Om 8:10 uur vertrekken we met de bus. We rijden naar Underberg, daar stappen we over in drie 4x4 auto’s.
De Sanipas is de enige verbindingsroute tussen KwaZula Natal en Lesotho. Het is erg bewolkt, maar droog. Volgens een van de bestuurders van de auto’s, hebben we vandaag mooi meer om de pas op te gaan. Het eerste gedeelte is nog gewoon teerweg.
We gaan over op een keienpad, we krijgen gratis massage. Heel veel haarspeldbochten en hele smalle paadjes vol met keien en naast je een afgrond. We gaan hoger de bergen in. Het uitzicht is echt fantastisch. We hebben onderweg diverse stops om foto’s te maken.
We stoppen bij de twaalf apostelen. Dit zijn 12 rechthoeken boven op de berg. Wij zien er geen apostel in maar de berg is wel mooi.
We komen bij de grens van Zuid-Afrika en het niemandsland van Lesotho. Hier krijgen we weer een stempel in ons paspoort. We zitten nu ongeveer op 1.900 meter hoogte.
We rijden nog een heel stuk door niemandsland. We hotsen en botsen door de auto. Het is een spectaculaire rit.
Na ongeveer 8 km. door het niemandsland we stijgen hierbij nog 800 m met een nog slechtere weg komen we bij de grenspost met Leshoto.
We mogen absoluut de het kantoortje niet fotograferen daar staan zware straffen op. De reden hiervoor is niet duidelijk er valt niets te zien aan het gebouwtje. We krijgen weer nieuwe stempels in ons paspoort en kunnen daarna weer verder de pas op. Boven aangekomen op 2865 m. zien we één grote troosteloze vlakte met hier en daar wat hutjes.
We rijden naar een dorp met een hut of 6 en mogen uitstappen we lopen wat rond en worden uitgenodigd om een hut binnen te gaan. Er is geen schoorsteen in de hut en het is er vreselijk benauwd vanwege het vuur wat er brand. We worden voorgesteld aan de bewoonster van de hut en krijgen uitleg over de levenswijze van de mensen die in dit dorp wonen. We kunnen een stukje brood proeven wat vers gebakken is en er is zelfs een plaatselijk biertje wat geproefd kan worden We hebben het maar niet geproefd maar het smaakt een beetje naar karnemelk. Er wordt uitgelegd door de gids dat de hutten van leem en mest gemaakt zijn en dat het hout om het dak te maken van beneden moet komen omdat we boven de boomgrens zitten. Ze moeten dus te voet of met een paard naar beneden om hout voor de hut te verzamelen want boven groeit alleen maar gras en een paar struiken. Voor we de hut uitgaan kunnen we nog wat souvenirs kopen of wat geld in een mandje achterlaten.
Buiten voor de hut zitten wat inwoners van dit dorp op een bankje en er staan een aantal kinderen te kijken naar ons. We mogen foto’s maken maar daar moet wel voor betaald worden. We kunnen ons niet voorstellen dat je hier gelukkig kunt zijn er is voor de rest helemaal niets, en in de winter vriest het hier erg hard en waait er een ijskoude wind.
En zelfs nu lopen ze bijna allemaal met een deken om hun heen. We rijden weer naar de grenspost en stoppen bij het hoogst gelegen restaurant van Zuid Afrika voor de lunch. Paul had in eerste instantie voor ons allemaal Lasagne besteld maar dat willen we niet dus nu mogen we zelf beslissen wat we gaan eten. We proberen ook een Maluta biertje gebrouwen in Lesotho maar we zijn het er over eens dat het een beetje slap smaakt.
Na de lunch gaan we dezelfde weg terug alleen nu zijn er allemaal wolken om ons heen en is het zicht tot bijna 0 gedaald. Vlakbij de grenspost komt er iemand op een paard naar ons toe gereden. We mogen een foto nemen maar er moet wel betaald worden. We geven heem een muntje van 2 rand waar hij tevreden mee is.
We krijgen weer nieuwe stempels in ons paspoort en rijden langzaam naar beneden. Het is best wel eng om met zo weinig zicht naar beneden te rijden maar onze chauffeur zit nonchalant achter het stuur en maakt zich geen zorgen. Hij vraagt zelfs of een van ons naar beneden wil rijden maar dat doen we maar niet. Als we het niemandsland hebben overgestoken krijgen we hier ook weer nieuwe stempels bij de Zuid Afrikaanse grens.
De wolken zijn inmiddels opgelost en de zon schijnt weer. En na anderhalf uur verlaten we de Sani pas. We worden met de landrover naar het hotel gebracht wat nog 30 km rijden is. Als we bij het hotel aankomen begint het weer te regenen . Onze chauffeur heeft ons onderweg naar boven en weer naar beneden van alles verteld over de pas en de dieren die er leven. We zijn hier erg tevreden over en geven een flinke fooi. Om 7 uur is het diner en het is nu al 6 uur dus er maar weinig tijd om je op te frissen. Het buffet is bijna hetzelfde als de vorige avond maar er wel keus genoeg. We blijven nog wat napraten en nemen nog een wijntje en dan is het wel genoeg en gaan naar bed want morgen is het weer een reisdag die begint met 6,7,8.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten