14 maart

Woensdag

Vandaag staan we om 6:00 op. Om 7:00 ontbijten, het is heerlijk rustig bij het ontbijt, geen gedrang bij de koffie, misschien moeten we morgen ook maar vroeg gaan ontbijten.

Als we naar buiten gaan om 10 voor acht staat het busje er al. We moeten even wachten op twee andere personen die zijn er nog niet. We gaan ook nog langs wat andere hotels om mensen op te halen. Er zitten ook een paar vrolijke russen bij, maar niet heus. We komen op het verzamelpunt waar we onze paspoorten moeten laten zien en formulieren in moeten vullen. Je kan hier ook snorkels enz huren. Ook hier moeten we weer wachten op andere hotel gasten, daarna worden we verdeeld over een aantal  busjes met ieder zijn eigen bestemming en schip. Als we in het busje zitten komt iemand er achter dat ze nog geen snorkel en zwemvliezen had gehuurd. Als ze terug komt in het busjes vraagt iemand wat ze heeft betaald. Ze blijkt meer betaald te hebben dan iemand anders in het busje, waarop degene die naast ons zegt. “Niet geneukt maar toch genaaid”. De stemming is meteen gezet. We rijden naar de haven, daar zijn ook de mensen die we al eerder op het verzamelpunt hebben gezien. We moeten hier een behoorlijke tijd wachten, op andere busjes, waar achteraf bleek Russen in zaten. Ze waren erg rustig. Dat kwam door de Wodka die ze de avond daarvoor in grote hoeveelheden hadden gedronken volgens een van de Hollanders. De touroperator had ons beloofd dat we alleen met Hollanders en Engelsen aan boord zouden zitten. Hij lult dus echt maar wat.
Eindelijk mogen we richting de steigers lopen, de papieren worden nog een keer uitvoerig gecontroleerd door een man in uniform en dan naar het schip de “Gamal” We gaan meteen met de trap omhoog naar het zonnedek aan de voorkant van het schip waar we op kussens kunnen zitten of liggen. De motoren worden gestart en we varen de haven uit. Zodra we de haven uit zijn begint het heel hard te waaien en het voelt meteen als in Nederland maar we blijven zitten in de hoop dat de wind snel gaat liggen. De Russen zijn bij de eerste windvlaag meteen naar binnen gegaan. De zee wordt ook steeds wilder en geregeld worden we besproeid met koud zeewater ook al zitten we ongeveer 4 meter boven de waterlijn. Maar we blijven zitten op onze mooie plek. Het lukt met deze zee ook niet om een kopje koffie te halen en het nog vol bij onze plek te krijgen. We moeten nu ook weer een formulier invullen waarin we moesten aangeven dat we niet aan bepaalde ziektes of hartkwalen leidden, en ons adres en telefoonnummer, lekker handig als er echt iets gebeurd. We moeten ook weer laten zien dat we de paspoorten nog bij ons hebben. Na het invullen van deze formulieren en nog een kwartiertje verder varen komen we bij onze eerste bestemming. De gids geeft instructie.
We moeten allemaal bij elkaar blijven en bij hem.
We moeten aangeven of we het koud krijgen
Of we ons goed voelen of niet.
We mogen het koraal niet aanraken
We moeten met de stroom mee snorkelen langs het rif en het schip wacht ons aan het einde op. 
We trekken onze snorkel aan en ondertussen krijgen we het steeds kouder maar als de gids Jump, Jump roept springen we het water in. Het water is koud maar als je eenmaal door bent gaat het wel. We moeten langs de rand van het rif zwemmen maar het is heel lastig om iets te zien als je met zo’n grote groep dicht bij elkaar moet blijven. Je bent elkaar daardoor steeds aan het schoppen en slaan. Het lukt ons ondanks dat om nog een aantal foto’s te maken. We moeten best wel een heeleind zwemmen en op een bepaald moment wordt het heel erg koud. En we zijn ook blij als er door de gids geroepen wordt dat het genoeg is. Het schip komt  langs varen en we kunnen aan boord klimmen. We proberen ons zo snel mogelijk af te drogen en dan meteen naar ons plekje op het dek. Maar de zon zit nog achter de wolken en het waait enorm dus echt warm worden we niet onze vingers zijn zelfs enigszins gevoelloos geworden. Hierna varen we door naar de tweede snorkellocatie, het waait nog steeds en we worden weer naar gespat. Bij de tweede locatie aangekomen besluiten we niet te gaan snorkelen net als vele anderen. Dit keer gaat er maar een klein groepje het water in. Ze komen allemaal verkleumd weer aan boord. Na een paar minuten word er geroepen dat de lunch klaar is. De russen springen op en zijn binnen een tel beneden waar het eten geserveerd wordt. Voor ons is ook nog wel wat, maar het is allemaal niets bijzonders, een heel klein stukje en een heel klein stukje vlees. Gelukkig is er vanavond weer een gevuld buffet. Na het eten vertrek de boot richting het laatste snorkelpunt. Ondertussen kan je de film zien die de cameraman tijdens het snorkelen van ons gemaakt heeft. Die gaan wij niet zien. We blijven buiten zitten onder een handdoek want het is nog steeds koud. Op de derde plek mogen zelf rond zwemmen als we maar in de buurt van het schip blijven. Dat gaan we dan ook doen. We snorkelen een tijdje zien weer een hoop vissen. Na een half uurtje houden we het voor gezien en gaan we weer aan boord. Zodra iedereen weer aan boord is gaan we naar de haven. De film is op cd gezet en kost 25 euro. Dit doen wij dus niet. Eén iemand heeft de film gekocht en de rest heeft zijn e-mail adres doorgegeven. De film wordt gekopieerd en dan delen we de kosten. We blijven natuurlijk wel zuinige Nederlanders. Als we op plek komen waar het busje staat zien we daar een hele hoop katten die zich daar hebben verzameld.
We zien nog even snel hoe een kat een stuk vlees uit de vuilnisbak vist en er mee weg rent met een heleboel katten achter zich aan.  Terug naar het hotel. Bert neemt meteen een biertje want die was op de boot niet te verkrijgen. Ze bakken ook kleine pizza’s daar eten we er dan ook maar een van op. We hebben het nog steeds koud. We zijn wel verbrand dat heb je niet in de gaten op die boot met die wind. Om 19:30 uur gaan we eten, daarna tot een uur of tien op het terras zitten en dan naar bed, nog wat BVN kijken.