedjes op het strand zijn op of stuk. Als je een handdoek wil hebben moet je ook mazzel hebben want die zijn op vaak op. De tv doet het niet, wij kijken bijna geen tv, maar onze mede reizigers vinden het wel fijn om tv te kijken. We zijn blij dat we morgen naar een 5 sterren hotel gaan. We toch naar even in de tuin zitten, ja we hebben een bedje met een dekje en een handdoek. ’s Middags gaan we nog even een stukje lopen en wat geld pinnen. Onderweg eten we een beefburger, die ziet er weer bijzonder uit, maar hij is wel lekker. We eten met zijn zessen en drinken met z’n zessen die flessen wijn leeg, dat zijn 3 glazen per persoon. We gaan de koffer weer inpakken, drinken nog wat op onze kamer, en dan is deze dag ook weer voorbij.
dinsdag, december 6
6 december 2011
Hikkaduwa
Vandaag hoeven we ook weer niets. We hadden gehoord dat er een stukje verderop om schildpadden aan land kwamen. Ze krijgen daar iets van zeegras te eten. Ze komen twee keer per dag, ’s ochtends om een uur of half negen en ’s middags om een uur of vijf. Voor we gaan ontbijten gaan we eerst kijken of wij de schildpadden ook zullen zien. Als we bij het strand aankomen komen er meteen mannetjes op ons af, ze lopen wel met ons mee. De schildpadden waren al weer op de terugweg naar zee. Ons mannetje wist ze weer naar de kust te lokken met zeegras.
We konden ze even aanraken. Wat zijn die dingen groot. Volgens Bert waren de schildpadden in Egypte groter.
Terug in het hotel zijn we gaan ontbijten. Na het ontbijt is Bert nog een uurtje verder gegaan met het verhaal we misten nog een paar dagen. Daarna zijn we in de tuin aan het strand gaan liggen. We hebben de vissen brood gegeven, in de tuin zitten heel veel eekhoorntjes die hebben we pinda’s gegeven, maar ze vinden het brood lekkerder. Om een uur of één gaan we een stukje lopen en weer een tosti eten.
We hebben dit keer ruim een uur op onze tosti’s moeten wachten. Op de terugweg naar het hotel zagen we weer een groot schilpad om zeegras te eten, dit keer was het er maar één.
Verder een rustige dag, we doen niet veel, echt vakantie.
Om een uur of vijf barst er een gigantische bui los. Deze bui houdt een paar uur aan. De mensen met een kamer in het bijgebouw worden onder een paraplu naar hun kamer gebracht.
Vandaag hoeven we ook weer niets. We hadden gehoord dat er een stukje verderop om schildpadden aan land kwamen. Ze krijgen daar iets van zeegras te eten. Ze komen twee keer per dag, ’s ochtends om een uur of half negen en ’s middags om een uur of vijf. Voor we gaan ontbijten gaan we eerst kijken of wij de schildpadden ook zullen zien. Als we bij het strand aankomen komen er meteen mannetjes op ons af, ze lopen wel met ons mee. De schildpadden waren al weer op de terugweg naar zee. Ons mannetje wist ze weer naar de kust te lokken met zeegras.
We hebben dit keer ruim een uur op onze tosti’s moeten wachten. Op de terugweg naar het hotel zagen we weer een groot schilpad om zeegras te eten, dit keer was het er maar één.
Om een uur of vijf barst er een gigantische bui los. Deze bui houdt een paar uur aan. De mensen met een kamer in het bijgebouw worden onder een paraplu naar hun kamer gebracht.
maandag, december 5
5 december 2011
Hikkaduwa
Vandaag hoeven we niets. We doen lekker rustig aan. Eerst douchen natuurlijk, het wordt een koude douche met alleen koud water. Shit. Als we ons afdrogen zien we dat er bij de boiler een schakelaar zit, als we die overhalen hebben we gewoon warm water, wat zijn we toch handig. Na het ontbijt gaan we nog even lekker een boekje lezen op onze kamer. Om een uur of elf gaan we in tuin liggen. De tuin grenst aan de zee. We gaan ook nog even de zee in. Het water is lekker warm en ondanks dat het koraal bijna dood is zwemmen er nog een heleboel visjes, die we morgen natuurlijk weer brood gaan voeren. We gaan later een stukje lopen en kijken of we ergens wat kunnen eten. Het lopen langs de weg blijft gevaarlijk. We lunchen in een klein tentje aan de zee, we eten een tosti kaas/tomaat. Op de terugweg kopen we bij de supermarkt wat blikjes bier en een potje nescafe. We hebben op de kamer een waterkoker en er ligt wel een zakje koffie, maar dat wordt zo’n slap bakkie. We gaan nog lekker op het balkon zitten met een boekje, om 19,30 uur moeten we weer eten. Het eten is niet echt geweldig maar ja, je moet toch eten. Na het eten nog even wat internetten, daarna weer het balkon op met een wijntje om weer een stukje te typen voor de weblog.
Vandaag hoeven we niets. We doen lekker rustig aan. Eerst douchen natuurlijk, het wordt een koude douche met alleen koud water. Shit. Als we ons afdrogen zien we dat er bij de boiler een schakelaar zit, als we die overhalen hebben we gewoon warm water, wat zijn we toch handig. Na het ontbijt gaan we nog even lekker een boekje lezen op onze kamer. Om een uur of elf gaan we in tuin liggen. De tuin grenst aan de zee. We gaan ook nog even de zee in. Het water is lekker warm en ondanks dat het koraal bijna dood is zwemmen er nog een heleboel visjes, die we morgen natuurlijk weer brood gaan voeren. We gaan later een stukje lopen en kijken of we ergens wat kunnen eten. Het lopen langs de weg blijft gevaarlijk. We lunchen in een klein tentje aan de zee, we eten een tosti kaas/tomaat. Op de terugweg kopen we bij de supermarkt wat blikjes bier en een potje nescafe. We hebben op de kamer een waterkoker en er ligt wel een zakje koffie, maar dat wordt zo’n slap bakkie. We gaan nog lekker op het balkon zitten met een boekje, om 19,30 uur moeten we weer eten. Het eten is niet echt geweldig maar ja, je moet toch eten. Na het eten nog even wat internetten, daarna weer het balkon op met een wijntje om weer een stukje te typen voor de weblog.
zondag, december 4
4 december 2011
Van Tissamaharama aan het Chandrikameer naar Galle en Hikkaduwa
Het is de laatste dag van de rondreis en als we in Hikkaduwa zijn aangekomen nemen we afscheid van onze chauffeur. We zijn er nog niet helemaal over uit of en zo ja hoeveel fooi we dan gaan geven, en we willen hem in ieder geval duidelijk maken dat we niet blij zijn met de situatie.
We zijn gisteren pas laat op de avond aangekomen en hebben nog niet veel gezien van het hotel. We hebben een kamer direct aan het Chandrikameer. Ons balkon kijkt hierover uit. We maken snel nog even een paar foto’s en dan moeten we al weer vertrekken.
Na ongeveer 2 uur rijden bereiken we de zuidwest kust en rijden in de richting van Colombo. We stoppen onderweg in een kleine stad om foto’s te maken van de vissersboten en de vissers die hun netten repareren. Vlak voor de kust ligt een klein eiland waarop een tempel is gebouwd verbonden met een soort hangbrug. We lopen ook nog even door het busstation en verbazen ons weer over de grote hoeveelheid bussen die er in Sri Lanka zijn en waarvan de chauffeurs speciaal geselecteerd schijnen te zijn om heel hard te rijden en met geen enkele andere weggebruiker rekening te houden. Behalve dan de vele honden en koeien die op de weg lopen.
We stoppen om foto’s te maken van het strand en van vissers die hun netten binnenhalen. We hebben niet gezien of er veel vis in zat omdat het binnenhalen van de netten nog zeker een halfuur gaat duren en wij hier niet op willen wachten. Een halfuur later rijden we Galle binnen.
Galle bestaat eigenlijk uit 2 gedeeltes, het oude dat binnen de door de Nederlanders gebouwde vestingmuur ligt en het nieuwere en moderne andere gedeelte. Wij gaan alleen naar het oude stad. De eerste stop is een kerk waar een aantal waarschijnlijk belangrijke Nederlanders onder de vloer van de kerk begraven liggen. Het is interessant om de grafstenen te lezen en te zien dat de meeste niet echt oud werden. Er is achterin de kerk een groepje kinderen een dansje aan het instuderen op de muziek van een kerstplaat gezongen door Bony M. Daarna is het tijd voor de lunch. We gaan naar een restaurant waar we op de bovenverdieping een mooi uitzicht hebben over de vestingmuur en de zee. Op het moment dat wij binnenkomen is het nog erg rustig in het restaurant maar als we onze lunch deze keer een beefburger geserveerd wordt komt de ene naar de andere toeristenbus aan, wat een ongelooflijk kabaal aan pratende mensen oplevert. Gelukkig zijn we bijna klaar en kunnen daarna snel naar buiten. We gaan nu onze wandeling over de vestingmuren en door de straatjes van het oude Galle beginnen. Het is vandaag weer heel erg warm en op de vestingmuur is geen enkele schaduw. We gaan daarom maar snel een straatje in waar een beetje schaduw is. Dit is de Leyn baanstraat na een uurtje hebben we het wel gezien en lopen naar het restaurant terug waar Lala op ons wacht.
De rondreis zit er nu echt op en we gaan nu naar het hotel waar we 3 dagen blijven. Na een halfuur rijden komen we aan in Hikkaduwa en parkeren voor ons hotel. De koffers worden uitgeladen en in de lobby van het hotel nemen we afscheid van onze chauffeur. We brengen de 4000 roepi’s weer ter sprake en vertellen hem nogmaals dat wij niet blij zijn met de situatie en dat we hem anders een hogere fooi gegeven hadden. Hij blijft beweren dat het andere stel ook geld heeft moeten betalen. We maken een eind aan de discussie en wensen hem het allerbeste. Hierna gaan we naar onze kamer en kleden ons om. We gaan naar het zwembad om even af te koelen. De ligbedjes bij het zwembad en in de tuin hebben hun beste tijd gehad en zijn gebarsten en daar kun je dus niet op zitten. Uiteindelijk vinden we er nog 2 waar je nog net op kunt liggen. We vinden ook nog een paar oude en gescheurde matrasjes en dan kunnen eindelijk van onze rust genieten. Aan het eind van de middag lopen we naar de overkant van de weg waar de drankwinkel is. We kopen een fles Sri Lankaanse wijn. Naast de drankwinkel is de supermarkt waar we shampoo, badschuim en crèmespoeling kopen we zijn dit namelijk in ons laatste hotel vergeten mee te nemen. Nog wat koekjes en chocola en dan kunnen we naar het hotel terug. Om 07.30 is het diner wat niet echt geweldig is en de rode wijn is op dus drinken we maar witte wijn bij het eten. Na het eten blijven gaan we buiten zitten met 2 van onze mede reizigers. We hadden afgesproken om ter gelegenheid van Joke haar verjaardag nog wat te gaan drinken. Het andere stel is dit waarschijnlijk vergeten, maar die geven we later nog wel een borrel. Het is een gezellige avond en tevreden gaan we naar bed. Morgen kunnen we uitslapen en hoeven niets te doen als alleen onze verhaaltjes afmaken.
Het is de laatste dag van de rondreis en als we in Hikkaduwa zijn aangekomen nemen we afscheid van onze chauffeur. We zijn er nog niet helemaal over uit of en zo ja hoeveel fooi we dan gaan geven, en we willen hem in ieder geval duidelijk maken dat we niet blij zijn met de situatie.
We zijn gisteren pas laat op de avond aangekomen en hebben nog niet veel gezien van het hotel. We hebben een kamer direct aan het Chandrikameer. Ons balkon kijkt hierover uit. We maken snel nog even een paar foto’s en dan moeten we al weer vertrekken.
Na ongeveer 2 uur rijden bereiken we de zuidwest kust en rijden in de richting van Colombo. We stoppen onderweg in een kleine stad om foto’s te maken van de vissersboten en de vissers die hun netten repareren. Vlak voor de kust ligt een klein eiland waarop een tempel is gebouwd verbonden met een soort hangbrug. We lopen ook nog even door het busstation en verbazen ons weer over de grote hoeveelheid bussen die er in Sri Lanka zijn en waarvan de chauffeurs speciaal geselecteerd schijnen te zijn om heel hard te rijden en met geen enkele andere weggebruiker rekening te houden. Behalve dan de vele honden en koeien die op de weg lopen.
We stoppen om foto’s te maken van het strand en van vissers die hun netten binnenhalen. We hebben niet gezien of er veel vis in zat omdat het binnenhalen van de netten nog zeker een halfuur gaat duren en wij hier niet op willen wachten. Een halfuur later rijden we Galle binnen.
Galle bestaat eigenlijk uit 2 gedeeltes, het oude dat binnen de door de Nederlanders gebouwde vestingmuur ligt en het nieuwere en moderne andere gedeelte. Wij gaan alleen naar het oude stad. De eerste stop is een kerk waar een aantal waarschijnlijk belangrijke Nederlanders onder de vloer van de kerk begraven liggen. Het is interessant om de grafstenen te lezen en te zien dat de meeste niet echt oud werden. Er is achterin de kerk een groepje kinderen een dansje aan het instuderen op de muziek van een kerstplaat gezongen door Bony M. Daarna is het tijd voor de lunch. We gaan naar een restaurant waar we op de bovenverdieping een mooi uitzicht hebben over de vestingmuur en de zee. Op het moment dat wij binnenkomen is het nog erg rustig in het restaurant maar als we onze lunch deze keer een beefburger geserveerd wordt komt de ene naar de andere toeristenbus aan, wat een ongelooflijk kabaal aan pratende mensen oplevert. Gelukkig zijn we bijna klaar en kunnen daarna snel naar buiten. We gaan nu onze wandeling over de vestingmuren en door de straatjes van het oude Galle beginnen. Het is vandaag weer heel erg warm en op de vestingmuur is geen enkele schaduw. We gaan daarom maar snel een straatje in waar een beetje schaduw is. Dit is de Leyn baanstraat na een uurtje hebben we het wel gezien en lopen naar het restaurant terug waar Lala op ons wacht.
De rondreis zit er nu echt op en we gaan nu naar het hotel waar we 3 dagen blijven. Na een halfuur rijden komen we aan in Hikkaduwa en parkeren voor ons hotel. De koffers worden uitgeladen en in de lobby van het hotel nemen we afscheid van onze chauffeur. We brengen de 4000 roepi’s weer ter sprake en vertellen hem nogmaals dat wij niet blij zijn met de situatie en dat we hem anders een hogere fooi gegeven hadden. Hij blijft beweren dat het andere stel ook geld heeft moeten betalen. We maken een eind aan de discussie en wensen hem het allerbeste. Hierna gaan we naar onze kamer en kleden ons om. We gaan naar het zwembad om even af te koelen. De ligbedjes bij het zwembad en in de tuin hebben hun beste tijd gehad en zijn gebarsten en daar kun je dus niet op zitten. Uiteindelijk vinden we er nog 2 waar je nog net op kunt liggen. We vinden ook nog een paar oude en gescheurde matrasjes en dan kunnen eindelijk van onze rust genieten. Aan het eind van de middag lopen we naar de overkant van de weg waar de drankwinkel is. We kopen een fles Sri Lankaanse wijn. Naast de drankwinkel is de supermarkt waar we shampoo, badschuim en crèmespoeling kopen we zijn dit namelijk in ons laatste hotel vergeten mee te nemen. Nog wat koekjes en chocola en dan kunnen we naar het hotel terug. Om 07.30 is het diner wat niet echt geweldig is en de rode wijn is op dus drinken we maar witte wijn bij het eten. Na het eten blijven gaan we buiten zitten met 2 van onze mede reizigers. We hadden afgesproken om ter gelegenheid van Joke haar verjaardag nog wat te gaan drinken. Het andere stel is dit waarschijnlijk vergeten, maar die geven we later nog wel een borrel. Het is een gezellige avond en tevreden gaan we naar bed. Morgen kunnen we uitslapen en hoeven niets te doen als alleen onze verhaaltjes afmaken.
zaterdag, december 3
3 december 2011
Vandaag is de dag waar we naar hebben uitgekeken We gaan naar het Yale National park waar we olifanten, buffels, krokodillen, herten, wilde zwijnen en misschien wel een luipaard kunnen zien. Maar voor we hier naar toe gaan wordt tijdens het ontbijt Joke toegezongen en getoeterd want ze is namelijk jarig. Onze vier mede reizigers hebben zelfs voor balonnen en een geschenk en ook nog taart en gezorgd met kaarsjes. Ook al is het pas 07.30 uur we nemen toch allemaal een stukje. Ik was hier wel van op de hoogte en mocht met Joke niet eerder verschijnen dan 07.15 uur. Ik heb alleen de camera vergeten mee te nemen, maar gelukkig hebben de anderen wel foto’s genomen. We vinden dit echt geweldig van onze mede reizigers. Na alle opwinding bij het ontbijt is het tijd om de laatste kledingstukken in de koffer te stoppen en ik maak nog snel een paar foto’s van het hotel en dan gaan we weer op weg naar het volgende hotel.
We zij nog steeds op grote hoogte ongeveer 1040 meter boven de zeespiegel maar vandaag schijnt de zon en het erg warm. We schijnen erg veel tijd te hebben want er wordt maar langzaam gereden. We stoppen onderweg voor het maken van foto’s van watervallen en mooie uitzichtpunten. En voor het kopen van een mango en pinda’s in een stalletje langs de weg.
De volgende stop is soort van stuwmeer waarmee niet alleen elektriciteit wordt opgewekt maar ook er voor zorgt dat in het droge seizoen de rijstvelden bevloeid kunnen worden. Het uitzicht vanaf de dam is prachtig. We komen ook nog wat buffels tegen en daar maken we natuurlijk ook een paar foto’s van.
We gaan koffie drinken in een soort van wegrestaurant aan de rand van een van de rijstvelden. We worden begroet door een man met voor zover aanwezig rode tanden. Dit komt door het kauwen van een bepaald soort bladeren die stimulerend werken. We bestellen koffie. We gaan in de tuin zitten en hebben een mooi uitzicht over de pas ingezaaide rijstvelden. De koffie smaakt buiten verwachting heel goed. Wij geven de man een fooi bij het afrekenen en zeggen hem dat dit voor zijn dochter is die de koffie gemaakt heeft. Maar de man wil daar niets van weten hij is van de bediening en dus is de fooi voor hem.
We gaan weer verder en stoppen nu bij een meer waar prachtige bomen in staan, die moeten natuurlijk op de foto.
Daarna is het tijd voor de lunch we zijn hier rond 12.00 uur en we worden om 13.15 uur opgehaald voor de jeepsafari in Yale National park.
We stappen met zijn zessen in de jeep en we gaan op weg. Het is nog best een heel eind naar het park en het laatste stuk is op een onverharde weg zodat we er vast aan kunnen wennen om door elkaar geschud te worden. De wegen in het park zijn nog veel slechter. We beginnen bij een klein museum waar we informatie kunnen vinden over het park en de dieren die er te vinden zijn. Er komt nu ook een gids van het park mee. De eerste dieren die we tegen komen zijn de wilde variant van de waterbuffel, apen en wat soorten vogels.
Het is niet mogelijk om tijdens het rijden een foto te maken want we zitten te stuiteren op onze banken. Zodra de gids, chauffeur of wij een dier zien laten we de auto stoppen.
We zien zelfs een haas en een overstekende leguaan. De natuur is ook prachtig met geregeld een meertje. Er zijn heel veel herten in het park en daar hebben we dus ook de meeste foto´s van. We zien zelfs een Elk een soort rendier waarvan we dachten dat hij alleen in Canada en Amerika voorkomt. Verderop zit een roofvogel in een boom. Je komt ogen tekort want aan alle kanten is wel wat te zien.
En opeens zien we een olifant verscholen tussen de bomen en struikgewas. Hier zijn we voor gekomen. De motor van de jeep wordt uitgezet en we fluisteren alleen nog maar. Hij blijft rustig dooreten en daarom niet goed te zien maar op een bepaald moment komt hij uit de struiken tevoorschijn en steekt de weg over zodat we hem nu in volle glorie kunnen bewonderen. Hij verdwijnt daarna van de struiken etend langzaam tussen de bomen. Onze dag kan niet meer stuk.
We rijden weer verder en bij een klein meertje zien we een krokodil met zijn bek open in de zon liggen. Verderop zien we een soort van haan door de struiken lopen. Het een speciaal soort dat ook het nationale symbool van Sri Lanka is. Er zijn ook heel veel pauwen in het park.
Onze chauffeur praat geregeld met andere chauffeurs als we die tegenkomen. En na een zo’n gesprek gaat hij wat harder rijden en na een aantal minuten staan we ineens voor een olifant. Deze mannetjes olifant is in Musk en dat betekend dat hij heel opgewonden is en op zoek naar een vrouwtje, zijn ogen tranen en hij laat constant urine lopen en hij is daarom ook heel onvoorspelbaar. We zijn nu nog stiller en helemaal als hij langs de jeep loopt. Er gebeurd gelukkig niets.
We zitten nu al uren in de jeep en gaan richting uitgang en de chauffeur hoort van een collega dar er ergens een luipaard in een boom zit. Hij gaat nu pas echt hard rijden en we moeten oppassen dat we niet uit de auto geslingerd worden. Hij rijdt andere auto’s die ook op weg zijn naar de luipaard met grote snelheid voorbij want wie er het eerst is heeft de beste plek. Als we uiteindelijk op die plek aankomen is de luipaard verdwenen en ontstaat er een echte file van alle auto’s die de luipaard ook hadden willen zien, het verkeer staat even volkomen vast.
We gaan nu echt op weg naar de uitgang want het wordt ook al donker. Vlak voor de uitgang zien we nog een olifant.
We proberen nog een foto te maken van de zonsondergang en na nog een halfuurtje rijden zijn we weer terug bij het restaurant waar we zijn ingestapt onze chauffeurs staan al te wachten. We besluiten om nog even wat te drinken en daarna moeten we nog 1,5 uur rijden naar het hotel voor de laatste nacht van onze rondreis. In het hotel aangekomen zijn we nog net op tijd voor het diner en dan naar bed, het was een lange dag.
Onze chauffeur heeft vandaag niets gezegd over de 4000 roepi’s. Dus dit wordt vervolgd.
We zij nog steeds op grote hoogte ongeveer 1040 meter boven de zeespiegel maar vandaag schijnt de zon en het erg warm. We schijnen erg veel tijd te hebben want er wordt maar langzaam gereden. We stoppen onderweg voor het maken van foto’s van watervallen en mooie uitzichtpunten. En voor het kopen van een mango en pinda’s in een stalletje langs de weg.
De volgende stop is soort van stuwmeer waarmee niet alleen elektriciteit wordt opgewekt maar ook er voor zorgt dat in het droge seizoen de rijstvelden bevloeid kunnen worden. Het uitzicht vanaf de dam is prachtig. We komen ook nog wat buffels tegen en daar maken we natuurlijk ook een paar foto’s van.
We gaan weer verder en stoppen nu bij een meer waar prachtige bomen in staan, die moeten natuurlijk op de foto.
We zien zelfs een haas en een overstekende leguaan. De natuur is ook prachtig met geregeld een meertje. Er zijn heel veel herten in het park en daar hebben we dus ook de meeste foto´s van. We zien zelfs een Elk een soort rendier waarvan we dachten dat hij alleen in Canada en Amerika voorkomt. Verderop zit een roofvogel in een boom. Je komt ogen tekort want aan alle kanten is wel wat te zien.
En opeens zien we een olifant verscholen tussen de bomen en struikgewas. Hier zijn we voor gekomen. De motor van de jeep wordt uitgezet en we fluisteren alleen nog maar. Hij blijft rustig dooreten en daarom niet goed te zien maar op een bepaald moment komt hij uit de struiken tevoorschijn en steekt de weg over zodat we hem nu in volle glorie kunnen bewonderen. Hij verdwijnt daarna van de struiken etend langzaam tussen de bomen. Onze dag kan niet meer stuk.
Onze chauffeur praat geregeld met andere chauffeurs als we die tegenkomen. En na een zo’n gesprek gaat hij wat harder rijden en na een aantal minuten staan we ineens voor een olifant. Deze mannetjes olifant is in Musk en dat betekend dat hij heel opgewonden is en op zoek naar een vrouwtje, zijn ogen tranen en hij laat constant urine lopen en hij is daarom ook heel onvoorspelbaar. We zijn nu nog stiller en helemaal als hij langs de jeep loopt. Er gebeurd gelukkig niets.
We zitten nu al uren in de jeep en gaan richting uitgang en de chauffeur hoort van een collega dar er ergens een luipaard in een boom zit. Hij gaat nu pas echt hard rijden en we moeten oppassen dat we niet uit de auto geslingerd worden. Hij rijdt andere auto’s die ook op weg zijn naar de luipaard met grote snelheid voorbij want wie er het eerst is heeft de beste plek. Als we uiteindelijk op die plek aankomen is de luipaard verdwenen en ontstaat er een echte file van alle auto’s die de luipaard ook hadden willen zien, het verkeer staat even volkomen vast.
We gaan nu echt op weg naar de uitgang want het wordt ook al donker. Vlak voor de uitgang zien we nog een olifant.
Onze chauffeur heeft vandaag niets gezegd over de 4000 roepi’s. Dus dit wordt vervolgd.
vrijdag, december 2
2 december 2011
Om 8:00 uur vertrekken we uit het Devon Hotel in Kandy. We gaan vandaag theeplantages bekijken. De weg naar Bandarawella zit vol bochten, het lijkt wel of je in de achtbaan zit. En dan die bussen als tegenliggers, vandaag scheelde het 10 centimeter of er had een vreselijk ongeluk gebeurd, we vrezen meerdere malen voor ons leven. We vragen ons ook niet meer af wanneer we een hond aanrijden, maar wel hoeveel honden we zullen aanrijden. Ofschoon we nog geen dode of aangereden honden, koeien of apen gezien hebben.
We stoppen bij een theeplantage, we kregen een rondleiding door de fabriek. Er wordt uitleg gegeven over hoe de thee geproduceerd wordt en dat er van dezelfde bladeren verschillende soorten thee gemaakt worden. Groene thee wordt anders geproduceerd als de rest. De theeblaadjes worden geplukt, in de fabriek worden ze op een grote zeef gelegd, aan de onderkant van de zeef wordt warme lucht geblazen zodat de thee binnen 12 uur gedroogd is. Daarna worden ze in een machine gedaan die de thee in kleine stukjes scheurt.
Ze worden weer aan hete lucht blootgesteld om zo het oxidatie proces op gang te brengen. Ze worden gesorteerd op grote en alle takjes worden er uitgeblazen. De takjes worden weer als compost gebruikt. Aan het einde worden gesorteerd op kwaliteit en gewicht, hoe zwaarder de blaadjes hoe duurder de thee.
Aan het eind van de rondleiding krijgen we een kopje thee. We kunnen natuurlijk ook thee kopen maar dat doen we niet. De thee is hier erg duur maar we blijven wel zuinige Hollanders.
We vervolgen onze bochtige weg door de theeplantages. Overal waar je kijkt zijn er theeplantages. Het ziet er geweldig uit en vreselijk groen, onderweg stoppen we diverse keren voor een foto. Die theeplukkers worden per kilo betaald en moeten ook plukken als het regent. We gaan steeds hoger de bergen in. Lala moet de airco uitzetten en de ramen gaan open.
Hij brengt ons naar het station van Nuwaraeliya. Wij gaan samen met hem een kaartje kopen. Er is nog plaats in de panorama wagon. We kopen hier dan ook en kaartje voor. Het kost voor ons twee 1500 roepies, dat is ongeveer 10 euro.
Na een kwartiertje komt de trein precies op tijd aan. We gaan in de panorama wagon zitten. Na een paar minuten komt er een hele ploeg Duitsers aan en die hebben de plekken waar wij zitten gereserveerd. We moeten daar weg. Er zitten twee mensen in de wagon met een kaartje met de datum 2 november, zij moeten ergens anders gaan zitten en kunnen wij dus met z’n tweeën naast elkaar in de panorama wagon zitten. Het uitzicht is fantastisch, we rijden nu dwars door de theeplantages, door tunnels en over een brug. We gaan steeds hoger. Helaas begint het na een tijdje te regenen, er ontstaat steeds meer nevel waardoor het zicht steeds slechter wordt. De ramen stonden open maar door de regen, die ook steeds heftiger wordt moeten de ramen dicht. Foto’s maken gaat nu niet meer. Bij het plaatsje Ella stappen we uit. De Duitse gasten moeten een behoorlijk eind naar beneden lopen, want de bus kan niet bij het station komen.
Wij wachten een paar minuten op Lala, we rijden nog wat door Ella. Hij brengt ons nog naar een mooi uitzichtpunt, maar we zien alleen wolken. We gaan naar het hotel in Bandarawela. Nog een half uurtje bochtjes draaien. Het is heel netjes hotel, een mooie kamer. Lala had met ons afgesproken dat we voor het brengen en halen van het station 2000 roepies moesten betalen. Hij vraagt nu 4000 roepies, we proberen te begrijpen waarom dat is, we komen hier niet helemaal achter. Als we later beneden wat zitten te drinken, vragen we nogmaals om uitleg. Hij zegt omdat hij ons op het station van Nuwaraeliya afgezet heeft 2000 roepies en omdat hij ons op Ella opgehaald heeft ook 2000 roepies. De twee andere mensen moeten dat ook betalen. Zij zijn alleen op Bandarawella uitgestapt, zij moeten dus maar 2000 roepies betalen. We moeten het verhaal maar geloven. We krijgen ook van hem een brief die via Kras binnen is gekomen en aan alle mensen die de afgelopen vier weken in hotel Galway Miridiya zijn geweest gegeven moet worden. Hierin staat dat er in dat hotel een Legionella melding is geweest. Twee of meer mensen die in dit hotel verbleven zijn besmet. Ze weten niet zeker of de besmetting in het hotel is opgelopen. We krijgen deze brief omdat als we eventueel ziek worden aan de dokter kunnen zeggen dat we in een hotel hebben gezeten waar een Legionella besmetting was en dat we ons daar ook op kunnen laten testen. Ze achten de kans klein, de brief is dan ook meer ter informatie.
Tijdens het eten horen van onze medereizigers dat zij die 2000 roepies niet betaald hebben. Misschien dat de chauffeur van hun hier morgen over begint, als zij dat niet hoeven te betalen gaan we weer met Lala zitten want dan voelen we ons echt genaaid.
Het gaat om 13 euro daar zullen we wel overheen komen, maar het geeft geen fijn gevoel. We wilden een leuke fooi geven, maar als hij ons besodemieterd, heeft die mooi pech. We wachten af, gaan nog een boekje lezen, morgen weer vroeg op.
Aan het eind van de rondleiding krijgen we een kopje thee. We kunnen natuurlijk ook thee kopen maar dat doen we niet. De thee is hier erg duur maar we blijven wel zuinige Hollanders.
We vervolgen onze bochtige weg door de theeplantages. Overal waar je kijkt zijn er theeplantages. Het ziet er geweldig uit en vreselijk groen, onderweg stoppen we diverse keren voor een foto. Die theeplukkers worden per kilo betaald en moeten ook plukken als het regent. We gaan steeds hoger de bergen in. Lala moet de airco uitzetten en de ramen gaan open.
Hij brengt ons naar het station van Nuwaraeliya. Wij gaan samen met hem een kaartje kopen. Er is nog plaats in de panorama wagon. We kopen hier dan ook en kaartje voor. Het kost voor ons twee 1500 roepies, dat is ongeveer 10 euro.
Na een kwartiertje komt de trein precies op tijd aan. We gaan in de panorama wagon zitten. Na een paar minuten komt er een hele ploeg Duitsers aan en die hebben de plekken waar wij zitten gereserveerd. We moeten daar weg. Er zitten twee mensen in de wagon met een kaartje met de datum 2 november, zij moeten ergens anders gaan zitten en kunnen wij dus met z’n tweeën naast elkaar in de panorama wagon zitten. Het uitzicht is fantastisch, we rijden nu dwars door de theeplantages, door tunnels en over een brug. We gaan steeds hoger. Helaas begint het na een tijdje te regenen, er ontstaat steeds meer nevel waardoor het zicht steeds slechter wordt. De ramen stonden open maar door de regen, die ook steeds heftiger wordt moeten de ramen dicht. Foto’s maken gaat nu niet meer. Bij het plaatsje Ella stappen we uit. De Duitse gasten moeten een behoorlijk eind naar beneden lopen, want de bus kan niet bij het station komen.
Wij wachten een paar minuten op Lala, we rijden nog wat door Ella. Hij brengt ons nog naar een mooi uitzichtpunt, maar we zien alleen wolken. We gaan naar het hotel in Bandarawela. Nog een half uurtje bochtjes draaien. Het is heel netjes hotel, een mooie kamer. Lala had met ons afgesproken dat we voor het brengen en halen van het station 2000 roepies moesten betalen. Hij vraagt nu 4000 roepies, we proberen te begrijpen waarom dat is, we komen hier niet helemaal achter. Als we later beneden wat zitten te drinken, vragen we nogmaals om uitleg. Hij zegt omdat hij ons op het station van Nuwaraeliya afgezet heeft 2000 roepies en omdat hij ons op Ella opgehaald heeft ook 2000 roepies. De twee andere mensen moeten dat ook betalen. Zij zijn alleen op Bandarawella uitgestapt, zij moeten dus maar 2000 roepies betalen. We moeten het verhaal maar geloven. We krijgen ook van hem een brief die via Kras binnen is gekomen en aan alle mensen die de afgelopen vier weken in hotel Galway Miridiya zijn geweest gegeven moet worden. Hierin staat dat er in dat hotel een Legionella melding is geweest. Twee of meer mensen die in dit hotel verbleven zijn besmet. Ze weten niet zeker of de besmetting in het hotel is opgelopen. We krijgen deze brief omdat als we eventueel ziek worden aan de dokter kunnen zeggen dat we in een hotel hebben gezeten waar een Legionella besmetting was en dat we ons daar ook op kunnen laten testen. Ze achten de kans klein, de brief is dan ook meer ter informatie.
Tijdens het eten horen van onze medereizigers dat zij die 2000 roepies niet betaald hebben. Misschien dat de chauffeur van hun hier morgen over begint, als zij dat niet hoeven te betalen gaan we weer met Lala zitten want dan voelen we ons echt genaaid.
Het gaat om 13 euro daar zullen we wel overheen komen, maar het geeft geen fijn gevoel. We wilden een leuke fooi geven, maar als hij ons besodemieterd, heeft die mooi pech. We wachten af, gaan nog een boekje lezen, morgen weer vroeg op.
donderdag, december 1
1 december 2011
Kandy
We vertrekken om 9.00 uur. Er is al een bruidspaar in het hotel aanwezig, we gaan eerst even kijken. We mogen ook wat foto’s maken.
Ze zien er erg mooi uit in traditionele kleding.
La la brengt ons met de auto naar de tempel van de tand. We parkeren in een parkeer garage. We moeten een stukje door het centrum lopen naar de tempel. Het oversteken blijft een soort prijs schieten. We moeten door een poortje lopen, mannen en vrouwen apart. Daarna natuurlijk weer schoenen uit. Binnen staan twee mannen te trommelen en er staat er een te fluiten, ze maken vreselijke herrie. Opeens moeten we mee van Lala de trap op in een rij staan. We worden langs een hokje geleid waarin een monnik zit dit geld en allerlei andere offers in ontvangst neemt. Bert gooit ook maar wat geld in die schaal. We worden gemaand om snel door te lopen. We lopen door en horen van Lala dat er achter de monnik een kistje staat met een hoektand van de Boedha. We lopen door en vanaf een grote afstand kunnen we het kistje zien en een foto maken. Als we een foto willen maken gaat het hokje dicht en moeten we een half uur wachten want dan gaat het hokje weer open. We gaan ondertussen de rest van de tempel bekijken. Er staat ook een opgezette olifant in een soort museum. Deze olifant is in 1988 overleden. De olifant werd alleen gebruikt voor festiviteiten. Als we buiten komen zien we nog net een groep apen de geofferde bloemen opeten.
Wij moeten hier erg om lachen maar de mensen die deze bloemen geofferd hebben vinden dit niet zo leuk. Ach dan hebben ze die apen toch lekker te eten gegeven. Verder naar het volgende gebouwtje, en dat allemaal op onze bloten voeten, daar kregen we vast eelt op. Hier komen zwangere, bevallen vrouwen met hele kleine baby’s , boedha bedanken dat zij toch zwanger zijn geworden . Ook vrouwen die niet zwanger kunnen worden komen hier. Er wordt voor ze gebeden dat zij wel zwanger gaan worden. Onze Lala heeft zelf ook maar 1 dochter, het lukte bij hun ook niet en zijn naar allerlei tempels en toestanden geweest om toch zwanger te worden. We begrijpen uit zijn verhaal dat de dokter het verholpen heeft. Maar het blijft bij 1 dochter. Nog een gebouwtje met de boedha voor de toekomst. Hier zitten ook weer allemaal mensen op de grond en staat er een soort priester een gebed te houden. Bij deze tempel staat ook een olifant. Daar lopen we ook nog even langs. We lopen weer naar het hoofd gebouw, weer in de rij, maar het is ons nu gelukt om een foto van het hokje te maken, het kistje zien we niet er staan allemaal mensen voor en die monnik staat daar ook.
Overal zitten mensen te bidden.
Genoeg van de tempel we gaan onze schoenen weer halen. Lala laat ons zien waar de markt en het centrum van Kandy is. We krijgen 1,5 uur de tijd om hier wat rond te lopen. Overal worden we aangesproken, iedereen wil dat we wat bij hun kopen. Een herrie van jewelste, verkeer, toeterende auto en schreeuwende mensen. We gaan in de supermarkt water kopen en wat koekjes. Die eten we zelf maar geven deze ook aan de honden en de aapjes als het zo uitkomt. Er zijn een hele hoop bakkerijen in Kandy, hier willen we wat kopen het zijn een soort pasteitjes en andere broodjes, deze nemen we mee naar het hotel. Dit keer geen lunch maar broodjes. We besluiten om naar het hotel terug te lopen. Lala neemt onze boodschappen mee. We lopen langs de tempel daarna volgen we het meer.
We komen ook langs de plaats waar we de dansvoorstelling hebben gezien.
Het kijken naar alle taferelen op de weg blijft heel leuk. In het hotel willen we aan het zwembad gaan zitten. Maar Bert wil een biertje en dat mag aan het zwembad niet. Dan maar op het terras bij de bar. Onze andere mede reizigers druppelen ook binnen en we nemen de dag weer even door. Wij willen morgen een stukje met de trein reizen en zij willen dat ook. De chauffeurs hebben onderling afgesproken dat zij gaan kijken of dit morgen lukt.
We vertrekken om 9.00 uur. Er is al een bruidspaar in het hotel aanwezig, we gaan eerst even kijken. We mogen ook wat foto’s maken.
La la brengt ons met de auto naar de tempel van de tand. We parkeren in een parkeer garage. We moeten een stukje door het centrum lopen naar de tempel. Het oversteken blijft een soort prijs schieten. We moeten door een poortje lopen, mannen en vrouwen apart. Daarna natuurlijk weer schoenen uit. Binnen staan twee mannen te trommelen en er staat er een te fluiten, ze maken vreselijke herrie. Opeens moeten we mee van Lala de trap op in een rij staan. We worden langs een hokje geleid waarin een monnik zit dit geld en allerlei andere offers in ontvangst neemt. Bert gooit ook maar wat geld in die schaal. We worden gemaand om snel door te lopen. We lopen door en horen van Lala dat er achter de monnik een kistje staat met een hoektand van de Boedha. We lopen door en vanaf een grote afstand kunnen we het kistje zien en een foto maken. Als we een foto willen maken gaat het hokje dicht en moeten we een half uur wachten want dan gaat het hokje weer open. We gaan ondertussen de rest van de tempel bekijken. Er staat ook een opgezette olifant in een soort museum. Deze olifant is in 1988 overleden. De olifant werd alleen gebruikt voor festiviteiten. Als we buiten komen zien we nog net een groep apen de geofferde bloemen opeten.
Genoeg van de tempel we gaan onze schoenen weer halen. Lala laat ons zien waar de markt en het centrum van Kandy is. We krijgen 1,5 uur de tijd om hier wat rond te lopen. Overal worden we aangesproken, iedereen wil dat we wat bij hun kopen. Een herrie van jewelste, verkeer, toeterende auto en schreeuwende mensen. We gaan in de supermarkt water kopen en wat koekjes. Die eten we zelf maar geven deze ook aan de honden en de aapjes als het zo uitkomt. Er zijn een hele hoop bakkerijen in Kandy, hier willen we wat kopen het zijn een soort pasteitjes en andere broodjes, deze nemen we mee naar het hotel. Dit keer geen lunch maar broodjes. We besluiten om naar het hotel terug te lopen. Lala neemt onze boodschappen mee. We lopen langs de tempel daarna volgen we het meer.
We komen ook langs de plaats waar we de dansvoorstelling hebben gezien.
Het kijken naar alle taferelen op de weg blijft heel leuk. In het hotel willen we aan het zwembad gaan zitten. Maar Bert wil een biertje en dat mag aan het zwembad niet. Dan maar op het terras bij de bar. Onze andere mede reizigers druppelen ook binnen en we nemen de dag weer even door. Wij willen morgen een stukje met de trein reizen en zij willen dat ook. De chauffeurs hebben onderling afgesproken dat zij gaan kijken of dit morgen lukt.
Abonneren op:
Posts (Atom)