Maandag 20 september
De dag begint vandaag om 9 uur. We gaan via de oude stad naar de citadel om het wisselen van de wacht te zien. Onderweg kopen we een broodje bij de bakker, je kunt hier ook ontbijten maar hier is geen tijd voor want het wisselen van de wacht begint om 10 uur. De citadel is een groot fort dat gebouwd is door de Engelsen om zich te beschermen tegen de Amerikanen die al 2 eerdere pogingen hadden gedaan om Quebec te veroveren.
We hebben precies op tijd de ingang gevonden maar het blijkt dat de wisseling van de wacht een week geleden voor het laatst te zien was. Ook hier is het seizoen voorbij. Maar voor 10 dollar per persoon kunnen we wel een rondleiding krijgen met een Engelssprekende gids dat doen we dan maar. De gids blijkt uit België te komen maar spreekt geen Nederlands. Hij verteld ons dat het fort nog steeds in gebruik is niet zozeer voor de verdediging van Quebec maar als thuisbasis voor het 22e regiment. Dit is het enige legeronderdeel van Canada dat alleen Frans spreekt. Het regiment heeft een lange traditie van allerlei veldslagen waar het aan deel heeft genomen en ze zijn er trots op nog nooit een slag verloren te hebben.
Tijdens de 2e wereldoorlog hebben ze zelfs delen van Nederland bevrijd. Op dit moment is regiment in Afghanistan actief waar ze dit jaar al 15 soldaten verloren hebben. Het regiment heeft een geit als mascotte. Een geitensoort die alleen voorkomt in Tibet en speciaal uitgekozen is vanwege zijn karakter. De geit vecht zich dood om zijn familie en territorium te verdedigen. Het zelfde geld voor de soldaten.
De gids verteld dat Quebec gesticht is door de Fransen maar 100 jaar later veroverd is door de Engelsen in een slag die maar 17 minuten duurde. Deze slag was zo kort omdat de Franse bevelhebber de plek van de Engelse aanval niet goed had ingeschat waardoor zijn soldaten 10 kilometer met hen volle bepakking moesten hardlopen om naar de goede plek te komen waar ze dan ook uitgeput aankwamen.
De Engelsen waren ook beter bewapend meer gedisciplineerd dan de Fransen waardoor de slag zo voorbij was. Nadat het fort gebouwd is hebben de Amerikanen nooit meer een poging gedaan om Quebec aan te vallen. De kanonen gebruikte ze alleen in de winter, om het ijs van de rivier te breken. Ze zijn hier meegestopt omdat in een bepaalde winter (in 18 nogwat) de ijslaag zo dik was, dat de kanonskogel afketste op het ijs en vijf kilometer verderop een huis verwoeste. 
Na weer een aantal jaar werd Quebec samen met een aantal andere provincies min of meer onafhankelijk en ontstond Cananda en de Engelsen vertrokken.
Na de rondleiding gaan we terug naar de oude stad en gaan wat eten in de bakkerij ( Paillard, le cafe-boulangerie), waar we deze morgen all een broodje gekocht hadden maar nu gaan we het binnen opeten met een bakje koffie en bespreken we wat we verder nog gaan doen.
We wilden eerst met de veerboot naar de overkant van de Saint Lawrence River gaan omdat je zo’n mooi uitzicht op Quebec hebt vanaf het water, maar we doen dit niet omdat er aan de overkant niets te beleven is. We gaan nu met de auto naar een eiland in de Saint Lawrence River. Dit eiland is met een brug met het vasteland verbonden. Vanaf dit eiland heb je ook een mooi uitzicht op Quebec. 
We lopen eerst terug naar het hotel waar we de auto ophalen en gaan op weg. Het is niet zover weg dus we zijn er zo. Het is een lange smalle brug waar we overheen moeten om het eiland te bereiken.
Het schijnt dat je hier ook appels van de boom kunt plukken. We proberen een plek te vinden om de auto te parkeren maar het is nergens toegestaan het is allemaal privé terrein na wat zoeken kunnen we de auto kwijt bij een restaurant en lopen een stukje naar het uitzichtpunt op Quebec. We blijven hier even zitten in de zon. Daarna terug naar de auto, het eiland is niet erg groot en we besluiten een rondje te eiland rijden. Het eiland staat vol met prachtige veelal houten vrijstaande huizen die naar het schijnt alleen door senioren bewoond worden. Verder is er niets we komen langs een heel klein supermarktje en soms langs een restaurant. Aan de achterkant van het eiland zijn de boomgaarden eindelijk en bij een ervan kunnen we voor 6dollar zelf de appels uit de boom plukken. We krijgen een mandje mee dat we met appels mogen vullen. 
Als je aan de takken schud vallen ze vanzelf naar beneden.
Er is op deze plaats ook een soort van snackbar waar we wat te drinken bestellen en poutaine dit is patat met kaas en een soort jus erover dus erg vet maar wel lekker. 
We gaan weer verder met een tas vol appels richting vasteland. We willen vandaag eenvoudig eten “Burger King” of iets dergelijks. Anne wil nog een nieuwe Polo kopen en daarom gaan we naar een groot winkelcentum hier kunnen we het Poloshirt kopen en ook nog wat eten in de foodcourt. Het Poloshirt wordt gekocht maar we willen ook nog naar een andere winkel kijken en deze winkel ligt in een ander winkelcentrum er zijn er drie naast elkaar. We stappen de auto weer in en rijden naar het naastgelegen winkelcentrum. Bij binnenkomst blijkt dat het winkelcentrum aan het sluiten is het gaat om half zes dicht. Dan maar alleen naar de supermarkt voor wat bier en wijn. Het valt op dat in het Franssprekende gedeelte van Canada je wel bier en wijn kunt krijgen bij de supermarkt en in het Engelse gedeelte niet. Nu alleen nog wat eten. Langs de snelweg komen we voldoende eetgelegenheden tegen. We stoppen bij een Foodcourt waar verschillende restaurants in een gebouw zitten. Je kunt hier Thais, Pizza, natuurlijk een Hamburger of iets met kip. Wij gaan voor het laatste. Het is een beetje lastig praten met de verkoopdame die geen woord Engels spreekt en wij die de menukaart niet helemaal begrijpen maar we komen er toch uit en eten vandaag patat met een kippepoot met een saus en coolslaw. Daarna is het wel genoeg voor vandaag en gaan terug naar het hotel waar we wat van de appels uitdelen en drinken nog een bakje koffie in de lobby van het hotel. Dit is koffie uit een espressoapparaat erg lekker en nog gratis ook we hebben dit pas deze middag ondekt. We gaan naar onze kamer, nog even het verhaal van vandaag schrijven glaasje wijn drinken en dan naar bed want morgen vertrekken we naar Ottawa 400 kilometer verderop.
De dag begint vandaag om 9 uur. We gaan via de oude stad naar de citadel om het wisselen van de wacht te zien. Onderweg kopen we een broodje bij de bakker, je kunt hier ook ontbijten maar hier is geen tijd voor want het wisselen van de wacht begint om 10 uur. De citadel is een groot fort dat gebouwd is door de Engelsen om zich te beschermen tegen de Amerikanen die al 2 eerdere pogingen hadden gedaan om Quebec te veroveren.
We hebben precies op tijd de ingang gevonden maar het blijkt dat de wisseling van de wacht een week geleden voor het laatst te zien was. Ook hier is het seizoen voorbij. Maar voor 10 dollar per persoon kunnen we wel een rondleiding krijgen met een Engelssprekende gids dat doen we dan maar. De gids blijkt uit België te komen maar spreekt geen Nederlands. Hij verteld ons dat het fort nog steeds in gebruik is niet zozeer voor de verdediging van Quebec maar als thuisbasis voor het 22e regiment. Dit is het enige legeronderdeel van Canada dat alleen Frans spreekt. Het regiment heeft een lange traditie van allerlei veldslagen waar het aan deel heeft genomen en ze zijn er trots op nog nooit een slag verloren te hebben.
Tijdens de 2e wereldoorlog hebben ze zelfs delen van Nederland bevrijd. Op dit moment is regiment in Afghanistan actief waar ze dit jaar al 15 soldaten verloren hebben. Het regiment heeft een geit als mascotte. Een geitensoort die alleen voorkomt in Tibet en speciaal uitgekozen is vanwege zijn karakter. De geit vecht zich dood om zijn familie en territorium te verdedigen. Het zelfde geld voor de soldaten.
De gids verteld dat Quebec gesticht is door de Fransen maar 100 jaar later veroverd is door de Engelsen in een slag die maar 17 minuten duurde. Deze slag was zo kort omdat de Franse bevelhebber de plek van de Engelse aanval niet goed had ingeschat waardoor zijn soldaten 10 kilometer met hen volle bepakking moesten hardlopen om naar de goede plek te komen waar ze dan ook uitgeput aankwamen.
De Engelsen waren ook beter bewapend meer gedisciplineerd dan de Fransen waardoor de slag zo voorbij was. Nadat het fort gebouwd is hebben de Amerikanen nooit meer een poging gedaan om Quebec aan te vallen. De kanonen gebruikte ze alleen in de winter, om het ijs van de rivier te breken. Ze zijn hier meegestopt omdat in een bepaalde winter (in 18 nogwat) de ijslaag zo dik was, dat de kanonskogel afketste op het ijs en vijf kilometer verderop een huis verwoeste. 
Na weer een aantal jaar werd Quebec samen met een aantal andere provincies min of meer onafhankelijk en ontstond Cananda en de Engelsen vertrokken.
Na de rondleiding gaan we terug naar de oude stad en gaan wat eten in de bakkerij ( Paillard, le cafe-boulangerie), waar we deze morgen all een broodje gekocht hadden maar nu gaan we het binnen opeten met een bakje koffie en bespreken we wat we verder nog gaan doen.
We wilden eerst met de veerboot naar de overkant van de Saint Lawrence River gaan omdat je zo’n mooi uitzicht op Quebec hebt vanaf het water, maar we doen dit niet omdat er aan de overkant niets te beleven is. We gaan nu met de auto naar een eiland in de Saint Lawrence River. Dit eiland is met een brug met het vasteland verbonden. Vanaf dit eiland heb je ook een mooi uitzicht op Quebec. 
We lopen eerst terug naar het hotel waar we de auto ophalen en gaan op weg. Het is niet zover weg dus we zijn er zo. Het is een lange smalle brug waar we overheen moeten om het eiland te bereiken.
Het schijnt dat je hier ook appels van de boom kunt plukken. We proberen een plek te vinden om de auto te parkeren maar het is nergens toegestaan het is allemaal privé terrein na wat zoeken kunnen we de auto kwijt bij een restaurant en lopen een stukje naar het uitzichtpunt op Quebec. We blijven hier even zitten in de zon. Daarna terug naar de auto, het eiland is niet erg groot en we besluiten een rondje te eiland rijden. Het eiland staat vol met prachtige veelal houten vrijstaande huizen die naar het schijnt alleen door senioren bewoond worden. Verder is er niets we komen langs een heel klein supermarktje en soms langs een restaurant. Aan de achterkant van het eiland zijn de boomgaarden eindelijk en bij een ervan kunnen we voor 6dollar zelf de appels uit de boom plukken. We krijgen een mandje mee dat we met appels mogen vullen. 
Als je aan de takken schud vallen ze vanzelf naar beneden.
Er is op deze plaats ook een soort van snackbar waar we wat te drinken bestellen en poutaine dit is patat met kaas en een soort jus erover dus erg vet maar wel lekker. 
We gaan weer verder met een tas vol appels richting vasteland. We willen vandaag eenvoudig eten “Burger King” of iets dergelijks. Anne wil nog een nieuwe Polo kopen en daarom gaan we naar een groot winkelcentum hier kunnen we het Poloshirt kopen en ook nog wat eten in de foodcourt. Het Poloshirt wordt gekocht maar we willen ook nog naar een andere winkel kijken en deze winkel ligt in een ander winkelcentrum er zijn er drie naast elkaar. We stappen de auto weer in en rijden naar het naastgelegen winkelcentrum. Bij binnenkomst blijkt dat het winkelcentrum aan het sluiten is het gaat om half zes dicht. Dan maar alleen naar de supermarkt voor wat bier en wijn. Het valt op dat in het Franssprekende gedeelte van Canada je wel bier en wijn kunt krijgen bij de supermarkt en in het Engelse gedeelte niet. Nu alleen nog wat eten. Langs de snelweg komen we voldoende eetgelegenheden tegen. We stoppen bij een Foodcourt waar verschillende restaurants in een gebouw zitten. Je kunt hier Thais, Pizza, natuurlijk een Hamburger of iets met kip. Wij gaan voor het laatste. Het is een beetje lastig praten met de verkoopdame die geen woord Engels spreekt en wij die de menukaart niet helemaal begrijpen maar we komen er toch uit en eten vandaag patat met een kippepoot met een saus en coolslaw. Daarna is het wel genoeg voor vandaag en gaan terug naar het hotel waar we wat van de appels uitdelen en drinken nog een bakje koffie in de lobby van het hotel. Dit is koffie uit een espressoapparaat erg lekker en nog gratis ook we hebben dit pas deze middag ondekt. We gaan naar onze kamer, nog even het verhaal van vandaag schrijven glaasje wijn drinken en dan naar bed want morgen vertrekken we naar Ottawa 400 kilometer verderop. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten