Beruwela, Eden resort
We zijn weer bijtijds op wat het is zonde om tijdens je vakantie te gaan uitslapen. Het restaurant is weer net zo druk en lawaaiig en het is weer zoeken naar een plekje. Als we dit gevonden hebben gaan we eerste even zitten Joke heeft alvast een glas sinaasappelsap gepakt en wat vruchtjes. Dit staat dan op onze tafel en als we de rest van ons ontbijt willen gaan halen leggen we er ook onze kamersleutel bij zodat iedereen kan zien dat deze tafel bezet is. Hierna gaan we naar het buffet dat over verschillende plekken van het restaurant verdeeld is. Als we terug komen bij onze tafel blijkt dat er een ouder stel Sri Lankanen aan onze tafel zijn gaan zitten met hun bord witte bonen in tomatensaus. Ik probeer aan hun duidelijk te maken dat dit toch echt onze tafel is maar wordt niet begrijpend aangekeken want er staan toch 4 stoelen om deze tafel. Joke heeft ondertussen een andere tafel gevonden en we gaan daar maar zitten. Hier is geen bestek en de tafel wankelt maar uiteindelijk kunnen we met ons ontbijt beginnen maar de eetlust is wel wat minder geworden. Ik heb toen ik opstond vanochtend al voor de ligbedden die voor onze kamer staan al handdoeken en matrasjes gekregen en we kunnen dan meteen gaan liggen als we onze zwemkleding hebben aangetrokken. Om van alle ervaringen van deze ochtend bij te komen gaan we eerst maar een boekje lezen even zwemmen en daarna een bakje koffie zetten. We slaan de lunch vandaag maar over want we worden toch al veel te dik. In de middag gaan we naar een supermarkt voor koekjes, water en gingerbeer en naar de wijnwinkel voor bier en wijn want dat is in dit hotel ook een stuk duurder en we blijven toch Nederlander. Beide winkels liggen ongeveer 2 kilometer van ons hotel verwijderd dus dat is makkelijk te belopen.
We worden weer geregeld aangesproken. Het begint altijd met de vraag waar we vandaan komen en daarna begint het, wil je met een boot de rivier op of met de tuk tuk enz enz. de meeste van deze mensen gaan weg als je ze vriendelijk maar wel duidelijk verteld dat je van hun diensten gen gebruik wilt maken, maar er zijn altijd uitzonderingen. Vandaag liep een mijnheer een tijdlang met ons mee die maar niet wilde begrijpen dat we van zijn diensten geen gebruik wilden maken. Toen hij het eindelijk doorhad liep hij toch enigszins beledigd weg. Om bij bovengenoemde winkels te komen moeten we weer langs een weg zonder trottoir lopen we moeten dus goed uitkijken als we om een auto, tuk tuk of wat voor opstakel dan ook heen moeten lopen. Het is druk op de weg met vooral weer veel toeterende heel hard rijdende bussen. Er lopen ook weer koeien op de weg en we blijven ons verbazen dat deze dieren zich niets aantrekken van al dat verkeer en gewoon in hun eigen tempo doorlopen en hier en daar wat gras eten en als hun dat zo uitkomt steken ze de weg over zonder op het voorbij razende verkeer te letten. En iedereen stopt ook voor ze zelfs de buschauffeurs. Hetzelfde geldt voor de honden voor hun maakt het ook allemaal niets uit ze staan vaak midden op de weg en laten zich niet weg toeteren ze gaan pas opzij als het hun uitkomt. Als we bijna weer bij het hotel zijn lopen we langs een stalletje waar je Rampoetans kunt kopen. Dit zijn vruchten die Joke heel lekker vindt. De prijs is 10 roepies per stuk, we kopen er 5 en geven de verkoper 100 roepies we hoeven geen geld terug en de verkoper is blij. 100 roepies is ongeveer € 0,66. Weer terug in het hotel gaan we verder met dit verhaal en wat zwemmen. We hebben al een paar keer een kat gezien hij lijkt op onze loesje meer is iets donkerder en is een mannetje.
Vanochtend kwam hij ook al langs maar werd toen weggejaagd door een kind dat een steen naar hem gooide. We zien hem weer terug als hij een eekhoorn probeert te vangen. De eekhoorn is te snelvoor hem en springt luid piepend de boompjes in die voor onze kamer staan en de kat blijft daarom maar bij ons zitten en wil aangehaald worden. Wat later gaat hij weer verder het wordt ondertussen wat donkerder en er valt weer een buitje we gaan naar binnen om een boekje te lezen en naar de tv kijken. We vragen ons af waar het buffet vanavond uit bestaat en of het weer zo’n kippenhok is in het restaurant.
We zijn weer bijtijds op wat het is zonde om tijdens je vakantie te gaan uitslapen. Het restaurant is weer net zo druk en lawaaiig en het is weer zoeken naar een plekje. Als we dit gevonden hebben gaan we eerste even zitten Joke heeft alvast een glas sinaasappelsap gepakt en wat vruchtjes. Dit staat dan op onze tafel en als we de rest van ons ontbijt willen gaan halen leggen we er ook onze kamersleutel bij zodat iedereen kan zien dat deze tafel bezet is. Hierna gaan we naar het buffet dat over verschillende plekken van het restaurant verdeeld is. Als we terug komen bij onze tafel blijkt dat er een ouder stel Sri Lankanen aan onze tafel zijn gaan zitten met hun bord witte bonen in tomatensaus. Ik probeer aan hun duidelijk te maken dat dit toch echt onze tafel is maar wordt niet begrijpend aangekeken want er staan toch 4 stoelen om deze tafel. Joke heeft ondertussen een andere tafel gevonden en we gaan daar maar zitten. Hier is geen bestek en de tafel wankelt maar uiteindelijk kunnen we met ons ontbijt beginnen maar de eetlust is wel wat minder geworden. Ik heb toen ik opstond vanochtend al voor de ligbedden die voor onze kamer staan al handdoeken en matrasjes gekregen en we kunnen dan meteen gaan liggen als we onze zwemkleding hebben aangetrokken. Om van alle ervaringen van deze ochtend bij te komen gaan we eerst maar een boekje lezen even zwemmen en daarna een bakje koffie zetten. We slaan de lunch vandaag maar over want we worden toch al veel te dik. In de middag gaan we naar een supermarkt voor koekjes, water en gingerbeer en naar de wijnwinkel voor bier en wijn want dat is in dit hotel ook een stuk duurder en we blijven toch Nederlander. Beide winkels liggen ongeveer 2 kilometer van ons hotel verwijderd dus dat is makkelijk te belopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten