Woensdag 30-11-2011 Kandy (de andere twee dagen volgen nog)
Vandaag is er weer een drukke dag we gaan eerst naar de botanische tuinen daarna gaan we naar het olifantenweeshuis, we gaan naar een edelstenenbedrijf en ook nog iets met houtsnijden.We twijfelen of we dit welwillen gaan doen want we hebben dit al heel vaak gezien en het eindigt altijd in de winkel. We eindigen met een citytour door Kandy.
We vertrekken rond een uur of 9 naar de botanische tuinen dit is een minuut of 20 door het al drukke verkeer van Kandy. We krijgen 1,5 uur de tijd om het park te bezoeken want we moeten uiterlijk om 1 uur in het olifantenweeshuis zijn om het voeren met de fles niet te missen.
Het park is heel mooi aangelegd en goed onderhouden alleen de bordjes met uitleg over de verschillende bomen en planten zijn min of meer vervaagd. Er zijn in dit park niet alleen apen maar ook vliegende honden, ze lijken een beetje op vleermuizen en hangen in grote getale ondersteboven in de takken van de bomen. Ze maken een ongelooflijk kabaal en er poept er 1 op de schouder van Bert.
Hier is ook de grootste bamboeboom ter wereld, hij is dan ook niet op 1 foto te vangen.
Sommige van de bomen in het park zijn echt gigantisch.
Wat ook opvalt zijn het grote aantal jonge stelletjes die hier wat privacy zoeken, op praktisch op elk bankje zit er wel een stel elkaar diep in de ogen te kijken. We lopen verder en zien een groepje toeristen bij een van de tuinlieden staan, het blijkt dat hij een schorpioen op zijn hand heeft liggen. Wij maken hier natuurlijk een foto van en lopen weer door net als de andere toeristen maar dat is niet wat de tuinman voor ogen heeft hij wil geld zien en achtervolgd iedereen net zolang totdat hij zijn geld gekregen heeft. Hij komt nauwelijks meer aan werken toe. ’s Avonds horen van onze andere reisgenoten dat zij ook de schorpioen gezien hebben en zij waren er op een heel ander tijdstip als wij. Dus de tuinman heeft hem afgericht of hij is van plastic. We zijn zoals afgesproken om 11.30 uur weer bij de uitgang van het park waar onze chauffeur/gids op ons wacht.
Op naar het weeshuis in Pinnawela het is meer dan 1 uur rijden en het verkeer zit ook niet mee wat de reis weer een stuk avontuurlijker maakte. We zijn toch nog op tijd aangekomen. Als we binnen zijn zien we een olifant apart staan en met een ketting vastgebonden, een paar medewerkers staan erom heen. We mogen foto’s s maken en de olifant aanraken uiteraard tegen betaling. Het blijkt dat deze olifant blind is niet meer vrij kan rondlopen. Op het veld daarachter staat de hele kudde en ook deze mag je tegen betaling aanraken. Ze zien er wel allemaal heel vriendelijk uit. We kunnen het toch niet weerstaan om een moeder met een kleintje van 2 maanden te aaien. Dan is het tijd om naar de plek te gaan waar het voederen plaatsvindt. Het is een soort van donkere stal waarvan de zijkanten open zijn er is alleen een hek waar je overheen kunt leunen. Er worden maar 2 olifanten van een jaar of 2 naar binnen gebracht en aan hun poot vastgebonden. En er komt een medewerker met een krat met flessen melk en een emmer vol met melk. Het blijkt dat de olifanten mag voeren als je een extra kaartje hebt gekocht of de medewerker gewoon geld geeft. Dit viel dus nogal tegen. Achter in de stal staat nog een olifant met een enorm gezwel op haar buik er is niets meer aan te doen en het dier staat daar maar de hele dag het is heel zielig. Na het voeren gaan alle olifanten naar de rivier. Ze moeten de weg oversteken en een stukje door het dorp lopen. Wij wachten ze op in een restaurant met uitzicht op de plek waar de olifanten het water in gaan. Op de weg hier naar toe zijn we gestopt in een winkel waar ze van olifantenpoep papier en andere dingen maken. We krijgen eerst een kleine rondleiding en kunnen zien hoe het proces werkt. Daarna naar de winkel. We kopen hier een magneet en een olifant. Tijdens het eten in het restaurant zien we de olifanten aankomen en langzaam het water in gaan. Het is geweldig om te zien hoe fijn ze het vinden in het water.
Opeens begon het heel hard te regenen. De olifanten hadden daar geen last van. Wij moesten heel snel een ander tafeltje zoeken onder het dak.
We gaan na de lunch en het zien van de badende olifanten weer richting Kandy. Onderweg weet de chauffeur ons over te halen om naar het edelstenenbedrijf te gaan. Er is een museum en een kamer waar ze een stukje mijn hebben nagebouwd. We eindigen natuurlijk in de winkel waar we geïnteresseerd doorheen lopen maar toch niets kopen. en de winkel. In Kandy aangekomen krijgen we een citytour en op een hoog punt kunnen we foto’s maken van het meer waar ook de tempel met de tand is. Wij hebben aangeven dat we geen tempels meer wilden zien maar we twijfelen nu wel heel sterk. We hebben in Egypte de piramides niet gezien en in Cuba zijn we niet in Havanna geweest en hier in Sri Lanka is de belangrijkste boedistische tempel van de tand dus daar moeten we eigenlijk wel heen. We spreken af om daar morgen heen te gaan. Op het uitkijkpunt is ook een winkel met traditionele kleding. We gaan even binnen kijken en Joke mag een sarong aantrekken om een foto te maken. Het staat haar heel goed. Daarna is het eindelijk tijd om naar het hotel terug te gaan. Een biertje gedronken en even een taart besteld bij de Hema voor de collega’s. Toen was het acht uur en tijd voor het diner. Morgen zijn er twee trouwerijen en we hebben nog even op de trouwlocatie gekeken het ziet er fantastisch uit. Tijdens het eten hebben de met z’n zessen de dag doorgenomen, natuurlijk met een wijntje. Daarna naar bed nog even wat lezen en tv kijken.
Vandaag is er weer een drukke dag we gaan eerst naar de botanische tuinen daarna gaan we naar het olifantenweeshuis, we gaan naar een edelstenenbedrijf en ook nog iets met houtsnijden.We twijfelen of we dit welwillen gaan doen want we hebben dit al heel vaak gezien en het eindigt altijd in de winkel. We eindigen met een citytour door Kandy.
We vertrekken rond een uur of 9 naar de botanische tuinen dit is een minuut of 20 door het al drukke verkeer van Kandy. We krijgen 1,5 uur de tijd om het park te bezoeken want we moeten uiterlijk om 1 uur in het olifantenweeshuis zijn om het voeren met de fles niet te missen.
Het park is heel mooi aangelegd en goed onderhouden alleen de bordjes met uitleg over de verschillende bomen en planten zijn min of meer vervaagd. Er zijn in dit park niet alleen apen maar ook vliegende honden, ze lijken een beetje op vleermuizen en hangen in grote getale ondersteboven in de takken van de bomen. Ze maken een ongelooflijk kabaal en er poept er 1 op de schouder van Bert.
Wat ook opvalt zijn het grote aantal jonge stelletjes die hier wat privacy zoeken, op praktisch op elk bankje zit er wel een stel elkaar diep in de ogen te kijken. We lopen verder en zien een groepje toeristen bij een van de tuinlieden staan, het blijkt dat hij een schorpioen op zijn hand heeft liggen. Wij maken hier natuurlijk een foto van en lopen weer door net als de andere toeristen maar dat is niet wat de tuinman voor ogen heeft hij wil geld zien en achtervolgd iedereen net zolang totdat hij zijn geld gekregen heeft. Hij komt nauwelijks meer aan werken toe. ’s Avonds horen van onze andere reisgenoten dat zij ook de schorpioen gezien hebben en zij waren er op een heel ander tijdstip als wij. Dus de tuinman heeft hem afgericht of hij is van plastic. We zijn zoals afgesproken om 11.30 uur weer bij de uitgang van het park waar onze chauffeur/gids op ons wacht.
Op naar het weeshuis in Pinnawela het is meer dan 1 uur rijden en het verkeer zit ook niet mee wat de reis weer een stuk avontuurlijker maakte. We zijn toch nog op tijd aangekomen. Als we binnen zijn zien we een olifant apart staan en met een ketting vastgebonden, een paar medewerkers staan erom heen. We mogen foto’s s maken en de olifant aanraken uiteraard tegen betaling. Het blijkt dat deze olifant blind is niet meer vrij kan rondlopen. Op het veld daarachter staat de hele kudde en ook deze mag je tegen betaling aanraken. Ze zien er wel allemaal heel vriendelijk uit. We kunnen het toch niet weerstaan om een moeder met een kleintje van 2 maanden te aaien. Dan is het tijd om naar de plek te gaan waar het voederen plaatsvindt. Het is een soort van donkere stal waarvan de zijkanten open zijn er is alleen een hek waar je overheen kunt leunen. Er worden maar 2 olifanten van een jaar of 2 naar binnen gebracht en aan hun poot vastgebonden. En er komt een medewerker met een krat met flessen melk en een emmer vol met melk. Het blijkt dat de olifanten mag voeren als je een extra kaartje hebt gekocht of de medewerker gewoon geld geeft. Dit viel dus nogal tegen. Achter in de stal staat nog een olifant met een enorm gezwel op haar buik er is niets meer aan te doen en het dier staat daar maar de hele dag het is heel zielig. Na het voeren gaan alle olifanten naar de rivier. Ze moeten de weg oversteken en een stukje door het dorp lopen. Wij wachten ze op in een restaurant met uitzicht op de plek waar de olifanten het water in gaan. Op de weg hier naar toe zijn we gestopt in een winkel waar ze van olifantenpoep papier en andere dingen maken. We krijgen eerst een kleine rondleiding en kunnen zien hoe het proces werkt. Daarna naar de winkel. We kopen hier een magneet en een olifant. Tijdens het eten in het restaurant zien we de olifanten aankomen en langzaam het water in gaan. Het is geweldig om te zien hoe fijn ze het vinden in het water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten