11 december

Dit is voor de rest van de groep een vrije dag. Maar acht van de twaalf gaan op excursie. We beginnen natuurlijk met vroeg opstaan, rond half zeven. Na het ontbijt de bus in en op weg naar de lokale markt in Lembang. Het is een marktje van niks met wat fruit dat natuurlijk weer geproefd moet worden. Er is altijd wel een fruitsoort die nog niet geprobeerd is. Je kunt er ook planten kopen en er zijn eetstalletjes. Er worden zelfs kippenbouten verkocht die los gestort in een plastic zak op straat liggen. Na een kwartiertje hebben we het wl gezien en gaan de bus weer in. De reis gaat verder naar de actieve vulkaan Tangkuban. Deze vulkaan ligt op 1800 meter hoogte. We kunnen met onze bus niet zo hoog komen. Dus op een pepaalt punt stappen we over in open Suzuki busjes waar zes personen in kunnen. En via een bochtige weg met grote vaart omhoog gebracht. We worden verwelkomt door weer een horde souvenirverkopers die van alles voor een goede prijs aan ons willen verkopen en met ons mee lopen. De vulkaan ziet er indrukwekkend uit in ieder geval voor iemand die nog nooit een actieve vulkaan van dichtbij heeft gezien. Bij de vulkaan hoort een legende over een jongen die verlieft is op zijn moeder. Zij is altijd jong gebleven en de jongen wil met haar trouwen. Maar de moeder wil dit niet maar hij blijft aandringen. Om van het gezeur af te zijn geeft zij hem een opdracht. Als het hem lukt om voor de ochtend een schip te bouwen gaat zij met hem trouwen. De jongen gaat aan de slag maar om te voorkomen dat het hem lukt om de boot te bouwen gebruikt de moeder `stille kracht´ en de volgende ochtend is is de boot niet af. De jongen ontsteekt in woede en schopt de boot om zodat de kiel naar boven ligt. En laat dat nu precies de vorm van de vulkaan zijn. De afloop is wat onduidelijk. De jongen veranderd in een boom en wat er met de moeder is gebeurd is ons niet duidelijk geworden. Tony zit vol met dit soort verhalen Hij verteld het alleen wat onsamenhangend en met het soort Nederlands dat ook door Tante Lien gebruikt wordt. Je weet wel een typetje van Wieteke van Dort. Hij had het laatst niet over ondergoed maar over binnenkleding. Er zijn rond op de weg naar de vulkaan niet alleen souvenirstalletjes waar je wel langs moet maar ook een restaurantje waar Tony onze trouwe gids de koffie gepland heeft. Vlakbij de rand van de vulkaan. Er wordt nog een groepsfoto gemaakt. En er worden toch nog wat souvenirs gekocht. Wij hebben een heel klein eendje dat van een houtsoort is gemaakt dat twee kleuren heeft. Hans een van de groepsleden heeft een goede prijs voor ons bedongen. De bus in en op weg naar de heetwaterbronnen van Ciater. Wij dachten dat dit ergens uit de grond omhoog zou borrelen in de vrije natuur maar het naar boven in een soort van ressort waar de Indonesiërs vaak naar toe gaan wanneer ze vrij zijn. Je kunt er ook kamperen. Het hete bronwater komt uit in een zwembad alleen is het water 39 graden. We hebben niet gezwommen maar wel pootjegebaad. Na de lunch vertrekken we weer richting hotel. Op de heenweg hadden we al gezien dat er langs de weg overal levende konijnen te koop werden aangeboden. Deze konijnen zijn er niet voor om als huisdier gehouden te worden maar om op te eten. Er wordt saté van gemaakt. We zijn nu gestopt om er foto’s van te maken en om de beestjes nog even te aaien. Ze lopen namelijk los over het stalletje. Dus kan je ze zo aanraken. Om een uur of drie uur worden Joke en ik uit de bus gezet omdat de rest van de groep nog naar een angklung muziekschooltje gaat. Wij vinden dit soort muziek vreselijk en gaan dus niet mee. Volgens Tony is het maar tien minuten lopen naar het hotel, en dan kan de rest van e groep gelijk door. De weg gaat stijl omhoog en het heel heel erg warm. Het lopen gaat dan ook niet zo snel. Bovendien is het vreselijk druk op de weg. Van frisse lucht is dan ook geen sprake. Uitgeput bereiken we naar twintig minuten een supermarkt waar we wat te drinken kopen. En na nog tien minuten lopen bereiken we het hotel. We wilden eigenlijk niet in het hotel eten en we hadden afgesproken met vier andere leden van de groep dat zij zouden kijken in de buurt of er soms een leuk restaurantje was. Dat ze daarna weer terug zouden komen om ons op te halen. Maar toen ze eindelijk wat gevonden hadden was dit restaurant zo ver weg dat teruggaan om ons op te halen geen optie was. We hebben tot half negen gewacht en hebben daarna een hamburger in het hotel gegeten met twee andere groepsleden Hans en Marjan. En daarna maar weer vroeg naar bed.