Woensdag 15 juni

Na het ontbijt gaan we met de auto richting Oud Pyli. We komen eerst door nieuw Pyli. Pyli is een plaats die in de 19e eeuw verlaten is voor een cholera epidemie. Er zijn tegenwoordig alleen nog maar ruïnes en een kruisridders kasteel. Van het kasteel is ook niet veel meer over. We moeten in ieder geval weer een berg op klimmen. Het pad is heel stijl en we zijn binnen de korte tijd bezweet en buiten adem, maar het pad is naar boven nog goed te belopen. Van het dorp is niet veel meer over en van het kasteel ook niet. Maar als we eenmaal boven zijn is het uitzicht best wel mooi. Het pad naar beneden is wat lastiger en is soms niet meer te zien. Het gaat geregeld stijl naar beneden en we moeten over los liggende stenen klauteren maar eindelijk zijn we weer beneden. We denken dat we nu vlakbij de auto staan maar als we om de rots waar de burcht opstaat heengelopen zijn blijkt dat we eerst weer een stuk omhoog moeten lopen maar na een minuut of 10 zijn we eindelijk bij de auto snel naar binnen en de airco aan om af te koelen. De volgende stop is Lagaudi. Dit is een oud dorpje op een plateau in het Dikeos gebergte omgeven door bomen. Het moet heel mooi zijn maar we zijn er doorheen gereden en hebben geen reden gevonden om er te stoppen. Het volgende dorp wat op onze lijst staat is Zia. Een dorp met witte huizen het meest gefotografeerde dorp van Kos, zo staat het in ieder geval in de folder. We stoppen onderweg daarna toe bij een echte Taverne voor koffie en fris. Het is daar een komen en gaan van huurauto’s. We raken in gesprek met Hollandse mensen die we ook al in Oud Pyli zijn tegen gekomen. We horen dat het vol met toeristen zit in Zia en dat er vooral souvenirwinkels zijn. En inderdaad de witte huizen zijn niet te zien maar wel de souvenirwinkels, en het is er erg druk. We kopen een paar aanzichtkaarten en gaan dan weer verder. We gaan nu naar Asklepion de beroemdste bezienswaardigheid op Kos. De wegen op Kos zijn altijd al steil en smal en vol met haarspeldbochten, maar de weg naar Asklepion wint het wat bochten betreft. Asklepion is een Tempel en kuuroord althans wat er van overgebleven is. We moeten hier € 4,00 per persoon voor betalen. Het is weer een opgraving met heel veel trappen, we klimmen naar boven en willen natuurlijk een foto maken, We klimmen op een stukje muur en meteen klinkt er een fluitsignaal Ik heb het nog niet echt in de gaten maar er wordt nu harder op het fluitje geblazen. Het blijkt dat je niet op de muur mag klimmen, ja je zou een muur kunnen beschadigen die al sinds de tijd van de Romeinen overeind staan door er overheen te lopen. We lopen nog wat rond en wordt nog een paar keer naar ons gefloten en houden we het voor gezien. Bij de ingang van deze opgraving is een souvenirwinkel daar gaan we even zitten We drinken daar vers geperst sinaasappelsap en kijken naar de vele katten die hier rondlopen. Er staat nog maar een dorp op het programma namelijk Platani, een dorpje waar Turken en Grieken vreedzaam naast elkaar leven en waar een moslimbegraafplaats te bewonderen is. Er moet ook een schattig dorpsplein zijn. Het zag er allemaal heel mooi uit en we aarten gekocht zijn met de auto over het dorpsplein gereden en dat was het wel. Toen naar Kos waar we nog wat wilden winkelen, de auto geparkeerd op de zelfde plaats als gisteren en dan de stad in. We hebben een paar aanzichtkaarten gekocht vlakbij de plataan van Hippocratis nog wat winkelstraatjes door en een ijsje bij Mc Donalds. We hebben nog geprobeerd te internetten op een gratis WIFIpoint van het stadsbestuur maar we kregen geen verbinding. Dan maar naar het hotel over de zelfde bochtige, smalle steile weg als dat we gekomen zijn. In het hotel aangekomen nog een paar biertjes gedronken want als chauffeur mag ik tijdens het rijden niet drinken. Bij de hotelkamer aangekomen bleek dat ik de sleutel van de kamer niet kan vinden. Bij de receptie de reserve sleutel gehaald. Ik was vanochtend alleen met de autosleutel naar buiten gelopen en de kamersleutel zat nog in het contact, hij was gelukkig niet weg. Nog even dit stukje schrijven en dan is het al weer tijd voor het diner. Als we daarna nog zin hebben gaan we bij de receptie zitten om te proberen wat foto’s te plaatsen op de weblog want dat gaat niet echt lekker.