21 februari

Vandaag vertrekken we om 7:45. Na het ontbijt een stokbroodje met een gebakken ei, wat we voor de eerste keer van de reis alle twee niet lekker vinden gaat de reis beginnen. Volgens Ricardo wordt het een heftig ochtendje. Als eerste brengen we een bezoek aan het Tuol Sleng Holocaust Museum. In eerste instantie was dit een school. De rode Khmer heeft hier een gevangenis van gemaakt. We hebben vandaag een speciale gids die ons van alles verteld over de geschiedenis van Cambodja en de verhoudingen tussen Cambodja, Vietnam en Thailand. Het museum is echt indrukwekkend, we zien de kleine celletjes waar de mensen opgesloten zaten. De martelwerktuigen, het turntoestel was veranderd in een martelwerktuig. De gevangenen werden op hun kop vastgebonden, en als ze weg zakten kwam hun hoofd in het grote pot die gevuld was met de uitwerpselen van andere gevangenen. De gevangenen kregen een ijzer kistje dat zo groot was als een schoenendoos daar moesten ze hun behoefte in doen, terwijl ze vastgebonden waren. Alles wat er naast kwam moesten ze op likken. Het is ongelofelijk wat is hier allemaal gebeurd en uiteindelijk niet zo lang geleden. Er hangen honderden foto's van mensen die daar hebben gezeten. Op de foto's is ook de zien hoe ze gemarteld werden. Er waren ook gevangenen die van het balkon af sprongen en deze werden naderhand met prikkeldraad dicht gemaakt. De mensen moesten blijkbaar gemarteld worden, ze mochten niet meteen dood. Er zijn nog twee overlevenden, die beheren de gevangenis. Zij hebben een boek geschreven, dat je kan kopen voor 10 US dollar.  In Cambodja hebben ze Riel, maar overal wordt met US dollars betaald. In de bus gaat de gids verder met de geschienisles. We rijden over een weg met werk in uitvoering. Alles is grijs en stoffig en de mensen blijven gewoon langs de kant van de weg hun spullen verkopen. De volgende stop zijn de "Killing Fields". Daar zijn de doden begraven die eerst gemarteld zijn in de gevangenis. Er zijn overal massagraven. Er zijn schedels opgraven die werden dan weer gesorteerd op man, vrouw of kind. Eens in de tien jaar stroomt het gebied over en dan worden er weer nieuwe botten gevonden. Waarom doen mensen dit? Deze gids geeft ons een rondleiding over het gebied, we horen vreselijke verhalen. Als iemand een vrouw hielp met bevallen, dan werd er gedacht dat degene die geholpen had een dokter was, en die werd dan neergeknald. Iedereen moest hetzelfde zijn, mensen waarvan gedacht werd dat ze gestudeerd hadden, werden meteen afgemaakt. We lopen er nog wat rond, maken wat foto's maar nogmaals het is niet te bevatten wat daar is gebeurd. Om een uur of half een zijn we weer terug bij het hotel. We drinken even wat brengen wat spullen naar de kamer en gaan dan nog wat lopen door Phnom Penh. We gaan nog een pagode in waar allemaal Monniken zitten. Langs de rivier zit een koffietentje, daar drinken we een cupucino met een cupcake. In Cambodja is de tuk tuk geen fiets met een bakje maar een brommer met een bakje. Wat de mensen hier allemaal vervoeren met die brommertjes dat is onvoorstelbaar, we proberen hier ook wat foto's van te maken. Er zijn wat mensen uit de groep ziek geworden. Spugen en diarree, na een dag is het weer over. Joke krijgt 's middag ook krampen, we besluiten dan om niet met de groep mee te gaan eten. We blijven op de kamer en later gaan we op het terras zitten op de derde etage, en maken dit verhaaltje. Op de muur achter ons zitten tien tallen gekko's leuk om even na te kijken. Morgen 
vertrekken we naar ons laatste hotel van deze reis. Nog drie dagen in Siem Reap, en dan zit het er helaas weer op. Niet zeuren, nog even lekker genieten van het warme weer. Al vinden de muggen ons ook heerlijk.