zaterdag, november 24

24 november 2012

Vandaag gaan we van Tzaneen via de Panormaroute naar Hoedspruit. Hoedspruit ligt aan de rand van het beroemde Krugerpark. Na een lekker ontbijtje gaan we nog een kwartiertje aan ons verhaaltje werken in de tuin.

Bert fotografeert nog even snel een hele grote mot.
Om 8:00 uur zitten we weer in de bus. Paul vertelt over de malariamug, er zijn vijf soorten muggen en twee daarvan kunnen alleen malaria overbrengen en dan alleen de vrouwtjes.  Ook vertelt hij over de groei van het Krugerpark. In de Nationale Parken van Botswana en Mozambique verdwijnen de landgrenzen zodat deze Nationale Parken en het Krugerpark samen één Nationaal Park vormen. Voordat aansluiting met Mozambique mogelijk is moeten eerst de landmijnen opgeruimd zijn. De rijden over een prachtige route.
We steken de Olifantsrivier over. In deze rivier kunnen krokodillen en Nijlpaarden zitten omdat deze rivier door het Krugerpark stroomt en de dieren volgens Paul niet weten waar het Krugerpark eindigt. We rijden door de J.G. Strijdomtunnel. Bij de uitgang van de tunnel staan allemaal stalletjes, daar stoppen we niet. We rijden door.
De korstmossen tegen de hellingen ogen zelfs fluoriserend.  We stoppen bij het uitzichtspunt  van de Blyde River Canyon.  We lopen via een kort maar steil pad naar het uitzichtpunt. We kijken uit op de Rondavels.  Beneden in het dal stroomt de Blyde River. Dit is een schitterend gezicht en zeker een aantal  foto’s waard. Larissa neemt wat foto’s van ons.

 
  
 
 
 
 

Bron: Zuid-Afrika.nl
De Blyde River Canyon is een spectaculaire kloof van maar liefst 30 km. Het is de op twee na grootste kloof van de hele wereld! Al eeuwenlang baant de snelstromende Blyde River zich door een gebied dat op 700 m hoogte ligt dat bestaat uit kleigrond en kwartsgesteente. Door erosie is er een indrukwekkend wirwar van kliffen, eilanden en rotsplateaus ontstaan die samen de Blyde River Canyon vormen. Andere bijzondere geologische vormen in de Blyde River Canyon Nature Reserve zijn de Three Rondavels. Deze drie ronde heuvels hebben veel gelijkenissen met de traditionele hutten van de Xhosa-stam. Ze zijn door de erosie van zacht gesteente onder een soort kap van harder gesteente. Het lijkt alsof de daken van de hutten zo boven de kloof uitsteken.

Na een half uurtje gaan we weer de bus in. We stoppen bij een restaurant voor een bakkie koffie. Het is zelfbediening . We drinken allebei een lekkere bak koffie. Op een gegeven moment valt de stroom uit. De kassa doet het niet, het betalen wordt dus een beetje chaos.  De koffie kost  11 rand.  We mogen hier niet zolang blijven zitten, we moeten verder.

We rijden weer verder richting  de Bourke’s Luck Potholes.  Als we er aankomen krijgen we drie kwartier de tijd.  Over de kloven zijn bruggen gebouwd. We moeten de rechtse brug nemen en als we teruggaan de linkse brug . Het gedeelte voor de brug is een aangelegd pad.  De Blyde River stroomt onder ons. Wat een schitterend gezicht, het gesteente is geweldig en het heeft verschillende kleuren.  Op het vlakke plateau stroomt het water over de rotsen. Hier lopen we een tijdje over en gaan wat verder na achteren, daar is het niet zo druk en kunnen we nog wat foto’s maken waar geen andere mensen opstaan. Daar waar het water de diepte instort maken we ook weer foto’s, ook hier willen we weer samen op de foto, deze worden dit keer gemaakt door Erik en Noor. Onder de linkse burg stroomt de Treur River.  Hier hebben een geweldig uitzicht over de Potholes. De kolkende rivieren hebben ronde gaten uitgeslepen in de rotsen. De gaten zijn genoemd naar Bourke. Deze man heeft goud gevonden op de plaats waar de Treur en Blyde River samenkomen.  Drie kwartier is eigenlijk te weinig tijd, maar ja we moeten verder.
  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Paul vertelt ons nog het volgende verhaal: De Blyde River dankt zijn naam aan een groep Voortrekkers, die een groepje mannen, vrouwen, kinderen achterliet. De groepen zouden elkaar bij een bepaald punt bij een rivier ontmoeten. Een groep kwam niet opdagen en de andere groep was er van overtuigd dat ze waren aangevallen. Deze rivier noemde ze Treur rivier. Een paar kilometer verderop, bij een andere rivier, zagen ze elkaar echter weer terug en toen waren ze…blij!

We rijden verder naar Pelgrims Rest voor de lunch. We passeren de plaats Vaalhoek, waar nog steeds een goudmijn is.  We eten in het Vine restaurant, het is heerlijk weer, we gaan buiten zitten. Er zijn veel quad  en motorrijders, het is herrie van jewelste en het stinkt af en toe behoorlijk. We eten tosti’s met patat en sla. Deze waren weer heerlijk.  Noor, Erik  en Joke nemen een milkshake, mmmm. We worden bediend door twee obers met bolhoeden op. Na het eten lopen we nog wat door het stadje.  Andre staat tussen een paar Zuid-Afrikanen die ruzie maken. Een van de twee wilde geld van Andre om zijn schuld bij de andere af telossen. Maar Andre begint hier natuurlijk niet aan. De ruzie tussen de Zuid Afrikanen loopt min of meer uit op een handgemeen. Hoe afloopt zullen we wel nooit weten want we moeten de bus weer in.
 
 
 
 
We gaan weer verder richting Graskop naar God’s Window.  Het is een beetje heiig, er hangt een gordijntje voor het raam. We mogen bij drie uitzichtpunten kijken. De punten zijn te bereiken middels een aangelegde stenen trappen.  Het uitzicht is fantastisch, normaal kan je veel meer zien, bijvoorbeeld ook het Krugerpark. Michael en Verena rennen nog een stuk naar het laatste uitzichtpunt, waar we eigenlijk niet heen mogen, ze redden het niet tot boven, anders zijn ze niet op tijd terug bij de bus.
 
 
 
 
 
De laatste stop van vandaag zijn de Berlin watervallen, hier gaan we ook weer foto’s maken. Het is wel mooi, maar we zijn niet onder de indruk,  de watervallen in Canada zijn veel spectaculairder.
 
 
We gaan weer verder met het glazen kistje. We rijden langs een berg met veel erosie. De keien donderden onophoudelijk op de weg en toen heeft men besloten een tunnel aan te leggen.  We rijden op de R40. Aan de rechterkant ligt het  Kapama Game Reserve. Tientallen kilometerslange afrastering moet het wild binnen het park houden. We gaan weer rechtsaf  en rijden door de poort van het Timbavati Private Game Reserve. We rijden tussen afgerasterde wildgebieden en zien onze eerste giraffes, een zebra en wrattenzwijntjes.  Na de ingang van de Kubu Safari Lodge is het nog een flink eind rijden over een hobbelige zandweg.
 
We worden welkom geheten door de vrouw der huizes met een lekker koud drankje. We blijven hier twee nachten. Ze vertelt wat we wel en niet mogen, maar vooral dat we de klamboe boven ons bed moeten gebruiken. Voor onze kamer staan twee stoelen, daar gaan we nog even zitten om ons verhaal weer aan te vullen. We gaan om een uur of zeven op het terras zitten, er komen steeds meer mensen bij. We moeten gaan eten in een ander gedeelte, daar brand een groot vuur, volgens ons moet het een kraal voorstellen. Als we om ons heen kijken denken we dat het niet heel lang droog zal blijven. De soep was lekker, het vlees was een beetje boel taai, de rest was prima. Na het toetje begon het echt te regenen en moesten we naar het overdekte terras, daar hebben we met een aantal mensen nog wat gedronken. Dan naar bed, morgen heel vroeg op voor de Game Drive in het Krugerpark.

Geen opmerkingen: