Vanochtend om zes uur op want we gaan op snorkelexcursie naar de Qulaaneilanden. Om zeven uur worden we opgehaald. We krijgen van het hotel een ontbijtpakket mee met broodjes, fruit en water. De bus die ons op komt halen is niet zo heel groot en we zitten heel krap op de te kleine stoeltjes met onze tassen op schoot. Na een klein uurtje rijden mogen we in een hotel even naar het toilet en krijgen te horen dat we nog meer dan een uur van onze bestemming verwijderd zijn. We rijden naar het zuiden op de snelweg die parallel aan de kust loopt. Overal worden nieuwe hotels gebouwd. We rijden door Marsa Alam heen en daar worden hele wijken bij gebouwd. Over tien jaar ziet het er hier heel anders uit. Eindelijk bereiken we de plaats waar we op de boot kunnen stappen. Er is een steiger en wat winkeltjes en een hoop zand. Het ziet er niet erg gezellig uit maar we hoeven hier alleen maar op de boot te stappen. We worden in twee groepen verdeeld Engels en Duits sprekend. Dit is voor de briefing die we krijgen voor we gaan snorkelen. Wij naar de Engels briefing. Dit is eigenlijk wel vreemd want onze Nederlandse touroperator ook mee is maar hij mag alleen iets zeggen als wij het niet begrijpen. Eerst worden de regels van het schip verteld, waar je drinken kan pakken waar niet met mag komen als niet droog bent en meer van dit soort dingen. Dan gaan we op weg naar het eerste eiland en volgt een nieuwe briefing waarin wordt uitgelegd de route die we gaan volgen en de regels waar we ons aan moeten houden tijdens het snorkelen langs het rif. We mogen niet over het rif zwemmen en het niet aanraken, we gaan veertig minuten snorkelen langs het rif.
Het ziet er prachtig uit er is zelfs een gezonken schip. Veertig minuten is best wel lang en we zijn blij als we weer op het schip zijn. Daarna naar het volgende eiland. Dit eiland wordt Nemo city genoemd vanwege de vele aanwezige Nemo visjes horen we tijdens de briefing. We bepalen nu zelf hoelang en hoever we gaan snorkelen. Wie zien verschillende anemonen waar de visjes in zitten. Maar om nu te zeggen dat het er vol mee zit nou nee. Maar het koraal is toch wel heel mooi. Weer aan boord wordt de lunch geserveerd wat erg lekker is alleen is het een Egyptische boot en er is geen bier dan maar water drinken bij het eten. Het derde eiland moet het mooiste zijn werd verteld tijdens de laatste briefing en inderdaad is dit ook zo. Een deel van de groep wordt met de rubberboot een eind verderop afgezet en moet terug snorkelen ook weer veertig minuten. Wij gaan niet mee en blijven in de buurt van het schip waar ook van alles te zien is. We zien zelfs een paar roggen. Weer aan boord blijkt dat de tweede wegwerp onderwatercamera toch een beetje lek is. We hopen er maar het beste van. De trossen worden losgegooid en we gaan weer naar de haven terug en dan weer de te kleine bus in voor meer dan twee uur terug rijden. Onderweg wordt gestopt bij een koffieshop die gemaakt is van zachtboard en waar koud water gekocht kan worden. Op de boot was al het drinken niet gekoeld en het water dat we nog bij ons hebben is ondertussen heel erg warm geworden. Er wordt onderweg nog gestopt voor diesel, daar kopen we ook een slof sigaretten, wat veel goedkoper is dan bij de winkels in het hotel. Om kwart over zeven zijn we weer in het hotel en precies op tijd voor het eten.Maandag 21 juni
Na gisteren heel veel te hebben gesnorkeld, doen we vandaag maar weer eens niets.
Dinsdag 22 juni
40,6 graden is het eerste wat we vanochtend te horen kregen. Het was echt warm vandaag, om half tien was het 42,3. De hoogste temperatuur was 43,9, dat is echt te warm, we zwemmen veel vandaag. Drinken natuurlijk ook veel, dat moet wel. Tijdens de lunch eten we alleen maar toetjes, niemand heeft zin aan het buffet met kip en gebakken vis. Vanmiddag gaan we toch nog eens richting het baaitje om te kijken of we daar nog wat vissen zien. We lopen door het water. Het zeewater is heet, zo warm maak je het badwater niet eens. We zien weer een hoop vissen. De camera heeft nog steeds kuren, toch maken we een paar mooie foto´s en filmpjes. Als we het water uitkomen waait het behoorlijk, de zandkorrels doen gewoon zeer op je benen en gezicht. Als we weer aankomen bij de steiger zien we dat er ook een rode vlag hangt, dat betekent veel wind.
Nog even wat zwemmen en dan maar een stukje schrijven voor op de weblog. Na het eten gaan we zoals gewoonlijk naar het terras met de zingende Egyptenaar maar het is veels te warm om buiten te zitten, het blijft ongeveer 38 graden met een hele warme wind. We gaan maar naar binnen waar de airco aanstaat. Als we een paar uur later op onze kamer aankomen is het er om te stikken zo heet dus meteen maar de airco aan. Normaal hebben we nooit de airco aan omdat hij nogal luidruchtig is maar nu kunnen we niet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten