18 december

Elke dag zijn we nog door een wake up call gewekt. Maar onze kamers in dit hotel hebben geen telefoon en daarom wordt dooer een medewerker op de deur geklopt, het is half zes. We zijn er al heel handig in om de koffers in te pakken en om zes uur staan ze buiten en worden meteen meegenomen. Na het ontbijt de bus in en op weg naar de plaats waar we op de boot naar Bali stappen.
De bus gaat ook mee. Om half negen gaan we aan boord. En om negen uur vertrekken we. Nadat Tony met de kapitein van de boot gesproken heeft mogen we buiten op het bovenstedek gaan zitten, en niet zoals de rest van de passagiers binnen op het middendek de overtocht meemaken. De zee is kalm en de overtocht verloopt voorspoedig. Er drijft wel een heleboel troep in het water. Als wij hier met onze sloep hadden gevaren zou er om de vijf minuten en plastic zak in de schroef zitten. Na een minuut of veertig rijden we weer van de veerboot af. Het is nog vroeg en bij ons leeft het idee dat we rond één uur in hotel zijn. Maar dit klopt niet helemaal. De weg gaat over een hele drukke en smalle tweebaansweg waar ook nog veel langzaam vrachtverkeer overheen moet. De lunch is om één uur in een restaurant dat een champignon kwekerij heeft. De champignons worden gekweekt in plastic flessen. En ze hebben varanen een soort van hagedissen. Deze dieren zitten vast aan een ketting die om hun buik is vastgemaakt. Op sommige plaatsen is hun huid helemaal stuk. Het is niet leuk om dit aan te moeten zien. Na de lunch gaat het weer verder richting Kuta waar de groep gescheiden wordt. Wij gaan samen met de twee andere dames in een ander busje naar ons hotel. De rest van de groep wordt met onze eigen bus afgezet bij een ander hotel. Daarna gaat de bus meteen weer terug naar Jakarta, en Tony wordt afgezet in Yogjakarta. Die zijn nog een paar dagen onderweg. Maar zover is het nog niet. De afstanden zijn niet zo groot op Bali maar zoals gezegd het is vreselijk druk op de weg. Maar eindelijk om vijf uur komen we aan bij het bureau van Fox in Kuta waar ons busje staat te wachten. Het is nog geen tijd voor definitef afscheid van de rest van de groep want morgen is er nog een welkomst diner met Balinese dans en muziek. Wel moeten we afscheid nemen van Tony, de chauffeur en de bijrijder. Na ieder zijn fooi te hebben gegeven gaan we ons nieuwe busje in en op weg naar het Ramadan Bintang hotel. We zijn het meer dan zat maar eindelijk na nog een minuut of twintig zijn we in het hotel waar we drie nachten zullen blijven. Het ligt aan een drukke winkelstraat waar het verkeer volkomen vaststaat. Aan de andere kant van het hotel ligt de zee. Eerst even naar de kamer en daarna gaan we nog even de straat op, want we hebben niet veel honger en we willen alleen een stukje kaas eten. We moeten hiervoor op zoek naar een supermarkt die dit verkoopt. Tien minuten lopen is een groot winkelcentrum maar hier is geen kaas te koop. Weer terug richting hotel komen we een winkel tegen die wel kaas verkoopt. Op de kamer hebben we er een paar stukjes van gegeten en dan naar bed want we zijn best wel moe. Morgen hoeven we niet vroeg op. Er komt alleen iemand van Fox langs om ons wat informatie te geven. We hebben bij het inchecken papieren Van Fox gekregen met daar in informatie over allerlei excursies, waar wij toch niet aan kunnen deelnemen, omdat onze rondreis op Bali niet is afgelopen. We gaan het wel horen morgen.