9 december 2012

 

Vandaag is de dag met de meeste excursies. We moeten weer om 6:00 uur op. Paul drukt ons op het hart dat we overal op tijd weg moeten omdat we anders het programma van vandaag niet af kunnen maken. Om 8:00 heeft hij met iemand gebeld en de Tafelberg is open, daar gaan we dus als eerste heen. Als het erg hard waait of er zijn wolken om de Tafelberg zijn kunnen we niet meer de kabelbaan naar boven. We mogen een uurtje boven rondlopen. Er zijn twee gondels, ze zijn binnen drie minuten boven en ook weer beneden, er kunnen zeventig mensen in.

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De vloer van de gondel draait, zodat je helemaal in de rondte gedraaid bent als je boven bent. Het uitzicht op 1067 meter is adembenemend. In de verte Robbeneiland, de haven, Kaapstad zelf.  We zien ook veel Dassies, dit lijken wel grote marmotten. Het is familie van de Olifant zegt Paul. Je kan hier wel de hele wel dag rond lopen. 

Na een uurtje moeten we al weer weg. Met de kabelbaan naar beneden en dan snel de bus weer in.

We rijden op een mooie weg langs de kust naar Houtbaai. We gaan aan boord van Drumbeat 11. Maar voordat we aan boord gaan krijgen Micheal en Verena hun jassen terug, deze waren in Swaziland gestolen. Gaaf hé. Micheal was er erg blij mee.

 

  

Na 20 minuten zijn we bij Duikerseiland. Hier liggen heel veel Robben. De pelsrobben liggen heerlijk te zonnen op de rotsen of spelen, zwemmen in het water. We maken wat (nou ja een heleboel) foto’s. Wat is het toch leuk om deze dieren zo dichtbij in hun echte habitat te zien. 

De boot keert terug naar de wal.  Een fel uitgedost muzikaal gezelschap voert wat entertainment uit. De donkere mannen, getooid in glanzende gele jasjes, blauwe hoedjes en een heleboel schmink maken er een gezellige boel van maar halen toch maar weinig geld op. Via de Chapmans Peak Road rijden we naar Simonstad. Deze (tol) weg is door Italiaanse krijsgevangen aangelegd.
We stoppen onderweg bij een uitzichtpunt, hier hebben we een schitterend uitzicht over de houtbaai.

Ons pad wordt gekruist een stoomtrein, daar moeten natuurlijk ook weer foto's van gemaakt worden.

We lunchen in het centrum van Simonstad in cafe Pescado, Wij nemen een sandwich ham, kaas en tomaten. Na de lunch hebben we nog even tijd om aan de overkant van de weg op het plein aan de haven de souvenirstalletjes te bekijken en te luisteren naar de muziek van 3 mannen uit een land in Zuid Amerika die met panfluit en trommel leuke muziek maken.

Weer in de bus is de volgende stop Cape Point dit is ook een onderdeel van het Table Mountain National park. Paul waarschuwt ons om geen eten en drinken mee te nemen omdat hier Bavianen leven die niet bang zijn voor mensen en alles wat eetbaar en te drinken is van ons af zullen pakken. Cape Point is het meest Zuidelijke punt van het Kaapse Schiereiland. Dit is niet het meest zuidelijkste punt van Zuid Afrika want dat is namelijk Kaap Agulhas. Dat ligt nog een paar honderd kilometer verderop. We moeten via een stijl pad en afgewisseld met traptreden  249 meter omhoog  lopen. We hebben van Paul 35 minuten gekregen om naar boven te gaan rond te kijken en weer naar beneden te gaan. Dit betekent dat heel we snel naar boven moeten lopen. Met als gevolg dat we gebroken boven aan komen. Er is ook de mogelijkheid om gebruik te maken van een soort van tandradwagentje maar daar zijn we te trots voor.

 Als we boven zijn en weer normaal ademhalen kunnen we eindelijk het uitzicht bewonderen. Het waait hier enorm en je wordt bijna omver geblazen. Ook staat hier een richting aanwijzer met de afstanden naar de verschillende plaatsen in de wereld en natuurlijk staat Amsterdam hier ook bij 9635 km.

We zijn in 40 minuten weer bij de bus.
De volgende stop is Kaap de Goede Hoop het meest Zuidwestelijke punt van het vaste land van Zuid Afrika. De plek uit onze geschiedenisboeken. Dit is een kwartiertje rijden vanaf Cape Point. We hoeven hier gelukkig niet te klimmen. Dit kan wel. Daar is geen tijd voor. Er staat een bord met een tekst `Kaap de Goede Hoop` met de lengte en breedtegraad waar iedereen natuurlijk bij gefotografeerd wil worden. We zijn niet de enige groep dus voordat iedereen op de foto staat duurt het wel even.

Hier wordt met het fototoestel van Frans ook de groepsfoto gemaakt.

Hierna gaan we weer terug richting Kaapstad en stoppen onderweg  in Boulders waar we naar de pinguïns gaan kijken. We moeten hiervoor ook een stukje lopen maar gelukkig niet klimmen. Op weg naar het park waar de pinguïns zitten komen we er 1 tegen die langs de weg voor een afvoerbuis zit.

Na nog wat verder lopen komen we weer langs de kassa en Paul moet weer betalen. Daarna lopen we over een houten voetpad waar we niet vanaf mogen naar de kolonie Afrikaanse pinguïns.

Het blijven leuke beesten. Er zijn ook veel jonge beesten die bij hun ouders aan het bedelen zijn voor eten. We lopen een stukje langs de kust naar de bus. Na de pinguïns is er nog 1 stop en dat is het wijn proeven in Groot Constantia. 1 van de oudste wijnhuizen van Zuid Afrika deze keer is er geen kaas bij maar de wijnen smaken ons goed. 

We mogen 5 verschillende wijnen proeven en daarna nog een Zuid Afrikaans Port die niet zo genoemd mag worden want  alleen Port uit Portugal mag Port heten. Hier noemen ze het Ruby. Het smaakt zo lekker dat we er maar een fles van kopen. Iedereen is moe en de paar glaasjes die we gedronken hebben voelen we best wel. Maar hierna gaan we gelukkig naar het hotel in het centrum van Kaapstad. Het hotel ligt aan een rotonde en het waait er enorm. we vragen aan Paul of hij een een kamer met een balkon voor ons kan regelen want wij blijven hier nog 3 dagen terwijl de rest van de groep morgen naar huis gaat. We krijgen kamer 515 en in deze kamer hebben uitzicht op een stuk van de Tafelberg. De wind maakt heel veel lawaai in de kamer en we hopen dat ze morgen is gaan liggen. Om half acht hebben we afgesproken voor het diner. We laten de tafels tegen elkaar aan schuiven zodat we allemaal bij elkaar kunnen zitten. We willen allemaal van de kaart eten maar de ober zegt dat dit niet mogelijk is en dat we het buffet moeten nemen. We willen dit niet omdat het heel lastig is om voor de mensen die aan de muurkant zitten naar het buffet te gaan bovendien hebben we al teveel buffetten gehad na veel overleggen met de ober en de kok mogen we toch zelf beslissen wat we eten. We kiezen voor Fisch en Chips  anderen voor pasta of wraps. Het  duurt een tijdje voor het eten gebracht wordt. De vis is niet echt lekker maar de patat wel en na er om gevraagd te hebben krijgen we een schaal met mayonaise. Na het eten gaan we naar bed want we zijn heel moe van alles wat we vandaag hebben beleeft en gezien. Morgen gaan we naar Robbeneiland.