Het Groot Niet Te Vermijden, was heel leuk. We zaten op het tweede balkon, je moest naar voren leunen anders zag je niets. Op het laatst gaan je benen slapen.
Even naar de markt geweest, daar kwamen we Opa ook tegen, hij was op de fiets, dus het gaat alweer wat beter met hem. Via de slager naar Dirk van de Broek, wat een gesleep met die boodschappen. Vanavond hoeven we niets.
Nog even de mail checken, daar staat een niet zo leuk bericht tussen. Van de week hadden we al gehoord dat een collega (Petra Bast) van het servicepunt, die op de Bos en Lommer naast ons zat, niet goed was geworden op het werk. Ze moesten haar reanimeren en lag nu in het Vu in coma, maar er was nog steeds hoop. Vanmiddag stond er in de e-mail dat ze om 20.00 uur de behandeling zouden staaken, er was niets meer aan te doen. Vanaf dat moment kijk je steeds op de klok, het slaat nergens op, maar toch.
Maak je maar druk. Bij ons op de afdeling is het er ook niet echt gezellig op geworden, je krijgt ineens mensen op je afdeling, waar je absoluut niet op zit te wachten, waarvan iedereen zegt dat hij niet geschikt is om ons werk te doen, maar ja de baas wil het. Ik (Joke) probeer me er niet druk om te maken, en je zit het nu weer aan Petra, dat je dat ook beter niet kan doen. Petra is pas 44 jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten